มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1115

หลัวซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่อยากมีเรื่องกับอีกฝ่าย ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทน

“ข้ารู้จักกับผู้อาวุโสซุ๋น ข้าไม่สามารถมาเยี่ยมได้หรือ?”สีหน้าของหลัวซิวเย็นชาเช่นกัน

“เจ้ารู้จักผู้อาวุโสซุ๋น?” หญิงสาวในชุดกระโปรงสีน้ำเงินเย้ยหยันยิ่งขึ้นไปอีก “เป็นแค่ศิษย์ในสำนัก แค่ด้วยการฝึกฝนแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 1 เจ้าคู่ควรที่จะรู้จักอาจารย์ของข้า?”

“ผู้อาวุโสซุ๋นมีศิษย์อย่างเจ้าจริงด้วยหรือ?” หลัวซิวตกใจ เขาไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับนิสัยของซุ๋นซินเหลียน แต่ดูจากวิธีที่นางรับเจียงหมิงมาเลี้ยงดู น่าจะเป็นคนที่ไม่เลว

แต่ศิษย์ของนางกลับจองหองยโส ซึ่งทำให้หลัวซิวตกตะลึงจริงๆ ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“ถ้าข้ามีปัญหากับนาง ก็หมายความว่าไม่ให้ความเคารพต่อผู้อาวุโสซุ๋น ที่สำคัญเสี่ยวเจียงหมิงทุกอย่างเรียบร้อยดี ดังนั้นข้าไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น”

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หลัวซิวไม่อยากแม้แต่จะสนใจผู้หญิงกระโปรงสีฟ้าคนนี้ เขาหันหลังและจากไป

“เจ้าคิดว่าที่นี้เป็นที่ไหร? เจ้าอยากมาก็มาอยากจากไปก็ไปตามใจชอบ?”

แต่ผู้หญิงในชุดสีน้ำเงินดูจะไม่ยอมปล่อยเขาไป กระบี่ยาวพุ่งออกมาจากจุดตันเถียนของนางและตะคอกเสียงดังลั่น “ตอนนี้ข้าสงสัยว่าเจ้าเป็นสายลับที่ส่งมาจากสำนักอื่นและ เจ้ายังจะไม่รีบยอมจำนนอีกหรือ?”

“หัวของเจ้าเคยโดนลาเตะหรือเปล่า” หลัวซิวโมโหหญิงสาวที่ไม่เกรงใจคนนี้เช่นกัน

“เจ้าอยากตาย…”

ผู้หญิงในกระโปรงสีน้ำเงินเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า นางเอาแต่ใจ ตามใจชอบในสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินนี้จนชินแล้ว มีใครกล้าด่านางแบบนี้ได้ยังไงกัน?

“คิดเองเออเอง! ถ้าเจ้าไม่ใช่ศิษย์ของผู้อาวุโสซุ๋น เพียงเพราะเจ้ามีเจตนาที่จะฆ่าข้า เจ้าก็จะต้องตาย!”

หลัวซิวตะคอกอย่างเย็นชา พลิกฝ่ามือขึ้นไปในอากาศ ควบแน่นกฎปริภูมิระหว่างฝ่ามือ กลายเป็นดิน ลม น้ำ ไฟ ราวกับว่าสร้างพิภพอยู่ในฝ่ามือ