มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1204

ในกลุ่มคนที่กำลังรับชมการต่อสู้ มีคนจำตัวตนของผู้อาวุโสคนนี้ได้แล้ว พบว่าเขาคือผู้อาวุโสไท่ซ่างคนหนึ่งในสำนักไร้เจตสิก ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตระดับเทพฟ้า

หลัวซิวกลับไม่เก็บมาใส่ใจเลยแม้แต่น้อย ยิ้มพลางพูด: “ผู้อาวุโสพูดถูก มีคนบางคนนึกว่าตนเองกระทำถูกต้องอย่างแน่แท้ แต่ไม่รู้ว่าเหนือฟ้ามีฟ้า เหนือเมฆยังมีเมฆ เพราะฉะนั้นจึงถูกลิขิตไว้แล้วว่าต้องตาย”

ในขณะที่พูดอยู่นั้น เขาก็จงใจแกว่งเตาเทพที่อยู่ในมือไปมา ความหมายที่เขาจะสื่อไม่ต้องพูดก็เข้าใจได้แล้ว

“เจ้าหนุ่ม เจ้าทำเกินไปแล้วนะ ถึงแม้เฟิ่งหวูซินจะอยู่ที่นี่ด้วย มันก็ไม่กล้าทำตัวสาวหาวเช่นนี้!”

ในที่สุดผู้อาวุโสก็ระงับอารมณ์ต่อไปไม่ไหว เนื่องจากหากเสียเวลาอยู่แบบนี้ต่อไปนาน ๆ เทียนหวูเชวอาจจะถูกกลั่นแปรอยู่ในเตาเทพนั้นได้จริง ๆ

ผู้อาวุโสคนนี้ไม่ได้กระทำอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมีมือใหญ่สีทองปรากฏการณ์อากาศ ก่อนที่มันจะพุ่งลงมาจับตัวหลัวซิวที่ยืนอยู่บนแท่นประลอง

ค่ายเทพต้องห้ามที่วางอยู่บริเวณรอบ ๆ แท่นประลองถูกมือใหญ่สีทองนี้ฉีกออก มือใหญ่นี้มีพลังออร่าที่เฉียบคมถึงขั้นสุดแฝงซ่อนอยู่ เห็นได้เลยว่าผู้อาวุโสคนนี้ก็เป็นเทพฟ้าคนหนึ่งที่ฝึกกฎธาตุทองดั้งเดิมเช่นกัน

“ฉึก!”

แต่เวลานี้เอง กลับมีแสงเทวห้าสีปรากฏ แสงเทวกลายเป็นกระบี่ที่เฉียบคมเล่มหนึ่ง เฉือนลงกลางอากาศ ทำให้มือใหญ่สีทองนั่นแตกขาด ดับสูญหายไปในกลางอากาศ 

“ผู้ใดบังอาจขัดขืนกฎสถานประลองยุทธ์ของข้า?”

จู่ ๆ ก็มีเสียงอันน่าเกรงขามดังก้องไปทั่วทั้งสถานประลองยุทธ์ เสี้ยววินาทีที่คนจำนวนมากบนสนามได้ยินเสียงดังกล่าว ต่างก็ตกใจกลัวความน่าเกรงขามที่แฝงซ่อนอยู่ภายในน้ำเสียงนี้ อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าหมอบคลานลงไปกับพื้นด้วยความศรัทธาที่แรงกล้า 

“ค่ายเทพต้องห้ามบนแท่นประลองความเป็นความตายของสถานประลองยุทธ์ มีเพียงเทพฟ้าเท่านั้นถึงจะทำลายมันได้ ไม่ทราบว่าผู้เพื่อนใดเป็นผู้ทำลายกฎเกณฑ์ในเมืองแก้วเทวของข้า?”

แสงเทวทั้งห้าที่กลายมาจากกระบี่เทวปรวนแปรอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มันจะกลายเป็นชายที่อยู่ในเสื้อคลุมยาวห้าสี หน้าผากค่อนข้างกว้างคนหนึ่ง เขากวาดตามองดูผู้คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุ ก่อนจะหยุดสายตาอยู่ที่ตัวผู้อาวุโสไท่ซ่างคนนั้นในสำนักไร้เจตสิก