มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1008

ทว่ายังไม่ทันที่จะตั้งตัวทัน ลำแสงรูปหอกมังกรก็ได้พุ่งทะยานอย่างรวดเร็ว จากนั้นเสียบเข้าไปยังร่างของนางแตกกระจายกลายเป็นไอเลือด

ปรากฏพลังดูดกลืนวิญญาณออกมาจากหอกยุทธ์มังกรดำ เทพจิตรของเจ้ายุทธจักรหงส์ยังไม่ทันจะหนีก็ถูกจิตภัณฑ์ของหอกดูดกลืน

วิธีการเติบโตของจิตภัณฑ์วิธีการหนึ่งก็คือ การสังหารคู่ต่อสู้ ดูดกลืนเทพจิตอสูรจิตของอีกฝ่ายเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

“ถุย! ก็แค่อสูรจิตของแดนเจ้ายุทธจักรเท่านั้น ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรตรงไหนเลย” เสียงก่นด่าเสียงแหลมออกมาจากจิตภัณฑ์ภายในของหอก

“ไปตายให้หมด!”

หลัวซิวกำลังตกอยู่ในความแค้น จักรพรรดิอัคคีนภาแดงระเบิดออกมาจากรอบกายเขา ฟุ้งกระจายไปทั่วขอบฟ้า

เสียงร่ำไห้นับไม่ถ้วนดังสะท้อนไปทั่ว แม้กระทั่งผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์หลายรายของแดนศักดิ์สิทธิ์ก็พากันถอยหนี ส่วนจอมยุทธ์ระดับต่ำกว่ามหาจักรพรรดิยุทธ์ลงมาก็ไม่อาจรับมือได้ จึงถูกจักรพรรดิอัคคีนภาแดงเผาวอดไม่เหลือ

เกาเหลียนหงที่ทั่วร่างเต็มไปด้วยโลหิตเห็นภาพดังนี้ก็รู้สึกราวกับฝันไป กองกำลังนับหมื่นที่เพียงพอที่จะทำลายแดนศักดิ์สิทธิ์ทั่วๆ ไปได้ กลับแพ้ราบคาบให้กับคนคนเดียวเช่นนี้?

แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาเพียงชั่วพริบตาเดียว แต่เพลิงอัคคีสีแดงก็ลามไปทั่วทั้งขอบฟ้า กองกำลังที่มีนับหมื่นคนถูกฆ่าตายนับพันคนภายในชั่วพริบตาเดียว!

ฉากทัศน์เช่นนี้ ทำให้ทุกคนที่เห็นต่างรู้สึกราวกับฝันไป

“พลังของท่านเจ้าสำนักแข็งแกร่งขนาดนี้แล้วหรือ” เกาเหลียนหงทอดถอนใจ เขายิ้มแต่รอยยิ้มกลับส่งผลต่อบาดแผลของเขาทำให้เจ็บจนต้องกัดฟัน

“ท่านเจ้าสำนักกลับมาแล้ว สำนักไท่เสวียนรอดแล้ว!” ในที่สุดตอนนี้เกาเหลียนหงก็เบาใจลงได้

กลางท้องฟ้า เพลิงอัคคีแดงฉานราวโลหิตกระจายไปทั่วท้องฟ้า ร่างที่มองดูแล้วคล้ายเทพมารสูงตระหง่านทำให้ทุกคนต่างรู้สึกหวั่นเกรง

“ฟึ่บ!”

หลัวซิวใช้มือบีบพลังตราประทับค่ายกล เกิดแสงค่ายส่องประกาย พริบตาเดียวก็ได้วางค่ายกลปิดขังอนัตตาของแดนตำหนักจื่อทั้งหมดเอาไว้