ตอน บทที่ 1912 ผู้มีอุดมการณ์เดียวกัน จาก มังกรผู้ทรงพลัง – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1912 ผู้มีอุดมการณ์เดียวกัน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายโรแมนติกในเมือง มังกรผู้ทรงพลัง ที่เขียนโดย จาง หลงหู เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บางคนเผชิญหน้ากับคำวิจารณ์นับพันด้วยสายตาแข็งกร้าว แต่ยินดีโค้งคำนับเพื่อเป็นวัวรับใช้
ถึงแม้ว่าฉีเติ่งเสียนจะไม่อยากเป็นวัวรับใช้ แต่ก็สามารถเป็นวัวเหล็กที่ขยันขันแข็งและมุ่งมั่นได้
เขาขยันขันแข็งและละเอียดรอบคอบช่วยเฉินหยูไล่ยุง สภาพอากาศที่หนานหยางร้อนจัด มียุงตลอดทั้งปี
เอิ่ม ปลานี้อร่อยจริงๆ โดยเฉพาะปลาที่หมักด้วยไวน์แดงจนรสชาติเข้าเนื้อ
ฉีเติ่งเสียนในที่สุดก็กลายเป็นพระอัครสังฆราช คนอย่างนี้ได้ละทิ้งรสนิยมต่ำๆ และมุ่งหวังความสุขทางจิตใจมากกว่า
ไม่เพียงแต่ในช่วงเวลานี้พระอัครสังฆราชรู้สึกว่าความสุขทางจิตใจนั้นยิ่งใหญ่กว่าความสุขทางกายเป็นอย่างมาก
ใบหน้าของเฉินหยูนั้นที่ดูเขินอายและหวาดกลัว พร้อมกับมีน้ำตาซ่อนอยู่ที่ในตา ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกหลงใหลอย่างมากที่สุด
“ขอบคุณคุณเฉินที่เลี้ยงไวน์ชั้นดี ผมชอบมาก” ฉีเติ่งเสียนพูดเอ่ยถึงบทสรุปในค่ำคืนนี้
เฉินหยูมองเขาด้วยความเขินอาย แล้วรู้สึกอับอายภายในเวลาเดียวกัน มีความรู้สึกเหนื่อยล้าราวกับกระดูกทั่วร่างถูกถอดและประกอบใหม่ แต่ประสบการณ์เมื่อครู่นั้นกลับทำให้เธอรู้สึกแปลกประหลาดและมีรสชาติที่ลึกลับไม่อาจอธิบายได้
“ปลาก็อร่อยมากเช่นกัน!”ฉีเติ่งเสียนพูดเสริม
“ปลาทอดหอมๆ จะกินไหม?” เฉินหยูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“สามปีได้กำไรเต็มๆ ถึงแม้ต้องตายก็ไม่เสียดายของ” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยสีหน้าท่าทางที่จริงจัง
เฉินหยูโกรธจัด ไม่เพียงเหยียดขาเตะไปขาอย่างแรง แต่กลับถูกจับข้อเท้า แล้วดึงอย่างแรงจนร่างเธอหงายหลังอีกครั้ง แล้วก็ถูกกดไว้เช่นเดิม
ปลาตายแล้วกลับตัวไม่ได้ แต่เฉินหยูเห็นได้ชัดเจนว่าทำได้
เธอพลิกตัวกลับมาและกลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ อาจเป็นเพราะครั้งก่อนตอนล้อเล่นกับเป่ยบูฉี เธอพูดว่าอยากอยู่ด้านบน วันนี้เลยได้ทำตามสัญญานั้น
เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากอาบน้ำออกมา เฉินหยูกลายเป็นความงดงามสูงสุด ดวงตาที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาดูเหมือนจะขาดความมีชีวิตชีวาไปเล็กน้อย แต่ถูกเติมเต็มด้วยเสน่ห์แบบใหม่ที่เรียกว่าความเย้ายวน แก้มขาวเนียนละเอียดมีสีแดงระเรื่อที่ไม่ต้องแต่งหน้าก็เห็นได้ชัด
ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกภูมิใจตัวเอง การดึงเทพธิดาลงจากแท่นบูชานั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ในศาสนาศักดิ์สิทธิ์จะมีเทพเจ้าเพียงองค์เดียวคือพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้นฉีเติ่งเสียนในฐานะพระอัครสังฆราชจึงไม่อนุญาตให้มีเทพธิดาอยู่ เขาไม่ได้ต้องการร่างกายของเฉินหยูเทพธิดาคนนั้นหรอก เพียงแค่เพื่อปฏิบัติตามเส้นทางของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น
ผู้หญิงคนอื่นอาจจะเขินอายเพราะเรื่องนี้ แต่เฉินหยูกลับไม่เป็นแบบนั้น แม้เมื่อวานยังไม่พร้อมทางใจ แต่พอคิดทบทวนก็ดูเหมือนเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล
หลังจากได้เห็นชายหนุ่มผู้กล้าหาญอย่างฉีเติ่งเสียนแล้ว คนอื่นๆ ก็คงยากที่จะดึงดูดใจเธอได้ ในใจของเธอยังคงถูกความกล้าหาญและความน่ากลัวที่สามารถฆ่าคนได้ในระยะไกลของฉีเติ่งเสียนสะเทือนไป
เธอกำลังจะพูดไร้สาระอยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นมาจากด้านข้างนอก
เมื่อเฉินหยูมองไปยังผู้ที่มาเยี่ยมบ้านเป็นน้องชายของเธอชื่อว่าเฉินเลี่ย
“พี่สาว ทำไมมือถือพี่ถึงปิดเครื่อง? โทรหาแล้วก็ติ่ดต่อไม่ได้” เฉินเลี่ยพูดด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย
“โอ้ แบตหมด ลืมชาร์จแบจไปแล้ว” เฉินหยูตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง
ความจริงแล้วคือฉีเติ่งเสียนมีไหวพริบที่สูงมาก เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่ดี จึงได้ปิดโทรศัพท์มือถือของทั้งสองคนเอาไว้โดยตรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...