มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1186

เห็นได้ชัดเจนว่าช่องจิตของนางแตกสลายไปแล้ว จึงส่งผลให้แดนผลการฝึกตนลดลง ผลการฝึกตนเหลือเพียงระดับมหายุทธ์

หากช่องจิตของเทพมารธรรมดาทั่วไปแตกสลาย ผลสุดท้ายเทพมารคนดังกล่าวก็แทบจะอกสั่นขวัญหายและต้องตายอย่างแน่นอน แต่นางกลับสามารถมีชีวิตรอดต่อมาได้ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เห็นแล้วว่าศักยภาพของนางไม่ธรรมดามาก ๆ

ช่องจิตแตกสลาย ซึ่งเทียบเท่ากับการตกลงมาจากบัลลังก์เทพ ไม่ว่าจะใช้ยาเซียนอะไรก็ไม่มีประโยชน์ มีเพียงอาศัยตบะของตัวเอง ฟื้นฟูให้ผลการฝึกตนค่อย ๆ กลับคืนมาทีละนิด

จากการตรวจสอบ ผลการฝึกตนของช่าจื่อเยียนสูญสิ้นไปโดยสิ้นเชิงอยู่ในสภาวะที่สิ้นกำลัง หลัวซิวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดนางถึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เหตุใดนางถึงหายตัวไปนานเช่นนี้ และเพราะเหตุใดนางถึงไม่กลับไปที่สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน?

และในเวลานี้เอง ภายในขอบเขตตัวสำนึกของหลัวซิวก็มีเงาดำสามสี่ร่างปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ความเร็วในการเคลื่อนที่ของคนเหล่านี้ไม่ช้า พวกเขาปรากฏอยู่ในสายตาเขาอย่างรวดเร็ว

“หื้ม? ภายในป่าลมสายฟ้านี้มีคนอยู่ด้วยอย่างนั้นหรือ?”

คนที่พูดคำนี้คือชายที่ผิวพรรณค่อนข้างดำคล้ำคนหนึ่ง ข้างกายเขายังมีชายอีกสามคน บนตัวต่างมีออร่าของผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์แผ่กระจายออกมา

หลัวซิวใช้ตัวสำนึกกวาดสำรวจไปทางทั้งสี่คนนั้น บนตัวทั้งสี่ไม่มีสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับสำนักเซียนไร้เจตสิกอต่อย่างใด พอจะเห็นได้เลยว่าทั้งสี่คนนี้ไม่ใช่ศิษย์ในสำนักเซียนไร้เจตสิกแต่อย่างใด 

“พ่อหนุ่ม ส่งสตรีที่อยู่ในมือเจ้ามาให้พวกข้าได้หรือไม่?”ชายหนุ่มผิวดำคล้ำคนนั้นเห็นหลัวซิวกำลังประคองร่างช่าจื่อเยียนอยู่ เขาจึงขมวดคิ้วแล้วถาม

“ส่งให้พวกเจ้า?”

มีจิตจะฆ่าอันดุดันปรากฏในแววตาหลัวซิว เห็นเพียงเขายกฝ่ามือขึ้นมา ก็มีมังกรกระบี่ห้าตัวบินออกมาจากฝ่ามือเขา

“ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ! ……”

สหายทั้งสามของชายหนุ่มผิวดำคล้ำถูกมังกรกระบี่รัดคอและตายไปในชั่วพริบตาเดียว ศีรษะระเบิดแตกจนเกิดเป็นหมอกเลือด 

“เจ้า.…..”

“สมควรตาย!”

หลังจากที่ถามเสร็จ หลัวซิวไม่ให้โอกาสคนดังกล่าวได้ขอร้องอ้อนวอนอะไรด้วยซ้ำ มังกรกระบี่ทั้งห้าพุ่งตรงลงมาจนดังสะเทือนเลื่อนลั่น ฆ่าคนสุดท้ายที่เหลือตายเป็นเถ้าธุลี

ภายในป่าลมสายฟ้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความอันตราย โชคดีที่ตัวเองพบเจอช่าจื่อเยียนก่อน มิเช่นนั้นหากนางได้พบเจอกับอสูรทมิฬกลุ่มนั้นอีกละก็ ผลที่ตามมาต้องหนักหนาสาหัสจนจินตนาการไม่ได้แน่นอน

หลังจากที่ผ่านไปพักหนึ่ง ช่าจื่อเยียนก็ค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา เมื่อนางลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นหน้าหลัวซิว ก็มีความขมขื่นเสี้ยวหนึ่งกระพริบผ่านไปในแววตานาง

พลางนึกในใจว่านางเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารขั้นสูงคนหนึ่ง แต่กลับถูกมหาจักรพรรดิยุทธ์สามสี่คนไล่ล่าจนจนตรอก และต้องหลบหนีเข้ามาในป่าลมสายฟ้าที่เต็มไปด้วยความอันตรายนี้อย่างควบคุมไม่ได้

“ผู้อาวุโส ท่านฟื้นแล้วหรือ”หลัวซิวเห็นว่านางฟื้นขึ้นมาแล้ว จึงอมยิ้มให้นางเล็กน้อย