สรุปตอน บทที่ 1124 – จากเรื่อง มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม
ตอน บทที่ 1124 ของนิยายประวัติศาสตร์เรื่องดัง มหายุทธ์ สะท้านภพ โดยนักเขียน หลงเซียว-มังกรคำราม เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หลัวซิวมองไปยังสาวใช้สองคนถือนพปฎลมหาเศวตฉัตรอยู่ข้างรถม้าสีทองด้วยสายตาเย็นเฉียบ พร้อมตะคอกอย่างเย็นชาว่า “ไสหัวไปซะ!”
สาวใช้สองคนนี้ตกใจมากจนหน้าซีด พวกนางไม่ใช่ศิษย์ของ สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินแต่เป็นสาวใช้ที่ถูกชายอ้วนจูเฟยเฉียวซื้อมาเพื่อมาสร้างภาพหนูหราให้คนนอกดู
“เดี๋ยวก่อน!” สาวใช้ทั้งสองกำลังจะจากไป กลับได้ยินหลัวซิวตะโกนอีกครั้ง จากนั้นมีมือใหญ่ยื่นออกมา ราวกับจับปลาชนิดหนึ่ง แล้วจับมังกรทองที่ลากเกวียนรถไป
มังกรทองตัวนี้ยาวเป็นสามร้อยสามสิบสามเมตร และมีการฝึกฝนแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 2 อีกด้วย เรียกได้ว่าเป็นอสูรยักษ์ แต่ถูกหลัวซิวจับไว้ไม่สามารถขยับร่างได้ กลัวจนตัวสั่น
เห็นเพียงหลัวซิวจับมังกรทองไว้ในมือและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าของข้ายังขาดคนเฝ้าประตูถ้ำ เจ้าเต็มใจไหม?”
มังกรทองพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แปลงร่างเป็นชายในชุดคลุมสีทอง คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ “มังกรน้อย จินเผิงเผิงยอมทำตามคำสั่งของนายท่าน”
มันไม่ใช่มังกรแท้ สายเลือดผสม เดิมทีเป็นมังกรทองตัวหนึ่ง และฝึกฝนสำเร็จจนกลายร่างได้ แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน ถูกจูเฟยเฉียวชายอ้วนคนนั้นเห็นเข้า จับกลับมาลากรถ
เป็นอสูรยักษ์ที่แข็งแกร่งอยู่ในพิภพล่าง แต่ในโลกเสวียนเทียนกลับไม่มีสถานะใดเลย ซึ่งทำให้เขาปลงใจมาก
เมื่อไม่มีมังกรทองลากรถ สาวใช้ทั้งสองก็ไม่กล้าพูดอะไร หนึ่งในสาวใช้นั้นเก็บรถม้าด้วยแหวนเก็บของแล้วรีบหนีจากไป
หลัวซิวยืนอยู่กลางอากาศ มองลงไปที่จอมยุทธ์จำนวนมากหน้าถ้ำ และพูดเรียบ ๆ ว่า “จากนี้ไป ข้าจะไม่กลั่นยาอีกต่อไป เชิญทุกคนกลับไปเถอะ”
ทุกคนเอะอะโวยวายเสียงดัง โดยเฉพาะผู้ที่รอเข้าแถวเป็นเวลานาน
แต่ไม่มีใครกล้าสร้างปัญหาในเวลานี้ หากไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของหลัวซิวนี้ก็คงจะดี แต่เมื่อเห็น จูเฟยเฉียวถูกทุบตีจนร้องไห้ฉี่แตกด้วยตาของตนเอง ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ใครกล้าหาเรื่อง?
หลัวซิวไม่อยากสนใจพวกที่โลภและเห็นแก่ตัวเหล่านี้ เขาหันหลังกลับแล้วดินกลับไปในถ้ำ “เชิญแขกกลับไป!”
“อะไรนะ?” หลัวซิวผงะไปครู่หนึ่ง คาดไม่ถึงว่าถังหยุนจะอาสาทำงานให้เขา
แต่เมื่อคิดดีๆแล้ว หลัวซิวก็เข้าใจความตั้งใจของนาง
ศิษย์นอกสำนักอย่างนางนั้น ไม่ว่าจะเป็นสถานะหรือความแข็งแกร่งก็อยู่ในระดับต่ำสุด
บางทีในหนึ่งร้อยหรือสองร้อยปี นางอาจจะฝึกฝนจนถึงจุดสูงสุดของแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ได้ แต่เวลาหนึ่งหรือสองร้อยปีจะผ่านไปได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร?
โดยเฉพาะหญิงสาวอย่างนางที่ดูดีมาก ถ้านางไม่สามารถพึ่งพาผู้แข็งแกร่งคนอื่นได้ อนาคตของนางก็ไม่อาจคาดเดาได้
และหลัวซิวก็เหมาะกับประเด็นนี้ เพราะนางต้องการพึ่งพาจอมยุทธ์ที่มีผลการฝึกฝนที่แข็งแกร่งกว่า อีกฝ่ายอาจไม่ชอบนาง และแม้ว่าจะรับนาง แต่ก็อาจจะไม่เต็มใจที่จะฝึกฝนนาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
Good...
ทำไมอ่านต่อไม่ได้...
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...