มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1052

หน้าประตูเมืองของเมืองตระกูลหวู ศิษย์ภายนอกธรรมดาสองคนที่มีหน้าที่เฝ้าประตูก็เป็นเช่นนี้ สีหน้าแต่ละคนมีความเย่อหยิ่ง ถึงแม้ผลการฝึกตนของตนเองจะเป็นเพียงแดนราชายุทธ์ แต่ถึงแม้ผู้แข็งแกร่งระดับแดนราชายุทธ์มาที่นี่ ก็ต้องสุภาพกับพวกเขาด้วย

แต่ในวันนี้ ออร่าอันทรงพลังแข็งแกร่งลึกลับมาถึงในทันใด รอยร้าวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเหนือเมืองตระกูลหวู งูยักษ์ที่มีร่างกายใหญ่ราวกับภูเขาสีดำปรากฏขึ้น ลอยอยู่กลางอากาศ เปล่งประกายความดุร้ายออกมา

“ผู้ใดที่กล้ามาบังอาจที่ตระกูลหวูของเรา?”

เจ้าศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวูรู้สึกได้ เดินออกจากแดรปริศนาการฝึกตน เมื่อเขาเห็นงูยักษ์สีดำกลางอากาศ สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมทันที

“งูมรณาจิ่วหยิน? มันหนีเข้าไปในอนัตตาไม่สิ้นพร้อมหลัวซิวแล้วไม่ใช่หรือ? มันไม่ได้หายไปในนั้นหรอกหรือ?”

เจ้าศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวูมีความรู้สึกไม่ดี ถ้าเพียงแต่หลัวซิวและงูมรณาจิ่วหยินกลับมา ก็ไม่น่าเป็นกังวล แต่เขาเห็นเทพมารหลายสิบคนยืนอยู่บนหลังงูยักษ์สีดำ บนศีรษะมีหญิงสาวชุดคลุมสีดำเย็นชากำลังจ้องมองเขาอยู่อย่างเฉยเมย

เทวทูตแห่งโลกาชั้นฟ้า ช่าจื่อเยียน!

งูมรณาจิ่วหยินเป็นภูตน้ำของนาง และ หลัวซิวเป็นลูกศิษย์ครึ่งหนึ่งของนาง เห็นได้ชัดว่าเหล่าผู้ที่มานี้มัจุดประสงค์ร้าย

สิ่งที่ทำให้เจ้าศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวูหวาดกลัวมากที่สุด ไม่ใช่ฐานะเทวทูตจากโลกาชั้นฟ้าของอีกฝ่าย แต่เป็นผลการฝึกตนของอีกฝ่าย คือแดนเทพมารขั้นสูง

โลกแสงดาวเผ่าพันธุ์มนุษย์ผู้ที่ผลการฝึกตนที่สูงที่สุดคือเจ้าแห่งดินแดนศักดิสิทธิ์หลิวหงเทียน และผลการฝึกตนของเขาเป็นเทพมารขั้น 7 เท่านั้น

“บูเจิ้งเต๋อ ”คารวะท่านเทวทูต” เจ้าศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวูยิ้มอย่างขมขื่นในใจ ก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญเพื่อคำนับ

ช่าจื่อเยียนฮึ่มอย่างเย็นชาและพูดอย่างเฉยเมย “ข้าคิดว่าเจ้าเข้าใจจุดประสงค์ของข้าที่มาที่นี่”