มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1131

สมบัติที่อยู่ในเขาปีศาจมารมีเยอะมาก ในทุก ๆ วันจะมีจอมยุทธ์จำนวนมากมาเก็บเกี่ยวประสบการณ์และหาสมบัติที่นี่ จอมยุทธ์ในกองกำลังใหญ่ต่าง ๆ เยอะและสลับซับซ้อนมาก ดังนั้นการเข่นฆ่าจึงเป็นเรื่องที่ปกติไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

แนวคิดของหลัวซิวก็เป็นแบบเดียวกันเช่นกัน ถ้ามีของดี ๆ ปรากฏขึ้นจริง หากมีศักยภาพมากพอที่จะแย่งชิง งั้นเขาก็จะไม่ออมมือ ไม่มีทางยกโอกาสดี ๆ ให้คนอื่นแน่นอน

หลังจากที่ผ่านไปสักพัก เมื่อพวกหลัวซิวไปถึงที่หมาย พบว่ามีคนสิบกว่าคนได้มารวมตัวกันอยู่ที่นี่แล้ว กลิ่นหอมของยาที่เข้มข้นได้โชยมาจากด้านหน้า เห็นเพียงคนสิบกว่าคนนั้นกำลังลอยอยู่กลางอากาศ ล้อมอยู่รอบหุบเขาขนาดเล็กลูกหนึ่ง

หุบเขาลูกนี้เล็กและอำพรางตัวได้ดีมาก ตรงกลางของหุบเขามีพงหญ้าหนึ่งพง ในพงหญ้าที่เขียวชอุ่มมีดอกไม้สีแดงที่สวยสดงดงาม ซึ่งโดดเด่นเป็นอย่างมาก

“ดอกสายโลหิต?”

หลัวซิวหยีตาลง นี่คือยาเซียนชนิดหนึ่ง ดอกที่เบ่งบานจะพราวเสน่ห์งดงามมาก เหมือนถูกย้อมด้วยเลือดที่แดงสด จัดอยู่ในยาเซียนระดับ 2 สามารถนำมากลั่นสกัดเป็นยาเซียนที่ใช้ชุบร่างเนื้อได้

ยาเซียนระดับ 2 เป็นยาที่ผู้แข็งแกร่งเทพมารช่วงกลางต้องใช้ในการฝึกตน มูลค่าของมันสูงกว่ายาเซียนระดับ 1 มาก

แค่ดอกสายโลหิตหนึ่งดอก มูลค่าของมันก็เทียบเท่ากับแก้วเทวนับหมื่นชิ้นแล้ว

จอมยุทธ์สิบกว่าคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุไม่ได้รู้สึกสนใจต่อการปรากฏตัวของพวกหลัวซิวแต่อย่างใด เนื่องจากจำนวนคนที่รวมตัวกันมาที่นี่มีไม่น้อยตั้งแต่แรกแล้ว ส่วนดอกสายโลหิตกลับมีแค่ดอกเดียว

เนื่องจากได้รับผลกระทบจากสภาพแวดล้อมฟ้าดิน รวมไปถึงระดับสูงต่ำของวิชาที่ฝึกตน ทำให้จอมยุทธ์ในโลกเสวียนเทียนให้ความสำคัญกับการพัฒนาร่างเนื้อ ตัวสำนึกและผลการฝึกตนมาก ๆ ไม่เหมือนกับจอมยุทธ์ในโลกแสงดาวที่เนื่องจากศักยภาพของตนมีขีดจำกัด จอมยุทธ์ส่วนมากในโลกแสงดาวหลังจากที่บรรลุถึงช่วงปลาย พวกเขาก็จะเริ่มเน้นฝึกตนไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งโดยเฉพาะ เพื่อที่จะสามารถบรรลุไปถึงแดนที่สูงมากยิ่งขึ้น

และจอมยุทธ์ส่วนมากในโลกเสวียนเทียนจะยกระดับร่างเนื้อ ตัวสำนึกและผลการฝึกตนไปพร้อมกันทั้งสามด้าน นอกเสียจากว่าหลังจากที่ผลการฝึกตนขึ้นถึงขีดจำกัดแล้ว ถึงจะเริ่มเน้นฝึกตนไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งโดยเฉพาะเพื่อบรรลุขั้น

ทันใดนั้นเอง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนเริ่มลงมือปฏิบัติการก่อน ถัดจากนั้นทุกคนก็ได้ลงมืออย่างพร้อมเพรียงกัน พุ่งตรงไปยังศูนย์กลางหุบเขา 

“พวกเจ้าสองคนอยู่ที่นี่ก่อน อย่าขยับไปไหน”

หลัวซิวพูดกับจินเฟยเทียนและถังหยุนที่อยู่ข้าง ๆ คนหนึ่ง จากนั้นเขาก็ได้เคลื่อนไหวร่างกายพุ่งตรงไปข้างหน้าเช่นกัน 

ทันทีที่เข้าไปภายในหุบเขา ก็เท่ากับการเข้าไปภายในขอบเขตของค่ายกลพรสวรรค์ ภายในหุบเขาดูเงียบสงบมาก ๆ ดูเหมือนจะไม่มีภัยคุกคามใด ๆ

อย่างไรก็ตามทุกคนที่อยู่ที่นี่กลับอยู่ในความระแวดระวังตลอดเวลา เนื่องจากทุกคนต่างเขาใจดีมาก ๆ ว่าในเขาปีศาจมารมีภัยคุกคามเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา โดยเฉพาะเหล่าจอมยุทธ์คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบกาย พวกเขาก็สามารถลงมือฆ่าตนอย่างโหดเหี้ยมได้ตลอดเวลา