มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 8

กลับมาถึงบ้านแทนที่จะรีบนอนพักเอาแรงเพื่อไปทำงานเย็นนี้ แต่เรื่องที่เจอมามันทำให้นอนยังไงก็นอนไม่หลับ

[ บาร์ ]

"แล้วเสี่ยไปไหน" จ๊ะเอ๋มาได้สักพักแล้วแต่ไม่เห็นเสี่ย ก็เลยแอบถามเพื่อนร่วมงานดู

"เมื่อคืนนี้ถูกเจ๊เล่นงาน สงสัยจะหนัก"

"หนักเลยเหรอ" ถ้าเสี่ยมาทำงานมีหวังเราได้ตายแน่ ..แต่ก็คุยได้เพียงไม่นานพอแขกเข้าร้านจ๊ะเอ๋ก็ต้องได้ไปรับแขก

บริการโต๊ะแรกผ่านไปโต๊ะ 2 โต๊ะ 3 ก็ตามมา

"อุ๊ย" ขณะที่จ๊ะเอ๋เดินผ่านโต๊ะหนึ่ง มือของลูกค้าก็ได้ยื่นมาลูบคลำสะโพกของเธอ "เมื่อกี้คุณทำอะไร!"

"จ๊ะ" เพื่อนที่ทำงานเสริมด้วยการรีบเดินเข้ามาห้าม

"แต่เมื่อกี้เขาจับสะโพกจ๊ะนะ"

"ทำไมเหรอคร้าบคนสวย อยากไปเคลียร์กับพี่ตัวต่อตัวไหมล่ะ"

"ไอ้โรคจิต!"

"พอแล้วจ๊ะเดี๋ยวเจ๊ว่า" ว่าแล้วเพื่อนก็ลากจ๊ะเอ๋ไปทางหลังร้าน เพื่อไปสงบสติอารมณ์

ลูกค้าคนที่แต๊ะอั๋งมองตามไปตาเป็นมัน

วันต่อมา.. ที่บ้านเช่าของจ๊ะเอ๋

"แล้วแม่ของแกล่ะ"

"สายขนาดนี้แม่คงไปทำงานแล้วมั้ง" กว่าจะตื่นก็สายมากแล้ว

"ฉันว่าเราคงไม่ได้งานแล้วล่ะ และฉันคงอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้แล้ว"

"แกจะกลับบ้านแล้วเหรอ"

"คงต้องได้กลับแหละ..แกจะไปอยู่ที่บ้านนอกกับฉันไหมล่ะ"

"ไปอยู่ที่นั่นฉันกับแม่จะเอาอะไรกิน ขนาดอยู่ที่แบบนี้ยังไม่มีจะกินกันอยู่เลย"

"ก็ไปทำไร่ไถนา ที่ทางพ่อฉันก็พอจะมี"

"ถ้าฉันไปด้วยก็เป็นภาระแกเปล่าๆ"

"แกอย่าคิดแบบนั้นสิ"

"ฉันคงคิดถึงแกนะขวัญ" คิดแล้วใจก็หาย ถ้าของขวัญกลับบ้านไป เธอคงเหมือนอยู่ตัวคนเดียว แต่คงจะรั้งเพื่อนไว้ไม่ได้เพราะเพื่อนก็มีครอบครัวที่รอให้กลับไปหาอยู่

เย็นวันเดียวกัน..

ของขวัญกลับไปได้สักพักแล้ว เพราะจ๊ะเอ๋ต้องได้เตรียมตัวออกไปทำงาน และทั้งสองก็ได้ร่ำลากันไว้ก่อน เธอคงจะไม่ได้ไปส่งเพื่อนกลับบ้านต่างจังหวัด

[ บาร์ ]

ชีวิตของคนอื่นลำบากมากกว่านี้ก็มี ทำไมแค่นี้เธอจะผ่านมันไปไม่ได้ หญิงสาวมาถึงก็ต้องเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง..

"อุ๊ย เสี่ย??" จังหวะที่กำลังจะถอดเสื้อ เสี่ยขจรเจ้าของร้านก็เข้ามาพร้อมกับล็อกประตูห้องไว้

"ถ้าหนูจ๊ะเอ๋ยอมเป็นเด็กของเสี่ย หนูจะไม่ลำบากแบบนี้เลย" เสี่ยขจรพูดพร้อมกับก้าวเดินเข้ามา

"เสี่ยอย่าทำอะไรฉันนะ ถ้าไม่งั้นฉันจะร้องจริงๆ ด้วย" จ๊ะเอ๋ก้าวถอยหลังไปจนเดินต่อไม่ได้ เพราะห้องนี้ก็ไม่ได้กว้าง

"หนูคิดว่า ทำแบบนั้นเสี่ยจะกลัวเหรอ"

"แล้วเสี่ยจะให้ฉันทำยังไง ฉันกลัวเจ๊เอาฉันตายน่ะสิ" มันคงเป็นทางรอดเดียวในเวลานี้

"ถ้าหนูเป็นกังวลเรื่องนั้นไม่ต้องกลัวเลย หนูรู้ไหมว่าเสี่ยเลี้ยงเด็กไว้กี่คนเจ๊ยังจับไม่ได้เลย"

"ถ้างั้นจ๊ะขอเวลาคิดหน่อยได้ไหมคะ" ขณะที่เสี่ยขจรก้าวเดินเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม เธอก็เลยต้องหาทางออกไปก่อน

"ได้สิจ๊ะแต่เสี่ยขอมัดจำไว้หน่อยนะ" ว่าแล้วเสี่ยขจรก็โน้มใบหน้าลงมาใกล้

จังหวะนั้นเป็นโอกาสดีจ๊ะเอ๋ก็เลยรีบเบี่ยงตัวออกมา

"ถ้ายังไม่ออกไปกลัวเพื่อนจะมาตามค่ะ จ๊ะขอตัวก่อนนะ"

จ๊ะเอ๋เดินมาเสิร์ฟอาหารลูกค้า วันนี้ก็เจอลูกค้าคนเดิม และมันก็ทำเหมือนเดิมด้วย

อึบ! "โอ็ยย" ขณะที่จ๊ะเอ๋กำลังจะด่าก็ได้มีมือของใครบางคนจับมือผู้ชายคนนั้นบิดก่อน