มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1177

ตั้งแต่ที่กลับมาจากโลกเซียนเสวียนเทียน หลัวซิวก็กลับไปที่ถ้ำบนเขาสุดหล้า แววตาดูลึกซึ้งดั่งเหว

ทุกครั้งที่โลกเซียนเสวียนเทียนถูกเปิดออก สาเหตุที่มีผู้แข็งแกร่งจำนวนมากต่างเบียดเสียดเข้าไปพร้อมกันนั้น ด้านหนึ่งเป็นเพราะต้องการตามหาสมบัติและโอกาส แต่สิ่งที่สำคัญมากกว่าคือพวกเขาไปเพราะสำนักเต๋าเสวียนเทียน

ถึงแม้คนพวกนั้นจะรู้ดีแก่ใจอยู่ว่าตัวเองไม่สามารถได้ครอบครองสำนักเต๋าเสวียนเทียน แต่พวกเขาก็จะป้องกันไม่ให้สำนักเต๋าเสวียนเทียนถูกคนอื่นแย่งไป 

อย่างไรก็ตามปัจจุบันสำนักเต๋าเสวียนเทียนกลับถูกคนอื่นแย่งไปแล้ว โลกเซียนเสวียนเทียนก็ไร้ความหมายต่อแดนศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ ผู้แข็งแกร่งจำนวนมากจึงพากันเดินทางย้อนกลับ

ออร่าของอัญเทพฟ้าจากแดนศักดิ์สิทธิ์แดนต่าง ๆ เหือดหายไปแล้ว ทางเหนือนภาที่มุ่งไปสู่โลกเซียนเสวียนเทียนก็ปิดไปตามกัน ทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง

ร่างกลของหลี่ยู่เมื่อชาติปางก่อนซ่อนอยู่ในห้วงจักรหยั่งรู้ ในตัวหยั่งรู้ของหลี่ยู่ มีคลื่นออร่าที่ยิ่งใหญ่จนมิอาจคาดเดาได้แผ่กระจายออกมาจากสำนักเต๋าเสวียนเทียน หากไม่ใช่เพราะซ่อนอยู่ในตัวหยั่งรู้แล้วกลิ่นอายออร่าถูกปิดกั้นไว้ละก็ เกรงว่าคงต้องทำให้ผู้แข็งแกร่งจำนวนมากในโลกเสวียนเทียนตื่นตกใจได้แน่นอน

แม้ตำหนักจื่อเซียวจะชำรุดไม่สมบูรณ์ แต่แก่นแท้ของมันกลับเป็นศัสตราวุธแห่งราชาชิ้นหนึ่ง แต่ทว่าสำนักเต๋าเสวียนเทียนกลับกลืนกินมันลงไปโดยตรง นี่จึงเป็นสิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงจริง ๆ

“ตำหนักจื่อเซียวของกู!”

หงเทียนรู้สึกโกรธจนใกล้จะตายแล้ว แม้ว่าปัจจุบันเขาจะกลายเป็นจิตภัณฑ์ในหอกยุทธ์มังกรดำ และตำหนักจื่อเซียวก็ไม่มีประโยชน์อะไรต่อเขาแล้ว แต่ถึงอย่างไรนั้นก็เป็นอาวุธที่เขาอาศัยอยู่และผ่านกาลเวลาที่ช้านานมาพร้อมกับมัน เขามีความรู้สึกผูกพันต่อมันเล็กน้อยจริง ๆ

“สำนักเต๋าเสวียนเทียนกำลังวิวัฒนาการ!”