มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1187

“ขอบใจเจ้ามากนะ”ช่าจื่อเยียนพยักหน้า“เจ้ามาถึงโลกเสวียนเทียนตั้งแต่เมื่อใดหรือ?”

“ตั้งแต่กลับมาจากโลกแสงดาวเกณฑ์กฎ ทราบมาว่าผู้อาวุโสจากไปแล้ว หลังจากที่จัดแจงเรื่องราวในสำนักเสร็จ ข้าก็เดินทางมาที่นี่เลยขอรับ”

หลัวซิวเอ่ยปากพูด“แต่ทว่าหลังจากที่ข้ามาถึงโลกเสวียนเทียน ก็ทราบว่าสำนักเทียนช่าประสบกับความเคราะห์ร้าย ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขอรับ?”

ช่าจื่อเยียนหัวเราะอย่างขมขื่น นางไม่ได้ตอบกลับคำถามนี้ แต่ทว่าหลัวซิวก็พอจะเดาได้อยู่ว่าเป็นเพราะใจแห่งศุภร

เขารู้สึกผิดอยู่ในใจมาก ๆ แต่กลับไม่สามารถบอกกับนางได้ว่าแท้จริงแล้วตัวเองเป็นคนเอาใจแห่งศุภรไปเอง 

“ถ้าหากครานั้นข้ารู้ว่าเอาใจแห่งศุภรไปแล้วจะทำให้สำนักเทียนช่าและผู้อาวุโสช่าจื่อเยียนประสบพบเจอกับเคราะห์ร้ายเช่นนี้ บางทีข้าอาจจะไม่ไปแตะต้องใจแห่งศุภรแล้ว”

เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วไม่มีทางย้อนเวลากลับไปได้ หลัวซิวก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าการเอาใจแห่งศุภรไป จะส่งผลให้ผลที่ตามมานักหนาเช่นนี้

มิเช่นนั้น ต่อให้เขารู้ว่าใจแห่งศุภรเป็นสมบัติที่ล้ำค่ามาก ๆ เขาก็ไม่มีทางไปแตะต้องมัน

แต่ท้ายที่สุดของก็เอามาแล้ว และส่งผลให้เกิดเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในภายหลัง ทุกสิ่งทุกอย่างจึงทำได้เพียงปล่อยให้เป็นไปตามชะตาลิขิต

“เสี่ยวเจียงหมิงอยู่กับเจ้าหรือ?”

เมื่อได้ยินหลัวซิวพูดว่าเขาช่วยชีวิตเสี่ยวเจียงหมิงไว้ที่เขามังกรบิน แววตาที่หม่นหมองลงในตอนแรกของช่าจื่อเยียน ก็ดูตื่นเต้นดีใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

ถึงแม้เสี่ยวเจียงหมิงจะไม่ใช่น้องชายแท้ ๆ ของนาง แต่นางไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่เล็ก จ้าวเซียนเทียนช่าเป็นผู้รับเลี้ยงนาง นางจึงปฏิบัติต่อเสี่ยวเจียงหมิงเหมือนน้องชายแท้ ๆ ของตัวเองมาโดยตลอด

ครั้นเมื่อเสี่ยวเจียงหมิงถือกำเนิดขึ้นมายังโลกใบนี้ นางยังอยู่โลกมนุษย์ แต่ทว่าทั้งสองเพิ่งพบหน้ากันไม่นาน สำนักเทียนช่าก็ได้ประสบพบเจอกับภัยพิบัติแห่งการล่มสลาย

หลัวซิวเรียกเตาเทพออกมา มีลำแสงหนึ่งส่องออกมาจากเตาเทพสาดลงบนพื้นดิน เขาทำการปล่อยเสี่ยวเจียงหมิงออกมาจากเตาเทพ