มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1202

ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนแท่นประลองความเป็นความตาย ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกช็อกต่อสิ่งที่เห็นและสิ่งที่ได้ยิน ผู้ชมนับหมื่นต่างพากันลุกขึ้นยืน ใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยสีหน้าอารมณ์ที่เหลือเชื่อ 

“กำลังรบของคนดังกล่าวสามารถกดอัดคุณชายหวูเชวได้อย่างนั้นหรือ?”

เทียนหวูเชวเป็นเหมือนผู้ไร้เทียมทานในเทพนิยายในหมู่คนรุ่นใหม่ นับตั้งแต่ที่เดินบนเส้นทางการฝึกยุทธ์ เขายังไม่เคยแพ้มาก่อนแม้แต่ครั้งเดียว อำนาจบารมียิ่งใหญ่ กดอัดจนทำให้วัยรุ่นจากแดนศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ ต่างหายใจไม่ออก

เขาเป็นพระเอกของยุคสมัยนี้ แต่ปัจจุบันกลับถูกชายหนุ่มที่ไม่มีชื่อเสียงอะไรคนหนึ่งยับยั้ง จึงทำให้คนรู้สึกเหลือเชื่อมาก 

“โล่เต่าเสวียน!”

เทียนหวูเชวที่ยืนอยู่บนแท่นประลองตะคอกเสียงดังลั่น มีโล่อันหนึ่งบินออกมาจากหว่างคิ้วเขาอย่างกะทันหัน ต้านรับการโจมตีทั้งหมดของหลัวซิวเอาไว้

นี่คืออาวุธประเภทป้องกันชิ้นหนึ่ง มันแข็งแรงอย่างหาที่เทียบไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นผู้แข็งแกร่งเทพมารช่วงปลาย ก็ทำลายเกราะป้องกันของมันได้ยากมาก 

“ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ……”

หลัวซิวปล่อยพลังอมตะออกไปเจ็ดพลังอย่างต่อเนื่อง ทุกพลังล้วนเป็นพลังอมตะเทพฟ้าชั้นยอด แต่กลับไม่สามารถทำลายเกราะป้องกันของโล่เต่าเสวียนได้เลย บนโล่มีเงาร่างของเต่าเสวียนตัวหนึ่งปรากฏอยู่ลาง ๆ แข็งแกร่งไม่สั่นคลอน วรยุทธ์นับหมื่นก็ทำอะไรมันไม่ได้ 

“เจ้าแข็งแกร่งมากเลยมิใช่หรือ? เหตุใดถึงกลายร่างเป็นเต่าในกระดองไปแล้วล่ะ?”

หลัวซิวแสยะยิ้มอย่างเยือกเย็น ย่างเท้าเดินขึ้นไปข้างหน้า มือทั้งสองข้างทำท่าประสานอิน ตราธรรมจุติมรณะหนึ่งระเบิดออกมา

ตู้ม!

พลานุภาพของตราธรรมจุติมรณะทรงพลังอย่างมาก แข็งแกร่งกว่ามหาอิทธิฤทธิ์ระดับราชาเทพเสียด้วยซ้ำ ถึงแม้จะมีเกราะป้องกันจากโล่เต่าเสวียน เทียนหวูเชวก็ถูกโจมตีจนกระเด็นออกไปอยู่ดี เกือบตกลงไปจากแท่นประลอง

ผลการฝึกตนตัวสำนึกของเขาในตอนแรกอยู่ที่เทพมารขั้น 3 หลังจากที่ร่างแยกดับเบิ้ลรวมกันเป็นหนึ่งแล้ว ก็บรรลุถึงเทพมารขั้น 7 บวกกับการโคจรเคล็ดวิชาแปรจิตเทพอีก เขาจึงมีพลังโจมตีจิตวิญญาณที่เทียบเท่ากับผู้แข็งแกร่งเทพมารขั้นสูง

ตัวสำนึกของเขารวมตัวกันจนกลายเป็นกระบี่เล่มหนึ่ง เสียงผึงดังขึ้น ทำให้แสงที่สาดส่องมาจากกระจกเทพไร้เจตสิกแตกกระเจิง อีกทั้งพลังของหลัวซิวที่พุ่งตรงไปยังไม่ลดน้อยลงด้วย เฉือนฟันไปทางกระจกเทพไร้เจตสิก

“เพล้ง!”

ตัวกระจกของกระจกเทพไร้เจตสิกแตกร้าวเป็นรอยเล็ก ๆ ภายใต้การโจมตีจากเคล็ดวิชาแปรจิตเทพนี้ของเขา เทียนหวูเชวก็ถูกพลังจากกระจกเทพไร้เจตสิกแว้งทำร้ายเช่นกัน มีเลือดไหลออกมาตรงมุมปาก พลางก้าวถอยหลังกลับไปรัว ๆ

ผู้ชมที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ต่างเงียบกริบลงไปในชั่วพริบตาเดียว เดิมทีพวกเขาต่างคิดว่าศึกการต่อสู้ในครั้งนี้ต้องเป็นการต่อสู้ที่ฝ่ายหนึ่งมีกำลังเหนือกว่าและกดอัดอีกฝ่ายได้แน่นอน แต่ทว่าเทียนหวูเชวกลับไม่ใช่คนที่กดอัดหลัวซิว แต่เป็นหลัวซิวที่กดอัดเทียนหวูเชว!

นี่ไม่ต่างอะไรจากผู้ใหญ่คนหนึ่งต่อสู้กับเด็กน้อยคนหนึ่ง ในสายตาของทุกคนต่างคิดว่าผลสุดท้ายต้องอยู่ในการคาดหมายแน่นอน แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนตะลึงงันคือ ผู้ใหญ่เป็นฝ่ายที่ถูกเด็กน้อยไล่โจมตีจนไม่มีแรงโต้กลับด้วยซ้ำ!