มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1224

ตอนนี้เหยียนโหมวถูกฆ่าตาย และเป็นการยากที่จะรับประกันว่าเรื่องนี้จะไม่รั่วไหล

ทันใดนั้นเสียงของเฟิ่งหวูซินก็บอกให้เขาไปที่ตำหนักเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์

ใจหลัวซิวกระตุกเล็กน้อย เขาหันหลังเดินกลับไปที่ถ้ำทันที ปล่อยร่างแยกกฎชีวิตและร่างกลวัฏสงสารออกมา ทิ้งไว้ในถ้ำ

ในถ้ำของเขา มีค่ายกลเทพต้องห้ามมากมายกั้นอยู่ แม้ว่าหากตัวสำนึกของเฟิ่งหวูซินจะมาตรวจสอบ เขาก็จะรู้ได้ ดังนั้นเขาไม่ต้องกังวลว่าความลับของเขาจะถูกค้นพบ

หลัวซิวเดินออกจากถ้ำทันที ไปที่ตำหนักเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์

ที่ใจกลางตำหนัก หัวเปื้อนเลือดถูกโยนอยู่บนพื้น หลัวซิวมองเห็นทันทีเมื่อเขาเข้ามา

ในตำหนัก เหล่าผู้อาวุโสเทพมารและผู้อาวุโสไท่ซ่างเทพฟ้าหลายคนต่างอยู่ที่นี่ บรรยากาศเคร่งขรึม

“หลัวซิวเจ้าได้ฆ่าเทียนหวูเชว ช่วงนี้เจ้าอย่าเพิ่งออกไปฝึกฝนข้างนอก เพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้าหมายของผู้คนของสำนักเซียนไร้เจตสิก”

เฟิ่งหวูซินพูดช้าๆ ชี้ไปที่ศีรษะบนพื้น และกล่าวว่า “ถ้าครั้งนี้ไม่ใช่เพราะท่านหยุนเข้าไปจัดการ เจ้าอาจตายไปแล้ว”

ท่านหยุนที่เฟิ่งหวูซินพูด คือผู้ผู้อาวุโสไท่ซ่างที่ไล่ฆ่าเหยียนโหมวมาเป็นเวลาหลายวันแ ละในที่สุดก็ฆ่าเขาได้สำเร็จ

หลัวซิวรีบป้องมือกำหมัดทันที คำนับท่านหยุน “ขอบคุณท่านผู้อาวุโสที่ช่วยชีวิตข้าน้อย”

ท่านหยุนลูบเครา พยักหน้าพร้อมยิ้ม “ไม่ต้องเกรงใจเกินไป พรสวรรค์และศักยภาพของเจ้าโดดเด่น สามารถสอนสั่งได้ หากเจ้าถูกฆ่า จะเป็นความสูญเสียอย่างใหญ่หลวงต่อสำนักศักดิ์สิทธิ์ของเรา”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ท่านหยุนดูงุนงงและมองไปที่เฟิ่งหวูซิน “เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ เหตุผลที่ข้าสามารถฆ่าเหยียนโหมวคนนี้ได้เพราะเขาได้รับบาดเจ็บและได้รับบาดเจ็บสาหัส”

เฟิ่งหวูซินพยักหน้าแล้วมองไปที่หลัวซิว “ตอนที่เหยียนโหมวกำลังไล่ล่าเจ้า มีผู้แข็งแกร่งอื่นช่วยเจ้าหรือไม่?”