มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 121

“นายระวังตัวด้วย” ลู่เมิ่งเหยาพยักหน้า เธอไม่รู้ว่าเมื่อครู่นี้หลัวซิวทำอะไรลงไป แต่สามารถรับรู้ได้ว่าคงทำเรื่องที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ ทำให้เธอรู้ว่ายิ่งไม่ค่อยเข้าใจหลัวซิวมากขึ้น เหมือนกับว่าบนตัวของหนุ่มน้อยอายุ14ปีคนนี้ จะเต็มไปด้วยความลึกลับ

เธอรู้ว่าบนตัวของหลัวซิวจะต้องมีความลับอะไรแน่ๆ ไม่อย่างนั้นก็จะอธิบายไม่ได้ว่า ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งปี ไม่ว่าจะเป็นผลการฝึกตนหรือพลังฝีมือ ก็ล้วนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในถ้ำทั้งหนาวและชื้น ยิ่งลึกเข้าไป กลิ่นอายของความตายก็เข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ

ทันใดนั้น หลัวซิวก็รู้สึกเจ็บๆ ที่เท้า พอจ้องมองดูลงไป เขามองเห็นเศษอะไรบางอย่างเล็กเท่าขนาดของเล็บมือ เมื่อครู่นี้เขาเหยียบโดนมันไป ทำให้เท้าของเขาได้รับบาดเจ็บ

เศษเล็กๆ พวกนี้มีลักษณะพิเศษ ยิ่งเดินเข้าไปลึก ก็ยิ่งพบว่ามีเศษแบบนี้10กว่าชิ้น ถ้าเศษพวกนี้มารวมตัวกัน ก็น่าจะเป็นกองทัพดิน

หลัวซิวคาดเดา นักยุทธ์นี้ น่าจะเป็นอาวุธที่ซูจิ้งหยุนใช้ตอนยังมีชีวิตอยู่ ไม่รู้ว่าเขาพบกับคู่ต่อสู้แบบไหน ไม่เพียงนักยุทธ์แตกเป็นเสี่ยง ร่างกายก็แหลกเป็นผุยผง เหลือเพียงเศษเสี้ยวของเทพจิตที่ดำรงอยู่น้อยนิด

ผ่านไปสักพัก หลัวซิวก็มาถึงยังส่วนลึกที่สุดของถ้ำ ติดตามที่มาของกลิ่นอายแห่งความตาย เขามองเห็นก้อนหินสีดำขนาดเท่ากำปั้น

และข้างๆ หินสีดำนั้น ก็มีโครงกระดูกที่ไม่เหลือชิ้นดีแล้ว มือซ้ายของโครงกระดูกนั้น สวมแหวนเก็บของอยู่หนึ่งวง บนพื้นก็ยังมีเศษอาวุธและเสื้อเกราะ

โครงกระดูกนี้ น่าจะเป็นของซูจิ้งหยุน จักพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งคนนั้น

หลัวซิวค่อยๆ เดินเข้าไป พอมั่นใจว่าไม่มีอันตราย ก็ยื่นมือจะเข้าไปหยิบหินสีดำก้อนนั้น

ตอนที่จะหยิบกินสีดำก้อนนั้น พลังเย็นบางอย่างก็ไหลเข้าร่างกาย ทำให้เขารู้สึกว่าจะแข็งทื่อและชาไปทั้งตัว

“ที่แท้ก็เป็นหินหยิน ผู้สืบทอดตัวน้อย เจ้าโชคดีไม่เบาเลยนะ” ในหัวของหลัวซิว เกิดเป็นเสียงของเทพแห่งวัฏจักรชีวิตขึ้นมา

เวลาปกติ เทพแห่งวัฏจักรชีวิตจะไม่สนใจเขา แต่ส่งเสียงออกมาตอนนี้ เห็นได้ชัดว่า สิ่งที่ถูกมันเรียกว่าหินหยินก้อนนี้ จะไม่ธรรมดา

“ในหินหยินแฝงไปด้วยปราณหยิน เป็นพลังแห่งความตายอีกอย่างหนึ่ง ถ้าเอาไปกลั่นแปรดูดซึมเข้าไป จะทำให้เพิ่มผลการฝึกตนได้ไม่น้อย”

“พลังแห่งความตายมีหลายแบบงั้นหรือ?” หลัวซิวถามขึ้นมาอย่างสงสัย

“พูดแบบนี้ก็ถูก และไม่ถูก เพราะว่าพลังแห่งชีวิต และพลังแห่งความตายนั้น ถือว่าเป็นของขอบเขตกฎเกณฑ์แล้ว และภายใต้กฎเกณฑ์ ก็มีพลังที่มีหลายคุณสมบัติ ที่แฝงไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย”

“ดั่งเช่นในหยินหยาง Attrหยินจะแฝงพลังแห่งความตาย Attrหยางจะแฝงพลังแห่งชีวิต ถึงแม้จะเพิ่มไปจนถึงขั้นกฎเกณฑ์ กฎชีวิตและกฎความตาย ก็จะอยู่เหนือกว่ากฎหยินหยาง”

“หินหยินตรงหน้าเจ้า มีสภาพธรรมดาๆ แต่สำหรับจอมยุทธ์ชี่ไห่อย่างเจ้า ก็เพียงพอที่จะใช้ได้แล้ว”

ที่เทพแห่งวัฏจักรชีวิตพูดมานี้ หลัวซิวค่อนข้างไม่เข้าใจ แต่เขากลับรู้ว่า หินหยินก้อนนี้ มีผลต่อการเพิ่มผลการฝึกตนของเขามาก

หลัวซิวรีบเก็บหินหยินก้อนนี้มาทันที แล้วก็ถอดแหวนที่มือซ้ายบนโครงกระดูกของซูจิ้งหยุน ด้านในมีหินพลังจิตชั้นกลางนับหมื่นเม็ด แล้วก็ยังมีหินพลังจิตชั้นสูงอีกหลายร้อยเม็ด

นอกจากนี้ยังมีม้วนหยกอีก2อัน ทำให้หลัวซิวตาเป็นวาวขึ้นมา

เท่าที่เขารู้มา มีเพียงระดับปรมาจารย์ฝึกจิตขึ้นไปเท่านั้น จึงจะสามารถใช้ดวงจิตแกะสลักม้วนหยกได้ จะต้องถึงระดับแดนพรสวรรค์ และมีพลังกระแสสัมผัสพลังวิญญาณจึงจะสามารถอ่านเนื้อหาบนม้วนหยกได้

ดังนั้น สิ่งของในระดับสูงนั้น ล้วนจะบันทึกลงในม้วนหยก และคนที่มีสิทธิ์จดบันทึกม้วนหยกได้ ได้ยินว่าอย่างต่ำที่สุด ก็ต้องเป็นวิชายุทธ์ระดับ7

นอกจากหินพลังจิตและหินพลังจิตอีกสองอันแล้ว ในแหวนเก็บของนี้ กลับไม่มีนักยุทธ์ ยา และของล้ำค่าอย่างค่ายกลอะไรเลย