มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1000

“นังสารเลว ในเมื่อพูดด้วยดี ๆ แล้วไม่ฟัง ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ อย่าคิดว่ามีวิชาห้ามค่ายกลคอยคุ้มกันแล้วจะปลอดภัยหายห่วง”

เจ้ายุทธจักรหงส์ตระโกนอย่างเดือดดาน ในสายตาของนาง เหยียนเยว่เอ๋อร์ไม่ถือว่าเป็นอัจฉริยะของเผ่าหงส์อีกแล้ว แต่เป็นเพียงแค่เครื่องมือในการสืบทอดสายเลือดเทพหงส์เท่านั้น

“อาจารย์หยุนเทียนยังไม่มาหรือ?” นางหันไปถามเจ้ายุทธจักรเผ่าหงส์คนหนึ่งข้างกาย

“ตอนนี้อยู่ระหว่างทางแล้ว น่าจะใกล้ถึงแล้ว” เจ้ายุทธจักรเผ่าหงส์เอ่ยตอบ

“วึด! ……”

ในเวลานี้ ปริภูมิเหนือศีรษะวของคนเหล่านี้ก็เปิดออก ชายชราในชุดขาวคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น

ช่วงเวลาที่เจ้ายุทธจักรหงส์เห็นชายชราผู้นี้ปรากฏตัว ทันใดนั้น สีหน้าของเขาก็ปรากฏขึ้นด้วยความปีติยินดี รีบตรงเข้าไปทักทายเขาทันที

“ปรมาจารย์หยุนเทียน” กองกำลังต่าง ๆ นำโดยผู้ยิ่งใหญ่พากันเอ่ยทักทาย สถานะที่ต่ำที่สุดก็ยังคงเป็นถึงเจ้ายุทธจักรไร้เทียมทานขั้นหนึ่ง อีกทั้งยังไม่ขาดแคลนผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ รวมถึงอนาคินเจ้ายุทธจักรอีกด้วย

ปรมาจารย์หยุนเทียนผู้นี้ เป็นปรมาจารย์ค่ายกลระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นเก้าแห่งสำนักดำเหลือง และเป็นปรมาจารย์ค่ายกลหายากเพียงผู้เดียวของทั่วทั้งโลกแสงดาว

สำหรับนักค่ายเทพ ทั่วทั้งโลกแสงดาวกลับไม่มีแม้แต่คนเดียว

ค่าลกลระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นเก้าสามสิบกว่าค่ายรอบอนัตตาทั้งสี่ทิศของแดนตำหนักจื่อ ทำให้ผู้แข็งแกร่งกองกำลังต่าง ๆ อับจนหมดหนทาง ถึงแม้แดนศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ จะไม่ขาดแคลนผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ แต่ผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์ที่ยินยอมออกโรงให้นั้นกลับมีไม่มาก

ถึงอย่างไร ผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์ทั่วทั้งโลกแสงดาวเมื่อรวมกันแล้ว ก็มีแค่เพียงหลักสิบหลักร้อยเท่านั้น

ในส่วนของเผ่าหงส์ก็ได้ส่งคนไปเชิญปรมาจารย์หยุนเทียนท่านนี้มาแล้ว