มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1054

ระดับพิภพแตกต่างกัน ตำแหน่งที่วางอยู่ก็จะแตกต่างกัน

เช่นเดียวกับเทพมารที่แข็งแกร่งที่สุดในพิภพล่าง แต่ในพิภพกลาง ถือได้ว่าเป็นความแข็งแกร่งธรรมดาเท่านั้น

ภายใต้สายตาการจับจ้องของฝูงชน เจ้าศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวูถูกโจมตีจนอาเจียนเลือดออกมา แต่ศิษย์หลายคนของตระกูลหวูที่อยู่ด้านล่างกลับเงียบสงัด

ภาพตรงหน้าเกือบจะพลิกโฉมแนวคิดเก่าของจอมยุทธ์เหล่านี้ เจ้าศักดิ์สิทธิ์เทพมารไม่ใช่ผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของห้วงยุทธ์ที่เก่งกาจที่สุด ในโลกนี้ มีผู้แข็งแกร่งที่เก่งกาจกว่าเจ้าศักดิ์สิทธิ์เทพมาร!

ทันใดนั้น หลัวซิวรู้สึกถึงการจ้องมอง เขามองไปที่เมืองของตระกูลหวูด้านล่าง และพบว่าเจ้าของสายตานี้มาจากชายหนุ่มชุดคลุมสีขาว

ชายหนุ่มคนนี้คือหวูหยุน ตอนนี้เขาได้ได้ฝึกตนถึงแดนเจ้ายุทธจักรแล้ว และได้ฝึกฝนกฎปริภูมิจนถึงความเชี่ยวชาญเบื้องต้น

“เหล่าเทพมารแห่งพิภพล่าง ช่างเปราะบางมากเช่นนี้เลยหรือ น่าเบื่อจริงๆ”

ซุ๋นซินเหลียนมุ่ยหน้าและยกมือเรียวขึ้นทันทีแล้วตบไปในอากาศ ฝ่ามือที่ควบแน่นด้วยพลังพุ่งเข้าหาเจ้าศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวู

หลัวซิวมองดูอย่างตั้งใจ ฝ่ามือพลังที่ควบแน่นนี้ นิ้วมือทั้งห้าและฝ่ามือควบแน่นด้วยพลังค่ายเทพวิชาห้าม

เจ้าศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวูไม่ต้องการนิ่งอยู่เฉยๆอยู่แล้ว แต่ถูกยับยั้งพลังเทพแห่งกฎโดยค่ายเทพวิชาห้ามในฝ่ามือ และค่ายเทพวิชาห้ามซ่อนอันตรายอยู่ในฝ่ามือ ล้อมรอบร่างกายเขาทันที

ความเข้าใจของ ซุ๋นซินเหลียนเกี่ยวกับการค่ายเทพวิชาห้าม ได้บรรลุถึงความสมบูรณ์แบบถึงขั้นที่ยกมือก็สร้างขึ้นมาได้แล้ว

“อึก!”

“เจ้าคิดจะจัดการกับตระกูลหวูอย่างไร?” เจ้าศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวูถูกฆ่าแล้ว ช่าจื่อเยียนหันไปถามหลัวซิว

“ในเมื่อได้ฆ่าหัวหน้าตัวฉกาจแล้ว ข้าน้อยไม่ต้องการให้ผู้บริสุทธิ์เหล่านี้ได้รับกรรมด้วย” หลัวซิวกล่าว

เขามีหลักการของตัวเองในการทำสิ่งต่าง ๆ แม้ว่ามีคนหลายคนเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเขา แต่คนที่เขาฆ่านั้นเขาไม่รู้สึกผิดอะไร และเขาไม่เคยทำร้ายผู้บริสุทธิ์

“จิตใจผู้หญิง!” ซุ๋นหวู่หยาซึ่งไม่ได้พูดอะไร จู่ ๆ ก็พูดขึ้น

สายตาของเขาจ้องไปที่หลัวซิวอย่างเฉยเมยและพูดว่า “ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะทำลายกองกำลังนี้เพื่อจะไม่มีปัญหาในอนาคต! เพราะเจ้าฆ่าเจ้าศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา แม้ว่าเจ้าจะปล่อยพวกเขาไป คนเหล่านี้จะไม่ยอมรับความเมตตาของข้า แต่จะเกลียดแค้นเจ้า หากในอนาคตแข็งแกร่งพอแล้วก็จะหาโอกาสเพื่อแก้แค้นเจ้า!”

นี่เป็นทางเลือกที่คนส่วนใหญ่จะเลือก แต่หลัวซิวไม่เห็นด้วย เพราะเขาเชื่อว่าแม้สักวันหนึ่งเขาจะออกจากโลกแสงดาว ก็จะไม่มีผู้ใดสามารถคุกคามสำนักไท่เสวียนได้