มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1001

ในโลกแสงจักรภพ สิ่งที่หลัวซิวต้องเผชิญคือเทพสงครามเอกภพอายุสี่สิบกว่าปีเช่นกัน

ทายาทสวรรค์ของเผ่าเทพสงคราม เมื่ออายุสี่สิบปีได้บรรลุแดนฝึกตนเทพสงครามเอกภพและพุ่งทะยานเข้าสู่ยุคทอง

พรสวรรค์ของเขา หากเทียบในบรรดามหาโลกาพันสามก็ยังถือได้ว่ามีพรสวรรค์เป็นอันดับต้นๆ

ทุกๆ คนที่อยู่ในเผ่าเทพสงครามพออายุได้สามสิบปีก็จะเริ่มฝึกกระดูก ฝึกวรยุทธ์และฝึกความสามารถพื้นฐานอื่นๆ

เป็นมกุฎยุทธ์อายุสิบขวบ  เป็นเจ้ายุทธจักรตอนอายุยี่สิบ และเป็นมหาจักรพรรดิยุทธ์ตอนสามสิบปี และเมื่ออายุได้สี่สิบปี เทพสงครามเอกภพก็ได้บรรลุแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นหก อยู่ห่างจากมหาจักรพรรดิยุทธิ์ช่วงปลายเพียงขั้นเดียว

แม้ว่าจะเป็นมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นหกเหมือนกัน แต่เทพสงครามเอกภพไม่ใช่คนที่มหาจักรพรรดิยุทธ์ที่มาจากโลกแสงดาวจะสามารถเปรียบเทียบได้ เพราะแม้แต่เทพมารธรรมดาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขาก็ยังต้องหน้าซีด

“รบกับข้า หากเอาชนะข้าได้ นับแต่นี้โลกแสงจักรภพก็จะเป็นของเจ้า!”

ราวกับเวลาหยุดอยู่ในโซนที่เวิ้งว้างว่างเปล่า ร่างของเทพสงครามเอกภพทั้งร่างกับเปล่งแสงสีทองออกมา ทำให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแม้จะอยู่ในแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ แต่ก็เป็นเทพที่ไร้คู่ต่อกร

“ตู้ม!”

เขาก้าวเท้าออกมา โดยไม่ต้องอาศัยอาวุธยุทโธปกรณ์ใด เขาเพียงยื่นมือออกมา ซึ่งไม่ต่างกับภูเขาสีทองลูกหนึ่งถล่ม เพียงชั่วพริบตาเดียวทุกสรรพสิ่งก็หายวับไปเหลือเพียงภาพการพังทลายที่น่าหวาดผวา

ถือเป็นศัตรูตัวฉกาจอย่างยิ่ง!

สีหน้าของหลัวซิวหนักอึ้ง ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ดวลกับเทพสงครามเอกภพที่อยู่ในช่วงวัยเดียวกัน

ถูกต้อง ความรู้สึกของเขาตอนนี้คือตื่นเต้น ราวกับว่าในตัวของเขาไหลเวียนไปด้วยเลือดของเผ่าเทพสงคราม ความฮึกเหิมเอ่อล้นพุ่งทะยาน รอบกายของเขาวนเวียนไปด้วยความบ้าคลั่ง

เขายกมือขึ้น หอกยุทธ์มังกรดำปรากฏขึ้นในมือของเขา เขาก้าวเท้าขึ้นไปยืนกลางท้องฟ้า และเหวี่ยงหอกออกไป หอกมังกรได้ทำลายสิ่งขวางกั้นทุกอย่างพังทลายทั้งหมด

“ตู้ม!”

นี่คือการโจมตีที่สะเทือนแผ่นดิน อานุภาพสูงกว่าที่มหาจักรพรรดิยุทธ์ธรรมดาจะสามารถทำได้ หากไม่ใช่โลกแสงจักรภพที่เวลาจากกฎดั้งเดิมมาจากรูปแบบของโซนเฉพาะ แต่เป็นห้วงกาลแดนทั่วๆ ไป ป่านนี้คงจะระเบิดกลายเป็นจุลไปแล้ว