มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1057

“จันทราภูธารา!”

ซุ๋นซินเหลียนกางม้วนผังค่ายออก ค่ายกลขนาดมหึมาอลังการค่ายหนึ่งก็พลันปรากฏขึ้นมาอย่างมาก ราวกับมหาโลกาแห่งหนึ่ง ดวงจันทร์ดวงตะวันลอยอยู่เคว้งกลางอากาศ ภูเขาและแม่น้ำอยู่ทุกหนทุกแห่ง

เป็นผังค่ายเหมือนกัน แต่ผังดาราที่หลัวซิวแย่งชิงมาจากชายชราจงเยว่นั้นแตกต่างกันไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า อย่างมากถือว่าเป็นค่ายเทพระดับหนึ่ง แต่ผังค่ายม้วนนี้ หลัวซิวสามารถสัมผัสได้ถึงออร่าที่ถูกปล่อยออกมานั้นคือค่ายเทพระดับสาม

ค่ายจันทราภูธารา กับค่ายอสูรฟ้าดูดจิต คือค่ายเทพระดับสามเหมือนกัน!

“โฮก!”

อสูรฟ้าแต่ละตนพุ่งมาฆ่า กางกรงเล็บที่แหลมคมดุร้าย หมายจะทำลายโลกที่จันทราภูธารากลั่นแปรออกมา

เห็นเพียงซุ๋นซินเหลียนมือจับวิชาค่ายกล สุริยาจันทราแผ่กระจายแสงเทวส่องสว่างอย่างไร้ที่สิ้นสุด สำแดงกฎพลังเทพทั้งสองชนิดอย่างไท่หยางกับไท่หยิน

ไม่เพียงเท่านั้น ที่กลางผังค่ายนี้ต่างก็มีภูเขาขนาดใหญ่ผุดสูงขึ้นมาจากพื้นดิน พุ่งตรงไปทางเหล่าอสูรฟ้าและกดทับเอาไว้

แม้น้ำไหลหลาก คลื่นลูกใหญ่และรวดเร็ว ทุกหนแห่งที่ไหลพาดผ่านนั้น อนัตตาก็ทลายลงอย่างต่อเนื่อง พลังนั้นช่างมหัศจรรย์ใจ

“ปัง! ปัง! ปัง! ……”

พลังอำนาจของค่ายเทพระดับสามั้งสองค่ายชนเข้าด้วยกัน ผลที่ตามมานั้น ทำให้อนัตตาหลายหมื่นลี้ทางอาณาจักรเหนือ ต่างก็พังทลายและดับลงกลายเป็นเพียงปริภูมิว่างเปล่าสีดำเท่านั้น

ในเวลานี้เอง เทพมารอสูรแต่ละตนก็พลันปรากฏตัวขึ้น จับมือกับเทพปีศาจจำนวนหนึ่ง พุ่งเข้าไปฆ่าทางช่าจื่อเยียนและคนอื่น ๆ

แต่เดิมเผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นมีเทพมารอยู่ราวสิบกว่าคน นอกจากลูกน้องของช่าจื่อเยียนไม่กี่คน สองพี่น้องซุ๋นหวู่หยาและซุ๋นซินเหลียนการลงมายังโลกาในครั้งนี้ ก็ได้พาเทพมารมาด้วยอีกหลายคน

เทพมารของเผ่าปีศาจและเผ่าพันธุ์มารมีจำนวนน้อยกว่าเล็กน้อย แต่ในเวลานี้ทั้งสองเผ่าพันธุ์ร่วมมือกัน จำนวนของเทพมารก็พลันมากกว่าทางเผ่าพันธุ์มนุษย์ครั้งนี้ มีถึงราว ๆ ยี่สิบตน

“ระฆังปีศาจมรณา!”

ช่าจื่อเยียนตะโกรเสียงทุ้ม ร่างสวมเกราะเทพ มือข้างหนึ่งถือกระบี่ อีกข้างหนึ่งหยิบเอาระฆังปีศาจออกมาหนึ่งลูก

เห็นว่านางก้าวขึ้นไปกลางอากาศ ระฆังปีศาจลอยขึ้น ระฆังที่เต็มไปด้วยพลังเทพความตายดั้งเดิมปล่อยออกมาเป็นระรอกคลื่น ระฆังปีศาจขยายใหญ่ขึ้น และครอบผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารอสูรขั้นสูงตนหนึ่งให้อยู่ภายใต้ระฆัง