มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 41
สรุปบท บทที่ 41: มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน
ตอน บทที่ 41 จาก มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 41 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่ มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน ที่เขียนโดย ชะนีติดมันส์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ในเวลาต่อมาหลังจากที่เขาจูบจนหนำใจแล้ว เขาก็โอบร่างของเธอลงมาจากโต๊ะทำงาน
"เดี๋ยวจะพาออกไปข้างนอก" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหยิบเอาของส่วนตัว รวมทั้งกระเป๋าเงินกุญแจรถ เพราะวันนี้คงไม่ได้กลับเข้ามาแล้ว
"จะไปไหน"
"ตามมาเดี๋ยวก็รู้เอง" มือหนาจูงมือของเธอให้เดินตามออกจากห้อง ที่จริงเขาคิดว่าจะพาไปหลังเลิกงาน แต่กลัวว่าพ่อจะลงมาตามที่เลขาแจ้งไว้ก่อน
ทั้งสองเดินออกมาหน้าบริษัท โดยมีพนักงานมองตาม แต่พระรามก็ไม่ได้แคร์สายตาของใคร จ๊ะเอ๋ก็ปล่อยให้เขาจูงมือ ถึงแม้จะรู้สึกเขินอายสายตาคนที่มองมาบ้างแต่มันก็รู้สึกอบอุ่น
"แกว่าคุณมัลลิกา จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนวะ" อย่าถามหาคำว่ามิตรแท้จากคนปากหวานก้นเปรี้ยว คนพวกนี้ต่อหน้ามัลลิกาพูดชมเชยแทบจะลอย แต่พอลับหลังก็เป็นแบบนี้
"จะคิดยังไงล่ะ แอบหวงมาเป็นปี แต่ถูกเด็กใหม่คาบไปแดก"
[คลินิก]
"นายพาฉันมาที่นี่ทำไม"
"ตามลงมาเถอะน่า"
"แผลแค่นิดเดียวเองจะมาทำที่คลินิกเลยเหรอ" จ๊ะเอ๋ลงรถแล้วเดินตามเขาเข้าไปในคลินิกแบบงงๆ
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ..ผมพาภรรยามาตรวจครรภ์ครับ"
"ตรวจครรภ์?" จ๊ะเอ๋พูดออกมาแบบตกใจ
"ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ"
"ดะ..เดี๋ยวก่อนนะคะ ฉันขอคุยกับเขาแป๊บหนึ่งก่อน" เธอยังไม่ได้ให้บัตรประชาชนเพราะอยากจะคุยกับเขาก่อน "นายจะบ้าเหรอพาฉันมาตรวจครรภ์ ฉันไม่ได้ท้องสักหน่อย"
"ตรวจหน่อยก็ดี" ชายหนุ่มเอื้อมไปหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเปิดเอาบัตรประชาชนส่งให้กับเจ้าหน้าที่ของคลินิก เขาไม่ใช่คนหูเบาที่จะเชื่อใครง่ายๆ แต่เรื่องนี้มันเช็คได้
เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน..
"ยินดีด้วยนะคะผลออกมา..ภรรยาคุณท้องค่ะ" คุณหมอที่ประจำอยู่คลินิกนั้นแจ้งทันทีที่รู้ผล
"??" ดวงตากลมทำตาปริบๆ นี่เราท้องเหรอ เราท้องตั้งแต่เมื่อไร ได้แต่ถามตัวเอง และทันใดนั้นเหตุการณ์ครั้งแรกที่ไม่ได้กินยาคุมกำเนิดก็ผุดขึ้นมาในหัว
"ขอบคุณมากนะครับ" เป็นแบบที่มัลลิกาพูดจริงๆ นี่เขาเป็นพ่อภาษาอะไร รู้ว่าภรรยามีลูกจากปากคนอื่นเนี่ยนะ
"คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันท้อง" ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ไม่รู้ เธอท้องเองยังไม่รู้เลย ..จ๊ะเอ๋ถามทันทีเมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว "อย่าบอกนะ ที่คนในบริษัทมองฉันแปลกๆ นายรู้จากพวกเขาเหรอ?" ถามเองตอบเอง
