มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1003

“ระดับการฝึกตนของเจ้าไม่ใช่ขั้นสูง แดนกฎก็ไม่สูง แต่กลับฝึกสองระดับความเป็นตายพร้อมกันได้ การได้รวมเป็นหนึ่งอาจได้รับพลังเทพสืบต่อมา มีอานุภาพอย่างล้นหลาม”

เทพสงครามเอกภพไม่ได้ลงมือต่อ จากวิสัยทัศน์และความรู้ของเขาทำให้มองเห็นตื้นลึกหนาบางของหลัวซิวได้

เป็นตามคำที่เทพสงครามเอกภพกล่าว การฝึกตนของหลัวซิวอยู่ระดับเจ้ายุทธจักรขั้นเก้าเท่านั้น แดนกฎของเขาก็ยังไม่พ้นแดนสำเร็จน้อย แต่เขากลับฝึกสองระดับความเป็นตาย เมื่อรวมเป็นหนึ่งแล้วก็ได้รับพลังเทพดั้งเดิมสืบต่อมาจนมีพลังเทียบเท่ากับเทพมาร

และเนื่องด้วยความเป็นตายสองระดับมาจากพลังเทพดั้งเดิมที่แข็งแกร่ง จึงแข็งแกร่งกว่าเทพมารธรรมดาที่ผนึกรวมกฎดั้งเดิมด้วยซ้ำ

“พลังชีวิตและความตายคือกฎขั้นสูงที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองระดับ เจ้าสามารถฝึกทั้งสองอย่างพร้อมกันได้ ถือเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีใครทำได้ นับว่ามีโชคชะตาที่ดียิ่ง ศักยภาพที่จะเติบโตจะต้องมีมากกว่าตอนที่ข้าวัยรุ่นมากนัก”

พลังอันแข็งแกร่งยิ่งใหญ่ของเทพสงครามเอกภพค่อยๆ หายไป สีหน้าของเขากลับสู่สภาวะปกติ จากนั้นจึงถอนใจ “ผู้ที่มีศักยภาพสูงกว่าข้า หากได้ใจแห่งศุภรมาช่วย ในอนาคตมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะไปถึงแดนราชาเทพ”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ สายตาของเทพสงครามเอกภพก็เริ่มหนักแน่น อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา แววตาของเขามองหลัวซิวอย่างลึกซึ้ง “พ่อหนุ่ม ข้าจะมอบใจแห่งศุภรให้เจ้า เจ้ารับปากเงื่อนไขของข้าอย่างหนึ่งได้หรือไม่”

“ผู้อาวุโสเชิญกล่าว” หลัวซิวตอบ เขาเองก็รู้สึกนับถือเทพสงครามที่ไร้ศัตรูผู้นี้มาก ในเวลาเดียวกันก็เห็นใจในสิ่งที่เขาได้เผชิญมา

“ข้าอยากให้เจ้าช่วยสังหารคนผู้หนึ่ง คนผู้นี้มีชื่อว่าซือถูเจิ้งเจี้ยน เป็นผู้แข็งแกร่งราชาเทพของมหาโลกายอดอัมพร”

แววตาของเทพสงครามเอกภพปรากฏความอาฆาต “เขาไล่เข่นฆ่าข้าเพราะใจแห่งศุภร ข้าไม่ได้มีความแค้นใจใดต่อเขา แต่เขากลับร้ายกาจกับข้ามาก ใช้อาคมทำให้ลูกหลานของข้าวางยาพิษข้า แค้นนี้หากไม่ชำระ ข้าคงนอนตายตาไม่หลับและไม่มีทางให้อภัยได้!”

“เป็นธรรมดาอยู่แล้ว” เทพสงครามเอกภพพยักหน้า

ศึกครั้งนี้หลัวซิวไม่ได้เป็นฝ่ายชนะ แต่เทพสงครามเอกภพคิดว่าตนเองพ่ายแพ้

เทพสงครามเอกภพเป็นคนเย่อหยิ่งขนาดไหน เขากลับยอมแพ้และไม่ยอมลงมือต่อ

เขาไม่ได้แพ้เพราะพลังในการต่อสู้ แต่ด้วยศักยภาพ เพราะทั้งสองอยู่ในช่วงอายุ 40 ปีเท่ากัน แต่อีกฝ่ายกลับใช้สถานะเจ้ายุทธจักรขั้นเก้าและมหาจักรพรรดิยุทธ์ช่วงปลายของตัวเองในการต่อสู้ นี่เองที่ทำให้เทพสงครามเอกภพรู้สึกว่าพรสวรรค์และความสามารถของตัวเองสู้หลัวซิวไม่ได้