มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1159

“ไปตายซะ!”

หลัวซิวแทงหอกออกไป กฎความตายและกฎปริภูมิปะทุออกมาพร้อมกัน ทำให้ตราจักรวาลที่หลิงเฟิงปล่อยออกมาถูกโจมตีจนแตกกระจายสลายเป็นฝุ่นผง

ถัดจากนั้น ท่าทีที่ทรงพลังและเฉียบคมของแสงหอกยังไม่ลดหายไป เสียงพึบดังขึ้น กะโหลกของหลิงเฟิงก็ถูกทะลวงจนทะลุ หัวระเบิดแตกออกเป็นหมอกเลือด

ขอเพียงผลการฝึกตนยังไม่บรรลุถึงแดนเทพมาร ศีรษะก็ยังคงเป็นจุดสำคัญของนักยุทธ์อยู่เช่นเคย ทันทีที่ศีรษะถูกโจมตีจนแตกสลาย ห้วงจักรหยั่งรู้ก็จะแตกสลายไปเช่นกัน วิญญาณตั้งเดิมดับสูญ ชีวิตก็จะถูกตัดขาด

รังสีของระฆังอลวนที่พุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็วหม่นหมองลงไปในพริบตา แต่ทว่าเนื่องจากการสูญสิ้นของเจ้าของ ทำให้ไม่มีผู้ใดควบคุม มันจึงลอยอยู่กลางอากาศ ชี่อลวนลอยวนเป็นเกลียวอยู่รอบระฆัง

“บังอาจมีความคิดที่จะฆ่าข้า ถึงตายก็ยังไม่สาสมแก่บาปกรรม!”

หอกรบที่อยู่ในมือหลัวซิวสั่นทีเดียว ก็ทำให้ซากศพของหลิงเฟิงสะเทือนจนกลายเป็นฝุ่นผง ยกมือขึ้นมาโบกทีหนึ่ง เก็บแหวนเก็บของรวมไปถึงระฆังอลวนของหลิงเฟิงเข้ามาในกระเป๋า

มาตรแม้นว่าหลิงเฟิงจะเป็นฝ่ายที่จู่โจมเขาก่อน แต่ถึงอย่างไรทุกอย่างที่เขากระทำล้วนเป็นการฆ่าศิษย์สำนักเดียวกัน ระฆังอลวนลูกนี้เป็นสมบัติที่มีลับลมคมในอย่างแน่นอน 

เขานำระฆังอลวนออกมา ก่อนจะพบว่าระฆังเซียนลูกนี้หลอมมาจากหินตรีภพทั้งหมดเลย

หลัวซิวเคยพบเห็นหินตรีภพตอนที่อยู่ในโลกแสงดาว แดนและผลการฝึกตนในตอนนั้นของเขาค่อนข้างต่ำ เมื่อดูดซับชี่อลวนที่แฝงซ่อนอยู่ในหินตรีภพแล้ว ทำให้ผลการฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นไม่น้อยเลย

แม้จะตามหาหินตรีภพในพิภพต่ำได้เช่นกัน แต่มันกลับเป็นสมบัติที่ล้ำค่ามาก ๆ มีเพียงครอบครองสมบัติที่เป็นจุดกำเนิดชี่อลวน ถึงจะสามารถตามหาหินตรีภพพบ

เห็นเพียงมีอัคคีเทพชิงเทียนลุกโชนออกมาตรงกลางฝ่ามือหลัวซิว ก่อนที่เขาจะทำลายตราทั้งหมดที่อยู่ในระฆังอลวนลูกนี้ออกไปอย่างรวดเร็ว คืนสภาพสู่วัตถุดิบดั้งเดิมของหินตรีภพ

เขาไม่ได้หยุดอยู่ที่เดิม เสี้ยววินาทีที่เงาร่างกระพริบระยิบระยับ ร่างเขาก็หายวับไปจากที่เดิมแล้ว มุ่งหน้าไล่ตามไปยังทิศทางที่ยักษ์แก้วเทวหายไป