มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1002

“เมื่อเทพแห่งสงครามโกรธ แผ่นดินจะต้องเปื้อนไปด้วยเลือด”

เทพสงครามเอกภพตะโกนลั่น พลังอันแข็งแกร่งของเขาเปล่งประกายรอบตัว ทำให้หลัวซิวสัมผัสได้ถึงความกดดันอันยิ่งใหญ่

“ฟึ่บ!”

เขาพลิกมือหยิบเอาไฟเทวสว่างออกมา อานุภาพของสมบัติของเทพมารชิ้นนี้สามารถปกป้องรอบกายเขาได้ และจะทำให้เขาสามารถต้านทานเทพสงครามเอกภพได้

หากจะพูดจริงๆ เทพสงครามเอกภพคนนี้แข็งแกร่งมากกว่าเขาในตอนที่อายุสี่สิบกว่าปีมากนัก เพราะเขามีความทรงจำและประสบการณ์ในการต่อสู้ทั้งหมดของเทพสงครามเอกภพ รวมทั้งอารมณ์ความรู้สึก

“ตะวัน จันทราและดารา ฝ่ามือดับสูญ!”

เทพสงครามเอกภพลงมืออีกครั้ง เขาใช้ตะวัน จันทราและดารา จากนั้นปล่อยพลังดับสูญออกมาทำลายท้องฟ้าจนตกอยู่ในความมืดมิด

การป้องกันของไฟเทวสว่างระเบิดออก จนดูเหมือนกำลังจะแตกสลายเต็มที

“เทพสงครามไร้คู่ต่อกร!”

เทพสงครามเอกภพตะโกนออกมาทันควัน รอบกายของเขามีแสงเทพโคจรรอบตัวร้อยจั้ง ทุกลำแสงไม่ต่างอะไรกับกระบี่ที่แหวกทำลายล้างทุกสิ่ง

“เคร้ง!”

การป้องกันของไฟเทวสว่างแตกกระจาย ไฟที่ลุกโชนอยู่ตรงไส้ตะเกียงอ่อนลง โคมไฟมืดสลัวจนริบหรี่

เทพสงครามเอกภพน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง ด้วยระดับการฝึกตนระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ เกือบทำลายสมบัติของเทพมารจนดับสลายไปแล้ว

แม้แต่มหาจักรพรรดิยุทธ์แต่งตั้งแห่งโลกแสงดาว หากต้องมาเผชิญหน้ากับเทพสงครามเอกภพในระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลายก็อาจจะกลายเป็นผู้ไร้ความสามารถไปได้โดยยังไม่ทันต่อสู้เลยด้วยซ้ำ

“พลังแปรเสวียนเทียน!”

หลัวซิวเงยหน้าขึ้นแผดเสียง พลังรอบกายของเขาเพิ่มขึ้นถึงยี่สิบสี่ระดับ มือของเขากุมหอกยุทธ์มังกรดำเอาไว้ พลังการต่อสู้ของเขายกระดับขึ้นจนถึงขั้นสูง

แววตาของเทพสงครามเอกภพดุดัน เลือดปราณที่เดือดพล่านพุ่งกระฉูดปกคลุมทั่วฟ้า ราวกับลำแสงสีทองที่พุ่งปกคลุมไปทั่วฟ้าและแผ่นดิน ราวกับลำแสงสีทองที่ทะลุทะลวงท้องฟ้าและแผ่นดิน

ขนาดเผชิญหน้ากับเทพมาร หลัวซิวยังไม่รับรู้ถึงความกดดันมากมายขนาดนี้ ก่อนจะไปถึงช่วงที่อายุขัยไม่มีที่สิ้นสุด เทพสงครามเอกภพที่มีอายุเพียงสี่สิบกว่าปีกลับมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งไร้คู่ต่อกรเช่นนี้ ช่างน่าหวาดหวั่นใจยิ่งนัก

หลัวซิวรู้อยู่แก่ใจดีว่าการที่เขามีความสามารถในการต่อสู้เช่นนี้ เป็นเพราะเขาโชคดีที่ได้รับลูกแก้วความเป็นตายมา

หากในปีนั้นเขาไม่ได้รับลูกแก้วความเป็นตาย ทุกวันนี้ความสำเร็จของเขาคงไปได้ไม่เกินแดนจักรพรรดิยุทธ์

“ดียิ่ง! ตอนที่ข้าอายุได้สี่สิบกว่าปียังไม่เคยเจอคู่ต่อสู้เช่นเจ้า อีกอย่างการฝึกตนของเจ้ายังด้อยกว่าข้าอยู่มากนัก หากอยู่ในระดับเดียวกัน เกรงว่าข้าก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้า”

เทพสงครามเอกภพวางท่าสง่างาม ตอนที่อายุสี่สิบกว่าปีเท่ากัน การฝึกตนของเขาอยู่ในช่วงมหาจักรพรรดิยุทธ์ช่วงปลายแล้ว ส่วนหลัวซิวที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นกลับเป็นเพียงเจ้ายุทธจักร หากเทียบกันแล้วต่างกันเกือบถึงหนึ่งแดนใหญ่

เทพสงครามเอกภพยิ่งใหญ่เพียงใด? ประสบการณ์ของเขาราวกับในบทกลอนโบราณ ทุกครั้งจะข้ามระดับด้วยการสังหารศัตรูในระดับแข็งแกร่ง ไม่เคยมีผู้ใดข้ามระดับมาท้าทายกับเขา และยิ่งไม่ต้องพูดถึงการข้ามระดับในแดนใหญ่เช่นนี้