มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1233

“ไฟที่เราใช้ย่างเนื้อไม่ใช่ไฟธรรมดา แต่เป็นภูตอัคคีปี้โหยวในเผ่า แม้แต่ปีศาจปลาดำ อสูรปีศาจระดับ 9 ก็ย่างสุกได้!”

หนุ่มสาวจำนวนมากจากเผ่าปีศาจงู ต่างมองหน้ากันด้วยแววตาที่เหลือเชื่อ

“เขาต้องเป็นชายที่แข็งแกร่งในเผ่าพันธุ์มนุษย์ มีร่างเนื้อที่แข็งแรง ภูตอัคคีก็ไม่สามารถเผาให้ไหม้หรือ?”

หนุ่มสองสามคนตระหนักว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย เลยรีบไปเรียกผู้อาวุโสของเผ่าทันที

หัวหน้าเผ่าของเผ่าปีศาจเล็กๆ นี้คือพ่อของอะลี่ เผ่าปีศาจงูที่มีระดับผลการฝึกตนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 3

เขาผอมเพรียวและดูเหมือนชายวัยกลางคน เกล็ดงูบนใบหน้าเขาแดงเหมือนเลือด เขาเป็นปีศาจแดงที่ต่ำที่สุด ชื่อ ถูหมิง

“ภูตอัคคีปี้โหยวเป็นเปลวไฟที่สืบทอดของเผ่ามานับพันปี แม้แต่ข้าก็ไม่สามารถต้านทานการเผาไหม้ของ ภูตอัคคีปี้โหยวได้” หัวหน้าเผ่าถูหมิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เขาเหลือบมองลูกชายคนเล็กที่อยู่ข้างๆ แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น

“หรือว่าเป็นผู้ลาดตระเวนคนหนึ่งของเผ่าปีศาจที่ต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ และเผ่าพันธุ์มนุษย์คนนี้พ่ายแพ้ ดังนั้นเขาจึงถูกปีศาจปลาดำกลืนเข้าไป แล้วอะลี่ก็พากลับมาโดยไม่ได้ตั้งใจ” ถูหมิงเดาความเป็นไปได้นี้

เขารู้ดีว่าหากเขาไม่กลัวการเผาไหม้ของ ภูตอัคคีปี้โหยวเลย เขาจะต้องมีร่างของเทพมาร

เขาตรวจสอบตัวสำนึกของเขา ตัวสำนึกอยู่บนร่างของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ต้องการตรวจสอบร่างกายภายในของเผ่าพันธุ์มนุษย์คนนี้เพื่อยืนยันว่าอีกฝ่ายตายหรือมีชีวิตอยู่

เมื่อเข้าสู่สภาวะหลับลึก หลัวซิวยังคงรู้สึกว่ามีตัวสำนึกภายนอกที่พยายามเข้าสู่ร่างกายของเขาเพื่อสำรวจความลับของเขา

ระหว่างจอมยุทธ์ ใช้ตัวสำนึกตรวจสอบร่างกายของผู้อื่นนั้นเป็นข้อห้ามในหมู่ข้อห้าม และเป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจที่จอมยุทธ์ทุกคนไม่สามารถทนได้

“ไสหัวไปซะ!”