มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 41

ในเวลาต่อมาหลังจากที่เขาจูบจนหนำใจแล้ว เขาก็โอบร่างของเธอลงมาจากโต๊ะทำงาน

"เดี๋ยวจะพาออกไปข้างนอก" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหยิบเอาของส่วนตัว รวมทั้งกระเป๋าเงินกุญแจรถ เพราะวันนี้คงไม่ได้กลับเข้ามาแล้ว

"จะไปไหน"

"ตามมาเดี๋ยวก็รู้เอง" มือหนาจูงมือของเธอให้เดินตามออกจากห้อง ที่จริงเขาคิดว่าจะพาไปหลังเลิกงาน แต่กลัวว่าพ่อจะลงมาตามที่เลขาแจ้งไว้ก่อน

ทั้งสองเดินออกมาหน้าบริษัท โดยมีพนักงานมองตาม แต่พระรามก็ไม่ได้แคร์สายตาของใคร จ๊ะเอ๋ก็ปล่อยให้เขาจูงมือ ถึงแม้จะรู้สึกเขินอายสายตาคนที่มองมาบ้างแต่มันก็รู้สึกอบอุ่น

"แกว่าคุณมัลลิกา จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนวะ" อย่าถามหาคำว่ามิตรแท้จากคนปากหวานก้นเปรี้ยว คนพวกนี้ต่อหน้ามัลลิกาพูดชมเชยแทบจะลอย แต่พอลับหลังก็เป็นแบบนี้

"จะคิดยังไงล่ะ แอบหวงมาเป็นปี แต่ถูกเด็กใหม่คาบไปแดก"

[คลินิก]

"นายพาฉันมาที่นี่ทำไม"

"ตามลงมาเถอะน่า"

"แผลแค่นิดเดียวเองจะมาทำที่คลินิกเลยเหรอ" จ๊ะเอ๋ลงรถแล้วเดินตามเขาเข้าไปในคลินิกแบบงงๆ

"สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีครับ..ผมพาภรรยามาตรวจครรภ์ครับ"

"ตรวจครรภ์?" จ๊ะเอ๋พูดออกมาแบบตกใจ

"ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ"

"ดะ..เดี๋ยวก่อนนะคะ ฉันขอคุยกับเขาแป๊บหนึ่งก่อน" เธอยังไม่ได้ให้บัตรประชาชนเพราะอยากจะคุยกับเขาก่อน "นายจะบ้าเหรอพาฉันมาตรวจครรภ์ ฉันไม่ได้ท้องสักหน่อย"

"ตรวจหน่อยก็ดี" ชายหนุ่มเอื้อมไปหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเปิดเอาบัตรประชาชนส่งให้กับเจ้าหน้าที่ของคลินิก เขาไม่ใช่คนหูเบาที่จะเชื่อใครง่ายๆ แต่เรื่องนี้มันเช็คได้

เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน..

"ยินดีด้วยนะคะผลออกมา..ภรรยาคุณท้องค่ะ" คุณหมอที่ประจำอยู่คลินิกนั้นแจ้งทันทีที่รู้ผล

"??" ดวงตากลมทำตาปริบๆ นี่เราท้องเหรอ เราท้องตั้งแต่เมื่อไร ได้แต่ถามตัวเอง และทันใดนั้นเหตุการณ์ครั้งแรกที่ไม่ได้กินยาคุมกำเนิดก็ผุดขึ้นมาในหัว

"ขอบคุณมากนะครับ" เป็นแบบที่มัลลิกาพูดจริงๆ นี่เขาเป็นพ่อภาษาอะไร รู้ว่าภรรยามีลูกจากปากคนอื่นเนี่ยนะ

"คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันท้อง" ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ไม่รู้ เธอท้องเองยังไม่รู้เลย ..จ๊ะเอ๋ถามทันทีเมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว "อย่าบอกนะ ที่คนในบริษัทมองฉันแปลกๆ นายรู้จากพวกเขาเหรอ?" ถามเองตอบเอง

"เรื่องนั้นมันผ่านไปแล้วช่างมันเถอะ อย่าคิดมากนะ" เห็นว่าเธอมีสีหน้ากังวล มือหนาเอื้อมมาลูบผมเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบ "จากวันนี้ไปไม่ต้องทำงานแล้ว"

"ไม่ทำไม่ได้หรอก" ยิ่งเธอท้องนั่นแหละ ยิ่งต้องพิสูจน์ตัวเอง ว่าไม่ได้หวังจะเกาะเขากิน แค่นี้พ่อเขาก็คิดกับเธอในแง่ร้ายแล้ว ยังจะแม่อีก ยังไม่ได้พูดความจริงให้แม่ฟังเลย

"แล้วเธอคิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอทำงานหรือไง" ผู้หญิงหัวรั้นต้องได้ค่อยๆ พูดไปก่อน

เรื่องที่กลัวว่าท่านประธานจะคิดว่าเธอเกาะเขากินพูดกับเขาก็ไม่ได้ด้วย เพราะเขาคงจะบอกว่าอย่าไปแคร์อย่าไปสนใจ ซึ่งเธอไม่สนใจไม่ได้เพราะนั่นคือพ่อของเขา ยังจะพี่ชายเขาอีกคน

[บ้านจัดสรร]

"นายกลับบ้านไปก่อนนะ" จ๊ะเอ๋เห็นว่าไฟในบ้านเปิดอยู่ เพราะตอนนี้ก็มืดมากแล้ว

"อะไรอีกล่ะ" พระรามเริ่มงอแงคิดว่าจะนอนกอดเมียสักหน่อย

"ไม่เห็นเหรอว่าแม่กลับมาบ้านแล้ว"

"กลับมาก็ดีสิ จะได้คุยกับแม่ให้รู้เรื่อง"

"เดี๋ยวเราพูดเอง นายเข้าไปตอนนี้ยังไม่ได้" ว่าแล้วหญิงสาวก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้าน ..พระรามทำได้แค่นั่งทำหน้าเซ็งอยู่ในรถ

สามชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่จ๊ะเอ๋เข้าไปในบ้านแล้ว

ก๊อก ก๊อก

"หือ" ชายหนุ่มที่ยังนั่งอยู่ในรถชะโงกหน้ามาดูว่าเป็นใครที่เคาะกระจก พอรู้ว่าเป็นใครเขาก็เลื่อนกระจกลดลง