มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 45

[ห้องเช่าของขวัญ]

ตอนที่โทรคุยกันจ๊ะเอ๋บอกให้เพื่อนกลับห้องไปก่อนเดี๋ยวตามไปหา

"เข้ามาข้างในก่อน" ของขวัญเปิดประตูห้องให้กับจ๊ะเอ๋ สายตาไม่ได้มองเพื่อนหรอกแต่มองคนที่เดินตามหลังเข้ามา

"ฉันรู้ว่าแกอยากจะถามอะไร" เพราะคิดว่าของขวัญต้องอยากรู้แน่ว่าทั้งสองกลับมาคบกันแล้วเหรอ ทำไมถึงตามติดเหมือนเงาเลย

"แกพร้อมที่จะเล่าให้ฉันฟังไหมล่ะ" ของขวัญแอบน้อยใจอยู่ไม่ใช่น้อย ที่ได้ยินเรื่องราวของเพื่อนจากปากคนอื่น แต่ถ้าเพื่อนพร้อมที่จะเล่าให้ฟังป่านนี้คงเล่าแล้ว

วันต่อมาที่บริษัท

"จริงเหรอ?" ตอนนี้ข่าวที่ผู้จัดการชวนมัลลิกาไปออกงานรู้กันไปทั่วทั้งบริษัทแล้ว

"จริงสิ..ได้ยินมาจากเจ้าตัวเองเลยแหละ"

"ทำไมเราไม่ถูกเชิญแบบนี้บ้าง"

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เรามาเม้าท์เรื่องที่ทำไมผู้จัดการถึงเชิญมัลลิกา" คนที่กำลังพูดคุยกันอยู่ต่างก็จ้องตา เพราะผู้จัดการก็ยังโสด ส่วนมัลลิกาตอนนี้ใครๆ ก็รู้ว่าคงไม่สมหวังจากพระรามแล้วล่ะ

"นางหาที่เกาะใหม่ได้เร็วมาก"

"มาโน่นแล้ว" อีกคนรีบสะกิดเพื่อนไว้เมื่อเห็นมัลลิกาเดินยิ้มแป้นเข้ามาในบริษัท

"คุณมัลลิกา"

"คะ"

"วันนี้ดูอารมณ์ดีจังเลยนะคะ"

"จริงเหรอคะ..ไม่รู้เลยนะเนี่ย"

"คืนนี้อย่าลืมเก็บภาพสวยๆ มาให้พวกเราได้เห็นเป็นบุญตาหน่อยนะคะ"

"แหมมมม" มัลลิกาแกล้งทำเป็นเขินอาย

"พวกเราว่าผู้จัดการสนใจคุณลิกาแน่เลยค่ะ ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่เชิญไปออกงานด้วย"

"ก็พูดไป"

"คุณมัลลิกาต้องแต่งตัวจัดเต็มนะคะ อย่ายอมแพ้ใคร"

หน้าห้องทำงานของพระราม..

"โต๊ะทำงานของใคร" มัลลิกามาถึงก็เห็นว่า คนงานผู้ชายกำลังยกโต๊ะทำงานมาวางใกล้โต๊ะของตัวเอง

"หัวหน้ารามเป็นคนสั่งให้จัดหาโต๊ะมาวางครับ"

"อย่าบอกนะ!?" แค่นี้มัลลิกาก็พอจะเดาออกแล้ว "ตรงนี้มันมีตำแหน่งงานอะไรให้ทำ" ..เหมือนกับตัวเองใหญ่นัก คอยดูนะถ้าสนิทกับผู้จัดการเมื่อไร ฉันจะเป่าหูให้ออกทั้งผู้ชายผู้หญิงเลย ประโยคหลังทำได้แค่คิดอยู่ในใจ

"จัดโต๊ะเสร็จหรือยังครับ" พระรามเปิดประตูออกมาถามคนที่กำลังจัดโต๊ะอยู่

"เสร็จพอดีเลยครับหัวหน้า"

เขาไม่อยากให้เธอไปทำงานที่แผนกอื่น อยู่ตรงนี้ยังพอใกล้หูใกล้ตา แต่ครั้นจะไม่ให้ทำงานเลยก็ไม่ได้ เพราะถูกแม่เจ้าประคุณบ่น

"ไม่ต้องเดี๋ยวผมยกเอง" พอกลับเข้ามาในห้องก็เห็นว่าเธอกำลังหอบเอกสารที่เขาให้ทำ

"ฉันเอาไปเองได้"

"ก็บอกว่าไม่ต้องไง" พระรามเดินเข้าไปแย่งของในมือเธอ แล้วก็พาออกมานั่งข้างนอก

มัลลิกาทำเป็นไม่สนใจ ไม่มองด้วยซ้ำว่าเขาจะทำอะไร

"ทำเท่าที่บอก" ก่อนที่พระรามจะกลับเข้าไปในห้อง ได้สั่งเธอไว้ ไม่ใช่แค่มัลลิกาไม่มองมา..เขาก็ไม่มองไปเช่นกัน

งานที่พระรามให้จ๊ะเอ๋ทำ เช็ครายละเอียดงานของพนักงานใหม่ และก็ตรวจสอบอะไรอีกเล็กน้อย แต่ไม่ให้เดินไปตรวจตามแผนก

นั่งทำงานไปครู่หนึ่ง มัลลิกาก็คิดอะไรสนุกๆ ขึ้นมา

ก๊อก ก๊อก

"เข้ามาครับ" ทีแรกคิดว่าเป็นจ๊ะเอ๋มาเคาะประตู อนุญาตซะเสียงหวานเชียว

"ได้เวลาไปเช็คพนักงานใหม่แล้วค่ะ..อย่าบอกนะว่าจะให้ลิกาไปคนเดียวอีกแล้ว" ก่อนที่เขาจะพูดอะไรมามัลลิการีบเบรกไว้ก่อน

"คุณไปก่อนเลย เดี๋ยวผมตามไป"

"ไปพร้อมกันนี่แหละค่ะ ทำไมคะ ลิกาเหมือนตัวเชื้อโรคมากเลยเหรอ"

พระรามก็เลยจำใจถือเอกสารเดินออกมา

"เดี๋ยวผมกลับมานะ ห้ามไปไหน" ก่อนที่จะไปเขาไม่ลืมเดินไปบอกเธอที่โต๊ะก่อน