มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1056

“ด้านหน้ามีค่ายใหญ่อยู่ค่ายหนึ่ง นามว่าค่ายอสูรฟ้าดูดจิต ดูแล้วน่าจะมียอดฝีมือทางด้านวิชาค่ายกลมาจากโลกาอสูรฟ้า” ซุ๋นซินเหลียน เอ่ยพูดเสียงขรึม

ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ หลัวซิวก็อดไม่ได้ที่จะนิ่งขรึมขั้นมา เขาเพียงแต่สามารถมองเห็นสถานที่ที่ไม่มีอยู่บางที่ได้ แต่กลับไม่พบว่าด้านหน้านั้นคือค่ายใหญ่ค่ายหนึ่ง อีกทั้งยังมองที่มาของค่ายใหญ่ไม่ออก

สิ่งนี้เห็นได้ชัดว่าระดับความเชี่ยวชาญของด้านค่ายกลของซุ๋นซินเหลียนนั้น ห่างไกลจนเขาไม่สามารถเทียบชั้นได้

“ค่ายอสูรฟ้าดูดจิตคือค่ายเทพระดับสามแห่งโลกาอสูรฟ้า เจ้ามีวิธีจัดการได้หรือไม่?” ช่าจื่อเยียนเอ่ยถาม

ซุ๋นซินเหลียนยิ้มบาง ๆ “ค่ายอสูรฟ้าดูดจิตเป็นค่ายเทพระดับสามแน่นอน แต่ว่าผู้ที่จัดวางกลับไม่ใช่นักค่ายเทพระดับสาม อย่างมากก็เป็นนักค่ายเทพระดับหนึ่งเท่ากับข้า”

“เหย ๆ ข้าไม่ได้ลงไม้ลงมือมานานหลายปีแล้ว หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่อ่อนเกินไปก็พอ”

ระหว่างที่พูด หัวคิ้วของซุ๋นซินเหลียนก็มีเข็มทิศอันประณีตชิ้นหนึ่งออกมา เห็นเพียงแค่เข็มทิศนั้นค่อย ๆ ลอยขึ้น ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ด้านบนมีลายค่ายและสัญลักษณ์สลักเอาไว้อย่างแน่นหนา เป็นสมบัติอันสมบูรณ์แบบชิ้นหนึ่งที่ใช้วิชาค่ายกลสังเวยออกมา

“พวกเราไปกัน!”

ซุ๋นซินเหลียนมือจับเป็นวิชาค่ายกล วิชาค่ายกลทุกวิชาต่างก็ซับซ้อนถึงที่สุด เต็มไปด้วยความลึกลับไร้ที่สิ้นสุด ทำให้หลัวซิวรู้สึกว่าสายตาพร่ามัว ไม่สามารถหาที่มาที่ไปได้

ตามที่นางได้สำแดงวิชาค่ายกลวิชาแล้ววิชาเล่า เข็มทิศค่ายกลมีลายค่ายและสัญลักษณ์ลอยออกมานับไม่ถ้วน พันรวมเข้าด้วยกันกลายเป็นค่ายใหญ่ค่ายหนึ่ง ปกป้องทุกคนที่อยู่บนหลังของงูมรณาจิ่วหยินเอาไว้ภายในค่ายใหญ่

“ซุ๋นซินเหลียน ได้ยินมาว่าเจ้าคือนักค่ายเทพที่อายุน้อยที่สุดแห่งโลกเสวียนเทียน เจ้าสามารถทำลายค่ายอสูรฟ้าดูดจิตของข้าหรือไม่?”