Martial God Asura เทพสายฟ้าราชาสงคราม นิยาย บท 32

　　"ฉู่เฟิง ข้าจะฆ่าเจ้า" ทันทีที่เห็นฉู่เฟิง ฉู่สวินรู้สึกราวกับกองไฟที่ถูกราดด้วยน้ำมัน มันถึงกับบันดาลโทสะ ระเบิดอารมณ์ออกมาทันที พลังทิพย์ยุทธ์ห้วงที่ห้าแผ่กระจายออกมา มันไม่สนทุกสายตาที่กำลังจับจ้อง กระโจน ข้ามฝูงชนเข้าหาฉู่เฟิงทันที สิ่งที่เดียวที่คิดในใจตอนนี้คือปลิดชีพฉู่เฟิงเสีย

　　"ใครกล้าล่วงเกินน้องข้า"

　　ยังไม่ทันเข้าถึงตัวฉู่เฟิง เสียงคำรามกึกก้องก็ดังขึ้นพร้อมกับพายุลมปราณที่แข็งแกร่งเข้าปะทะร่างของฉู่สวินจน เซถลาล้มกลิ้งลงบนพื้น

　　"ฉู่กูหยวี่ เจ้า!"

　　ฉู่สวินทั้งเจ็บใจและตกใจ ไม่นึกว่าชาวหนุ่มคมเข้มผู้หนึ่งจะเข้ามาขัดขวางกระทันหัน และมันไม่ใช่ใครอื่น ฉู่กูหยวี่ พี่ชายของฉู่เฟิงนั่นเอง

　　ไฟโทสะของฉู่สวินเหมือนถูกราดด้วยน้ำเย็นจากขั้วโลก มันดับลงไปในทันที เพราะใครเล่าจะมิล่วงรู้ว่าในบรรดา รุ่นหลานของสกุลฉู่ ฉู่กูหยวี่คือผู้มีพลังยุทธ์เหนือใคร ๆ

　　มันย่อมเป็นคนที่ฉู่สวินไม่อาจล่วงเกินอย่างแน่นอน

　　"ฉู่สวินเจ้าฟังข้าให้ดี ถ้ากล้าแม้แต่จะคิด ข้าจะทำให้เจ้าพิการเสีย"

　　ฉู่กูหยวี่ชี้หน้าฉู่สวิน เห็นสถานการณ์เช่นนี้ ฉู่เฟิงพลัน รู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัว ตั้งแต่เด็กเมื่อใดที่มีคนคิดจะรังแกตน ฉู่กูหยวี่คือคนแรกที่ก้าวออกมาปกป้องมันเสมอ และในวันนี้ พี่ใหญ่คนนี้ดูพึ่งพาได้ยิ่งกว่าวันวานเสียอีก

　　"แหม ๆ ช่างกล้าหาญชาญชัยนัก ไม่เจอกันหลายปีพี่น้องคู่นี้กำแหงขึ้นมากทีเดียว" ทันใดนั้นน้ำเสียงแหลมแสบ ทรวงอันเป็นเอกลักษณ์ก็ดังขึ้น เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นคน รุ่นหลานของสกุลฉู่กลุ่มหนึ่งกำลังเดินเข้ามา คนที่เดินนำ อยู่ข้างหน้านั้นใบหน้าขาวซีด แค่ดูจากบุคลิกภายนอกก็รู้ว่าเป็นคนร้ายกาจ

　　ฉู่กูหยวี่และฉู่เฟิงถึงกับหน้าเปลี่ยนสี ความทรงจำอันเลวร้ายในอดีตผุดขึ้นมาในใจ ฉู่เฟิงไม่เคยลืมใบหน้าของคน ผู้นี้ คนที่เคยทำร้ายพวกมันสองพี่น้อง และซ้ำเติมด้วยการ ดูหมิ่นเหยียดหยามทั้งคู่ตั้งแต่เล็กจนโต… ฉู่หงเฟยนั่นเอง

　　"ฉู่หงเฟยเป็นเจ้าจริง ๆ บัญชีครั้งเก่าก่อนเราสองคนยังไม่ได้สะสางเลยนะ" ฉู่กูหยวี่กล่าวด้วยแววตาคับแค้น

