มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1124

หลัวซิวมองไปยังสาวใช้สองคนถือนพปฎลมหาเศวตฉัตรอยู่ข้างรถม้าสีทองด้วยสายตาเย็นเฉียบ พร้อมตะคอกอย่างเย็นชาว่า “ไสหัวไปซะ!”

สาวใช้สองคนนี้ตกใจมากจนหน้าซีด พวกนางไม่ใช่ศิษย์ของ สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินแต่เป็นสาวใช้ที่ถูกชายอ้วนจูเฟยเฉียวซื้อมาเพื่อมาสร้างภาพหนูหราให้คนนอกดู

“เดี๋ยวก่อน!” สาวใช้ทั้งสองกำลังจะจากไป กลับได้ยินหลัวซิวตะโกนอีกครั้ง จากนั้นมีมือใหญ่ยื่นออกมา ราวกับจับปลาชนิดหนึ่ง แล้วจับมังกรทองที่ลากเกวียนรถไป

มังกรทองตัวนี้ยาวเป็นสามร้อยสามสิบสามเมตร และมีการฝึกฝนแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 2 อีกด้วย เรียกได้ว่าเป็นอสูรยักษ์ แต่ถูกหลัวซิวจับไว้ไม่สามารถขยับร่างได้ กลัวจนตัวสั่น

เห็นเพียงหลัวซิวจับมังกรทองไว้ในมือและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าของข้ายังขาดคนเฝ้าประตูถ้ำ เจ้าเต็มใจไหม?”

มังกรทองพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แปลงร่างเป็นชายในชุดคลุมสีทอง คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ “มังกรน้อย จินเผิงเผิงยอมทำตามคำสั่งของนายท่าน”

มันไม่ใช่มังกรแท้ สายเลือดผสม เดิมทีเป็นมังกรทองตัวหนึ่ง และฝึกฝนสำเร็จจนกลายร่างได้ แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน ถูกจูเฟยเฉียวชายอ้วนคนนั้นเห็นเข้า จับกลับมาลากรถ

เป็นอสูรยักษ์ที่แข็งแกร่งอยู่ในพิภพล่าง แต่ในโลกเสวียนเทียนกลับไม่มีสถานะใดเลย ซึ่งทำให้เขาปลงใจมาก

เมื่อไม่มีมังกรทองลากรถ สาวใช้ทั้งสองก็ไม่กล้าพูดอะไร หนึ่งในสาวใช้นั้นเก็บรถม้าด้วยแหวนเก็บของแล้วรีบหนีจากไป

หลัวซิวยืนอยู่กลางอากาศ มองลงไปที่จอมยุทธ์จำนวนมากหน้าถ้ำ และพูดเรียบ ๆ ว่า “จากนี้ไป ข้าจะไม่กลั่นยาอีกต่อไป เชิญทุกคนกลับไปเถอะ”

ทุกคนเอะอะโวยวายเสียงดัง โดยเฉพาะผู้ที่รอเข้าแถวเป็นเวลานาน

แต่ไม่มีใครกล้าสร้างปัญหาในเวลานี้ หากไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของหลัวซิวนี้ก็คงจะดี แต่เมื่อเห็น จูเฟยเฉียวถูกทุบตีจนร้องไห้ฉี่แตกด้วยตาของตนเอง ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ใครกล้าหาเรื่อง?

หลัวซิวไม่อยากสนใจพวกที่โลภและเห็นแก่ตัวเหล่านี้ เขาหันหลังกลับแล้วดินกลับไปในถ้ำ “เชิญแขกกลับไป!”