มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1183

หลัวซิวลูบ ๆ ศีรษะของเสี่ยวเจียงหมิง ปลอบโยนอารมณ์เขา ในขณะเดียวกันเขาก็หกระเหินเดินฟ้า ลอยอยู่เหนือนภา มีอัคคีเทพลอยวนเป็นเกลียวอยู่รอบกาย มุ่งหน้าไปเผชิญกับเทพมารที่ลอยอยู่บนฟ้า

“ข้ารับหอกหนึ่งของเจ้าไว้ไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”ชายชราฝั่งตรงข้ามโกรธมากจนหลุดหัวเราะออกมา“มหาจักรพรรดิยุทธ์กระจอก ๆ กล้าพูดจาโอหังเช่นนี้ น่าขำชะมัด!”

หลัวซิวไม่ได้พูดจาไร้สาระกับเขา ค่อย ๆ ยื่นฝ่ามือออกไป ทันทีที่หอกยุทธ์มังกรดำปรากฏก็มีไอสังหารที่ดุร้ายโหดเหี้ยมถาโถมออกมา กลิ่นอายแห่งความตายค่อย ๆ แพร่กระจายออกไป  

“นัดเดียวนิพพาน!”

เขาย่างเท้าออกไปหนึ่งก้าว ราวกับเงาร่างสูงตระหง่านและใหญ่โตขึ้นมาภายในชั่วพริบตาเดียว แทงหอกรบที่อยู่ในมือออกไป คนและหอกรวมกันเป็นหนึ่ง กลายเป็นลำแสงสีดำ เหมือนดั่งเสี้ยววินาทีหนึ่งได้หยุดนิ่งจนตราบชั่วนิรันดร์

สีหน้าของชายชราที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเปลี่ยนไปเยอะมาก เบิกตาจนกลมโต เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายที่น่าสยดสยองอย่างไร้ขอบเขตพุ่งพรวดขึ้นมาในจิตใจ ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว 

“ปัง!”

หอกรบที่มีแสงมืดลอยวนเป็นเกลียวอยู่รอบ ๆ พุ่งทลายฟ้าเข้ามา ทำให้ทะลวงรัศมีเทพคุ้มกันที่สาดส่องมาจากอัญมณีแห่งเทพมารไปภายในพริบตา ก่อนจะทิ่มแทงเข้าไปตรงหว่างคิ้วของเขา บดทำลายตัวหยั่งรู้ของเขาจนสิ้นซาก

เสี้ยววินาทีที่เกราะป้องกันของหอคอยเทวถูกทำลาย อัคคีเทพชิงเทียนก็ลุกลามเข้าไปภายในเช่นกัน ทำให้ร่างปีศาจเทพของชายชราผู้นี้ถูกแผดเผาจนกลายเป็นเถ้าธุลี เหลือเพียงช่องจิตที่แวววาวจับตาหนึ่งดวงลอยอยู่ ณ ตำแหน่งเดิม

“เป็นพลานุภาพที่ทรงพลังมาก!”

หลัวซิวรู้สึกพึงพอใจต่อท่านัดเดียวนิพพานที่มาจากการทุ่มยกระดับกฎความตายของตัวเองมาก ๆ

อัญมณีแห่งเทพมารเป็นสมบัติที่แข็งแรงมาก ๆ แต่สุดท้ายก็ถูกเขาแทงจนทะลุอยู่ดี เห็นได้เลยว่าพลังอมตะของนัดเดียวนิพพานนี้ มีพลานุภาพยิ่งใหญ่เพียงใด

“อาจารย์พี่ ท่านเก่งกาจจังเลยขอรับ”  

เสี่ยวเจียงหมิงกำหมัดแน่น คลับคล้ายเหมือนเคยพบเห็นภาพเหตุการณ์นี้มาก่อน ครั้นนั้นเทพมารคนหนึ่งจะสังหารเขา ก็เป็นเพราะการปรากฏตัวของอาจารย์พี่ท่านนี้เช่นกัน เขาสังหารฝ่ายตรงข้ามอย่างน่าเกรงขามและช่วยชีวิตตัวเองเอาไว้