　　"เฮ้อ ไปอยู่สำนักเมฆาหลายปีเจ้าก็ยังเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือความเกรี้ยวกราดสินะ อย่าหลงระเริงกับสมญานามอันดับหนึ่งของรุ่นหลานเลย ถามจริง เจ้าเคยเอาชนะข้าได้สักครั้งหรือ?" ฉู่หงเฟยจ้องมองฉู่กูหยวี่ด้วยสายตาหยามหยันเช่นเคย

　　"ข้าจะเป็นอันดับหนึ่งของรุ่นหลานจริงหรือไม่ เดี๋ยวเจ้าก็ได้รู้" น้ำเสียงของฉู่กูหยวี่แข็งกร้าวขึ้น คนรอบข้างรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาอย่างช้า ๆ ความอดทนของฉู่กูหยวี่กำลังจะถึงขีดสุด

　　"ก็ดี มีความมุ่งมั่นดี แล้วเจ้าล่ะฉู่เฟิง?" ฉู่หงเฟยกวาดสายตามาทางฉู่เฟิง

　　"ได้ข่าวว่าเจ้าไปขลุกอยู่ในสำนักชั้นรองอย่างสำนักมังกรครามตั้งห้าปีใช่ไหม?" "เจ้านี่ช่างโง่เขลานัก ที่แบบนั้นอยู่ทำไมตั้งห้าปี แม้เจ้าไม่ใช่หน่อเนื้อเชื้อไขของสกุลฉู่ด้วยซ้ำ แต่อย่างน้อยก็น่าจะรักษาชื่อเสียงของสกุลฉู่บ้าง ทำแบบนี้ไม่ขายขี้หน้าชาวบ้านรึ? เอาล่ะ ข้าเตือนด้วยความหวังดี ตอนที่ลงประลองในงานชุมนุมประจำตระกูลฉู่ จงภาวนาอย่าได้เจอกับข้าก็แล้วกัน ไม่เช่นนั้น พวกเจ้าสองคนจะได้อับอายเหมือนเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว"

　　ฉู่หงเฟยยังพล่ามต่อ "และอีกเรื่องหนึ่ง จงสำเหนียกไว้ด้วยว่าตำแหน่งเจ้าสกุลจะต้องเป็น ของพ่อข้าฉู่หนานซาน อย่างแน่นอน เพราะอะไรรู้ไหม ก็เพราะว่าเขามีลูกชายสุด

　　ประเสริฐอย่างข้าไงล่ะ ฮ่า ๆ" พูดจบฉู่หงเฟยก็พาเหล่าลิ่วล้อของตนเดินไปที่โต๊ะลงชื่อสำหรับการประลองยุทธ์ทันที

　　ในขณะที่ฉู่กูหยวี่กำลังจะตามไปเอาเรื่องกลับถูกรั้งชายเสื้อไว้ พอหันกลับมามองปรากฏว่าเป็นฉู่เฟิงนั่นเอง

　　"พี่ใหญ่ ท่านไม่จำเป็นต้องต่อความยาวสาวความยืดกับคนประเภทนี้หรอก ไว้ตอนประลองค่อยได้รู้กัน" ฉู่เฟิงกล่าวด้วยท่าทีสงบ

　　ฉู่กูหยวี่รู้สึกประหลาดใจอีกครั้ง มันรู้สึกแปลก ๆ มาสักระยะหนึ่งแล้ว เพราะน้องชายของมันมิใช่คนเดิมที่เคยรู้จักอีกต่อไป แต่ก็ไม่อาจระบุได้อย่างชัดเจนว่า อะไรในตัวฉู่เฟิงที่เปลี่ยนแปลงไป แต่ที่แน่ๆ ฉู่เฟิงในวันนี้มีความลึกซึ้งที่ยากแท้ หยั่งถึง

　　เมื่อฉู่หยวนป้ากล่าวสุนทรพจน์ตามพิธีรีตรองเรียบ ร้อยแล้ว ทายาทรุ่นหลานของสกุลฉู่ก็ค่อย ๆ เคลื่อนขบวน

　　เข้ามาในลานแสดงยุทธ์ กิจกรรมแรกของงานชุมนุมประจำ ตระกูลฉู่กำลังจะเปิดฉากขึ้นแล้ว