มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1043

“โครม โครม บูม...”

ฟ้าดินในแดนปริศนาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ผู้คนในแดนปริศนาไม่มีความรู้สึกพิเศษใด ๆ แต่ฟ้าดินในแดนปริศนานี้ตั้งอยู่ เริ่มออกจากพื้นที่ของโลกแสงดาว เข้าสู่อวกาศกว้างขวางและอนัตตาที่แปลกประหลาด

“พ่อหนุ่มหลัว เจ้าย้ายแดนปริศนาไปสู่อนัตตาไร้ขอบเขต เมื่อหลงทางอยู่ในนั้น เราอาจไม่สามารถออกไปได้อีกในช่วงชีวิตนี้ “งูมรณาจิ่วหยินกล่าวเสียงต่ำ

“ผู้อาวุโส ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ ข้าน้อยได้วางแผนไว้นานแล้ว มีวิชาห้ามค่ายกลที่ข้าทิ้งไว้ในโลกแสงดาว ในเวลานั้น เพียงแค่สัมผัสถึงออร่าของวิชาห้ามค่ายกลก็ทำได้ล็อคตำแหน่งของโลกแสงดาวไว้ได้ แล้วเคลื่อนไหวแดนปริศนากลับไป”

ในอดีต ความแข็งแกร่งของหลัวซิวนั้นอ่อนแอ เขาจึงต้องเตรียมการทั้งหมดเหล่านี้ เดิมทีคิดว่าตามผลการฝึกฝนของตนเองสูงขึ้น วิธีการที่จัดตั้งในอดีตเหล่านี้ไม่น่าจะได้ใช้ประโยชน์ แต่คาดไม่ถึงว่ามีวันหนึ่งจะได้ใช้สิ่งเหล่านี้จริงๆ สิ่งต่างๆ และวันนี้ก็มาถึงอย่างรวดเร็ว

ทำให้หลัวซิวเข้าใจความจริงมากขึ้น มีความคิดที่จะเตรียมพร้อมรับอันตรายได้ตลอดเวลา และวางแผนล่วงหน้า!

“ตำหนักดารา ทำลายมันซะ!”

ค่ายเทพแห่งที่สามก็ถูกทุบเป็นชิ้น ๆ อย่างรวดเร็วโดยเจ้าศักดิ์สิทธิ์เทพมารทั้งสามที่ควบคุมตำหนักดารา จากนั้นการโจมตีสามครั้งก็ตกอยู่ในอนัตตา พวกเขาฉีกอากาศและเข้าสู่แดนตำหนักจื่อโดยไม่ได้รับอนุญาต

แต่แม้ว่าอากาศจะถูกฉีกออกจากกันอย่างง่ายดาย แต่แดนตำหนักจื่อกลับหายไปแล้ว

“แล้วแดนปริศนาล?”

“แต่ข้ายังคงกังวลเล็กน้อยอยู่เสมอ เขาทำอะไรจะมีแผนทุกย่างก้าว เห็นได้ชัดว่าเมื่อนานมานี้เขาก็ได้เหลือหนทางล่าถอยเช่นนี้เพื่อตัวเขาเอง เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่พิจารณาปัญหาของการหลงทางในอนัตตาไม่สิ้น” เจ้าศักดิ์สิทธิ์จักรภพขมวดคิ้ว

“ฮ่าฮ่า เหตุใด เจ้าศักดิ์สิทธิ์จักรภพถึงกังวลมากมายเช่นนี้กันเล่า? ถึงแม้ว่าเขาจะไม่หลงทางในอนัตตาไม่สิ้น เหรือว่าขากล้าที่จะกลับมาหรือ? ต้องรู้ว่าในอนัตตาไม่สิ้นไม่มีพลังฟ้าดินจิต มีเพียงพลังแห่งโซน เขาอยู่ในนั้นก็ไม่สามารถฝึกฝนได้ ไม่สามารถเป็นภัยต่อเราอันตรายต่อเราได้อีกต่อไป”

“ได้ยินมาว่าเจ้าแดนหลิวและเทพมารหลายท่านจากโลกาชั้นฟ้ากำลังสร้างแท่นบูชาเพื่อรายงานเบื้องบน คาดว่าอีกไม่นานโลกาชั้นฟ้าจะส่งเทวทูตใหม่ลงมา”

ระหว่างที่พูด เจ้าศักดิ์สิทธิ์เทพมารทั้งสามไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป หลังจากนั้นจึงแยกทางและกลับไปยังที่แดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา

ในขณะนี้ แดนตำหนักจื่อก็หลบหนีเข้าไปในอนัตตาไม่สิ้น ลอยไปรอบ ๆ ในอากาศนี้ที่เวลาและโซนถูกผนึกนิ่ง