"เรื่องนั้นมันผ่านไปแล้วช่างมันเถอะ อย่าคิดมากนะ" เห็นว่าเธอมีสีหน้ากังวล มือหนาเอื้อมมาลูบผมเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบ "จากวันนี้ไปไม่ต้องทำงานแล้ว"
"ไม่ทำไม่ได้หรอก" ยิ่งเธอท้องนั่นแหละ ยิ่งต้องพิสูจน์ตัวเอง ว่าไม่ได้หวังจะเกาะเขากิน แค่นี้พ่อเขาก็คิดกับเธอในแง่ร้ายแล้ว ยังจะแม่อีก ยังไม่ได้พูดความจริงให้แม่ฟังเลย
"แล้วเธอคิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอทำงานหรือไง" ผู้หญิงหัวรั้นต้องได้ค่อยๆ พูดไปก่อน
เรื่องที่กลัวว่าท่านประธานจะคิดว่าเธอเกาะเขากินพูดกับเขาก็ไม่ได้ด้วย เพราะเขาคงจะบอกว่าอย่าไปแคร์อย่าไปสนใจ ซึ่งเธอไม่สนใจไม่ได้เพราะนั่นคือพ่อของเขา ยังจะพี่ชายเขาอีกคน
[บ้านจัดสรร]
"นายกลับบ้านไปก่อนนะ" จ๊ะเอ๋เห็นว่าไฟในบ้านเปิดอยู่ เพราะตอนนี้ก็มืดมากแล้ว
"อะไรอีกล่ะ" พระรามเริ่มงอแงคิดว่าจะนอนกอดเมียสักหน่อย
"ไม่เห็นเหรอว่าแม่กลับมาบ้านแล้ว"
"กลับมาก็ดีสิ จะได้คุยกับแม่ให้รู้เรื่อง"
"เดี๋ยวเราพูดเอง นายเข้าไปตอนนี้ยังไม่ได้" ว่าแล้วหญิงสาวก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้าน ..พระรามทำได้แค่นั่งทำหน้าเซ็งอยู่ในรถ
สามชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่จ๊ะเอ๋เข้าไปในบ้านแล้ว
ก๊อก ก๊อก
"หือ" ชายหนุ่มที่ยังนั่งอยู่ในรถชะโงกหน้ามาดูว่าเป็นใครที่เคาะกระจก พอรู้ว่าเป็นใครเขาก็เลื่อนกระจกลดลง
"จ๊ะขอโทษ.."
"เห็นไหมแม่ว่าแล้ว!" ฝ่ามือของจอยสะบัดขึ้นกำลังจะฟาดตีลูกสาวเพื่อลงโทษ พระรามรีบเอาตัวเองเข้ามาบังเธอไว้ก่อน
"แม่จอยฟังก่อนสิครับ"
"นายไม่ใช่เหรอที่ทิ้งลูกสาวฉันไปก่อน แล้วจะกลับมาทำไมอีก"
"ผมไม่ได้ทิ้งลูกสาวแม่สักหน่อย ลูกสาวแม่ต่างหากที่บอกเลิกผม" เอาล่ะวันนี้ต้องได้เคลียร์กันทุกเรื่องแล้ว
"บอกเลิก? บอกเลิกแล้วทำไมร้องไห้ฟูมฟาย..แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเราคุยเรื่องนี้กันยังไม่จบ"
พระรามกำลังจะอธิบายเรื่องบอกเลิก แต่ถูกแม่เธอเบรกเพราะอยากจะคุยเรื่องนี้ก่อน ..แม่กับลูกนี่ไม่ได้ต่างกันเลย เรื่องแรกยังไม่อธิบายอยากจะรู้เรื่องที่สองแล้ว
"แม่จอยฟังผมก่อนนะครับ เรื่องบ้านเรื่องรถผมเป็นคนซื้อให้จ๊ะเอง" พระรามต้องได้รีบพูดออกมาให้ไว ก่อนที่แม่เธอจะไม่ฟังอะไรอีก
"อะไรนะ?"
"และเรื่องข่าวลือของท่านประธาน มันไม่ใช่เรื่องจริงครับ เพราะท่านประธานเป็นพ่อแท้ๆ ของผม"
"อะไรนะ??"
"เรื่องบอกเลิกอีกเรื่อง" พอพูดเรื่องบอกเลิกเขาก็หันหน้ามาหาเธอ "ลูกสาวแม่จอยนั่นแหละอยู่ดีๆ มาตบหน้าผมแล้วก็บอกเลิก"
"ตบหน้า? บอกเลิกด้วย??"
"ใช่ครับ"
จอยจะตกใจเรื่องไหนก่อนดี จ๊ะเอ๋เนี่ยนะ สภาพตอนนั้นไม่น่าจะบอกเลิกผู้ชายได้ก่อนเลย..
"และยังมีอีกเรื่องที่แม่จอยต้องรับรู้ไว้"
"ยังมีอีกเหรอ?" ทีแรกจอยว่าจะหาสายชาร์จโทรศัพท์ แต่ตอนนี้ต้องได้มองหายาดมแล้ว เพราะยังไม่รู้ว่าอีกเรื่องมันคือเรื่องอะไร แต่ดูแล้วคงจะใหญ่กว่าทุกเรื่องแน่เลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน
แอดค่ะ บอกบุญหน่อย อ่านต่อได้ที่ไหนค่ะ...