มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1184

หลัวซิวไม่ค่อยคุ้นเคยต่อโลกเสวียนเทียนมากเท่าไหร่นัก เขาแค่พบทิศทางโดยคร่าว ๆ และให้จินเฟยเทียนบินไปยังเมืองแก้วเทว กลับนึกไม่ถึงเลยว่าระหว่างทางจะพลัดหลงเข้ามาในป่าลมสายฟ้าแห่งนี้

ภายใต้การคุ้มกันของเขา เสี่ยวเจียงหมิงจึงไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ จากพายุทอร์นาโด หลัวซิวสัมผัสได้ว่ามีพลังกฎธาตุลมพลังหนึ่งกำลังพันธนาการเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งจินเฟยเทียนก็ถูกพลังแห่งกฎดังกล่าวพันธนาการไว้ และไม่สามารถหลุดพ้นออกไปจากพายุทอร์นาโดลูกนี้

“หยุดนิ่ง!”

หลัวซิวตะคอกอย่างเยือกเย็น กระตุ้นกฎเวลา เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบริเวณรอบ ๆ หยุดนิ่งลงไปในเสี้ยววินาที

แม้กระทั่งพายุทอร์นาโดที่หมุดพัดอย่างรวดเร็วก็หยุดนิ่งเช่นกัน ลักษณะของพายุทอร์นาโดที่หยุดนิ่งแล้วดูแปลกมาก ๆ เหมือนกับก้อนเมฆรูปเห็ดก้อนหนึ่งยังไงอย่างนั้น

เขาพาเสี่ยวเจียงหมิงและจินเฟยเทียนเดินออกมาจากพายุทอร์นาโด จากนั้นทุกอย่างก็ฟื้นกลับไปเป็นปกติในทันที พายุทอร์นาโดพัดหมุนอย่างรุนแรงและโหดเหี้ยม พัดหมุนเสียงดังครั่นครืนออกไปไกล  

“เอ๊ะ? ออกมาตั้งแต่เมื่อใดเนี่ย?”ใบหน้าของจินเฟยเทียนเต็มเปี่ยมไปด้วยความตะลึงงัน เสี่ยวเจียงหมิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็ใช้มือเกา ๆ ศีรษะเช่นกัน รู้สึกงง ๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แดนกฎเวลาของหลัวซิวไม่สูงมากนัก หากใช้กฎเวลาต่อผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารละก็ มากสุดก็แค่สามารถหยุดฝ่ายตรงข้ามได้เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น และความคิดของฝ่ายตรงข้ามจะยังคงอยู่เหมือนเดิม แต่ศักยภาพของเสี่ยวเจียงหมิงและจินเฟยเทียนห่างจากเขาเยอะมาก ๆ แม้แต่ลักษณะท่าทางและความคิดของพวกเขาก็หยุดนิ่งไปด้วย ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

หลัวซิวไม่ได้อธิบายเรื่องนี้กับพวกเขา แต่เป็นการกวาดตามองดูรอบ ๆ แล้วขมวดคิ้ว

ขอบเขตของป่าลมสายฟ้าแห่งนี้ไม่เล็ก เมื่อกี้พวกเขาถูกพายุทอร์นาโดพัดพาไป จึงไม่รู้ว่าบัดนี้ไปถึงที่ใดแล้ว รอบ ๆ ทั้งแปดด้านล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังอัสนีวาโยที่โหดเหี้ยม ท้องฟ้ามืดสลัว แยกทิศทางไม่ได้

และในตอนนี้ ก็มีเงามืดที่ใหญ่มหึมาปรากฏอยู่บนท้องฟ้า หลัวซิวจ้องเขม็งมองไป พบว่าเงามืดที่ใหญ่มหึมาดังกล่าวคืออสูรกายฝูงหนึ่ง

ซึ่งพวกมันแตกต่างจากเผ่าพันธุ์มารที่มีสติปัญญาเปลี่ยนแปลงเป็นมนุษย์ อสูรกายบางส่วนที่ยังไม่มีสติปัญญา มีเพียงสัญชาตญาณก็ถูกเรียกว่าอสูรโหดหรืออสูรปีศาจเช่นกัน