สรุปเนื้อหา บทที่ 1207 – มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม
บท บทที่ 1207 ของ มหายุทธ์ สะท้านภพ ในหมวดนิยายประวัติศาสตร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย หลงเซียว-มังกรคำราม อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ปัจจุบันเขาเป็นเจ้านภาที่อายุน้อยที่สุดในโลกหล้า เขาที่ย่างกรายมา ณ ที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่ร่างจริงเช่นกัน เป็นร่างแยกร่างหนึ่ง
“สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินรับเลี้ยงกากแดนในสำนักเทียนช่า ดูท่าคงอยากเป็นศัตรูกับสำนักไร้เจตสิกของข้าเช่นกันสินะ?”จ้าวนภาไร้เจตสิกพูดกระแทกเสียงต่ำ
“สำนักเทียนช่าไม่คงอยู่อีกต่อไปแล้ว สำนักไร้เจตสิกเป็นกองกำลังอันดับ 1 ในโลกหล้า เหตุใดถึงต้องทำให้เด็กคนหนึ่งลำบากใจด้วย?”เฟิ่งหวูซินพูดอย่างเรียบนิ่ง
“แฮะ ๆ สำนักไร้เจตสิกผลิตบุคลากรที่ต่ำต้อยต่ำช้ามาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่!”เจ้าเมืองตงฟางหัวเราะอย่างเยือกเย็นพลางกล่าว
จ้าวนภาไร้เจตสิกเป็นหนึ่งในเจ้านภาที่เก่าแก่ที่สุด อดีตมีเพียงจ้าวเซียนเทียนช่าเท่านั้นที่มีศักยภาพต่อกรกับเขาได้อย่างสูสี
ภายใต้สถานการณ์ที่สู้กันหนึ่งต่อหนึ่ง ตงฟางเทียนโหยวก็มิใช่คู่ต่อสู้ของเขาเช่นกัน แต่บัดนี้มีเฟิ่งหวูซินเพิ่มขึ้นมาอีกคน จึงมีโอกาสเอาชนะจ้าวนภาไร้เจตสิกได้แล้ว
ซึ่งจ้าวนภาไร้เจตสิกก็เข้าใจในจุดนี้ดีเช่นกัน เพราะฉะนั้นหลังจากที่เฟิ่งหวูซินปรากฏตัว เขาก็ไม่ได้ลงมือโจมตีอีก
สายตาของเขาจับจ้องไปทางเฟิ่งหวูซิน“หรือสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินก็อยากซ้ำรอยสำนักเทียนช่าเช่นกัน?”
เฟิ่งหวูซินอมยิ้ม“ใช่ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเสมอไป บางทีสำนักที่ซ้ำรอยอาจจะเป็นสำนักไร้เจตสิกก็เป็นได้ จริงไหม?”
“ก็แค่พึ่งการหนุนหลังจากราชาเทพในโลกาชั้นฟ้ามิใช่หรือ มิเช่นนั้นสำนักไร้เจตสิกของเจ้าจะมีความสำคัญอะไร?”เจ้าเมืองตงฟางด่ากราดอย่างไม่ไว้หน้า
จ้าวนภาไร้เจตสิกเป็นผู้ที่มีแผนการสูงลึกมาก ทราบอยู่ว่าถึงแม้ลงมือก็คงทำอะไรตงฟางเทียนโหยวและเฟิ่งหวูซินทั้งสองไม่ได้ เขาจึงไม่ตอบโต้อะไร ก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากไป
ศิษย์จำนวนมากในสำนักไร้เจตสิก รวมไปถึงผู้อาวุโสไท่ซ่างที่ได้รับบาดเจ็บเพราะพลังฝ่ามือหนึ่งของตงฟางเทียนโหยว เห็นว่าเจ้าสำนักของตนจากไปแล้ว พวกเขาจึงทำได้แค่กลืนความแค้นในครั้งนี้ลงท้อง ก่อนจะตามจากไปด้วย
……
“เจ้าได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองแก้วเทวหรือยัง?”
ภายในตำหนักเจ้าเมืองแก้วเทว ครั้งแรกที่เฟิ่งหวูซินเห็นหน้าเขาก็เอ่ยปากกล่าวเช่นนี้ในทันที
เขาไม่ได้ตำหนิติเตียนหลัวซิวที่ฆ่าเทียนหวูเชวแล้วสร้างปัญหาให้สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน ในทางตรงกันข้ามกลับชื่นชมเขา ต้องการชื่นชมแต่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ค่อยได้
“ฆ่าได้ดีมาก!”เจ้าเมืองตงฟางก็เอ่ยปากชื่นชมเช่นกัน เดาะลิ้นแล้วกล่าว: “สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินบังเกิดเฟิ่งหวูซินก่อน และตามมาด้วยหลัวซิว ช่างเป็นสำนักที่มีบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถจำนวนมากจริง ๆ!”
เฟิ่งหวูซินเป็นเจ้านภาที่อายุน้อยที่สุดในปัจจุบัน อีกสองถึงสามหมื่นปี เจ้านภาที่เก่าแก่ก็จะสิ้นอายุไข นั่งฌานละสังขารไปจากโลกนี้แล้ว และเขาก็จะกระโดดขึ้นไปเป็นหนึ่งในเจ้านภาที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกหล้า
มีเขาคอยปกปักรักษาสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน และสามารถทำให้การถ่ายทอดสืบสานของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินเจริญรุ่งเรืองถึงขั้นสุดภายในระยะเวลาหนึ่งหมื่นปี หากหลัวซิวแข็งแกร่งขึ้นอย่างฉับพลันด้วยละก็ อย่างน้อยสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินก็สามารถเรืองรองเจริญรุ่งเรืองได้อีกหลายล้านปี!
“จื่อเยียน……”
ภายในห้องพักห้องหนึ่ง เฟิ่งหวูซินขอพบช่าจื่อเยียนเป็นการส่วนตัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
Good...
ทำไมอ่านต่อไม่ได้...
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...