มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1207

ปัจจุบันเขาเป็นเจ้านภาที่อายุน้อยที่สุดในโลกหล้า เขาที่ย่างกรายมา ณ ที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่ร่างจริงเช่นกัน เป็นร่างแยกร่างหนึ่ง

“สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินรับเลี้ยงกากแดนในสำนักเทียนช่า ดูท่าคงอยากเป็นศัตรูกับสำนักไร้เจตสิกของข้าเช่นกันสินะ?”จ้าวนภาไร้เจตสิกพูดกระแทกเสียงต่ำ 

“สำนักเทียนช่าไม่คงอยู่อีกต่อไปแล้ว สำนักไร้เจตสิกเป็นกองกำลังอันดับ 1 ในโลกหล้า เหตุใดถึงต้องทำให้เด็กคนหนึ่งลำบากใจด้วย?”เฟิ่งหวูซินพูดอย่างเรียบนิ่ง 

“แฮะ ๆ สำนักไร้เจตสิกผลิตบุคลากรที่ต่ำต้อยต่ำช้ามาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่!”เจ้าเมืองตงฟางหัวเราะอย่างเยือกเย็นพลางกล่าว

จ้าวนภาไร้เจตสิกเป็นหนึ่งในเจ้านภาที่เก่าแก่ที่สุด อดีตมีเพียงจ้าวเซียนเทียนช่าเท่านั้นที่มีศักยภาพต่อกรกับเขาได้อย่างสูสี

ภายใต้สถานการณ์ที่สู้กันหนึ่งต่อหนึ่ง ตงฟางเทียนโหยวก็มิใช่คู่ต่อสู้ของเขาเช่นกัน แต่บัดนี้มีเฟิ่งหวูซินเพิ่มขึ้นมาอีกคน จึงมีโอกาสเอาชนะจ้าวนภาไร้เจตสิกได้แล้ว

ซึ่งจ้าวนภาไร้เจตสิกก็เข้าใจในจุดนี้ดีเช่นกัน เพราะฉะนั้นหลังจากที่เฟิ่งหวูซินปรากฏตัว เขาก็ไม่ได้ลงมือโจมตีอีก

สายตาของเขาจับจ้องไปทางเฟิ่งหวูซิน“หรือสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินก็อยากซ้ำรอยสำนักเทียนช่าเช่นกัน?”

เฟิ่งหวูซินอมยิ้ม“ใช่ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเสมอไป บางทีสำนักที่ซ้ำรอยอาจจะเป็นสำนักไร้เจตสิกก็เป็นได้ จริงไหม?”

“ก็แค่พึ่งการหนุนหลังจากราชาเทพในโลกาชั้นฟ้ามิใช่หรือ มิเช่นนั้นสำนักไร้เจตสิกของเจ้าจะมีความสำคัญอะไร?”เจ้าเมืองตงฟางด่ากราดอย่างไม่ไว้หน้า

จ้าวนภาไร้เจตสิกเป็นผู้ที่มีแผนการสูงลึกมาก ทราบอยู่ว่าถึงแม้ลงมือก็คงทำอะไรตงฟางเทียนโหยวและเฟิ่งหวูซินทั้งสองไม่ได้ เขาจึงไม่ตอบโต้อะไร ก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากไป

ศิษย์จำนวนมากในสำนักไร้เจตสิก รวมไปถึงผู้อาวุโสไท่ซ่างที่ได้รับบาดเจ็บเพราะพลังฝ่ามือหนึ่งของตงฟางเทียนโหยว เห็นว่าเจ้าสำนักของตนจากไปแล้ว พวกเขาจึงทำได้แค่กลืนความแค้นในครั้งนี้ลงท้อง ก่อนจะตามจากไปด้วย 

……

“เจ้าได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองแก้วเทวหรือยัง?”