มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1243

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลัวซิวก็เก็บม้วนหยกไว้ เอ่ยพูดเสียงเรียบ “ฝากขอบคุณสำหรับน้ำใจไปยังท่านผู้อาวุโสเซียวด้วย เพียงแค่ข้ายังมีเรื่องบางอย่างที่ต้องไปทำ ในช่วงเวลานี้ยังไม่สามารถไปคารวะท่านที่หุบเขาปีศาจเก้าได้”

หญิงสาวตรงหน้ายิ้มออกมาบาง ๆ พูดด้วยน้ำเสียงใสกังวาน “นายท่านของข้าคาดเอาไว้อยู่แล้วว่าท่านชายจะปฏิเสธ แต่นายท่านกล่าวว่า ท่านมิได้ประสงค์ร้ายต่อท่านชายเลยแม้สักน้อย ท่านชื่นชมท่านชายยิ่งนัก กระทั่งคิดจะเชิญให้ท่านชายไปเป็นมารที่สิบแห่งหุบเขาปีศาจเก้าอีกเสียด้วยซ้ำ!”

“มารที่สิบ?” หลัวซิวเลิกคิ้วเล็กน้อย แอบคิดว่าหุบเขาปีศาจเก้าผู้นี้เพียงเพื่อจะดึงเขาให้เข้ากองกำลังจึงกล้าลงทุนได้ถึงเพียงนี้

มารเก้าแห่งหุบเขาปีศาจเก้าเป็นถึงผู้แข็งแกร่งเทพฟ้า หากจะมีมารที่สิบปรากฏตัวขึ้น อีกทั้งยังต้องนับพี่ถือน้องกับมารเก้าอีก แน่นอนว่าจะต้องถูกจัดอยู่ในระดับเทพฟ้า

แต่หลัวซิวเพิ่งจะถึงมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นห้า ด้วยผลการฝึกตนระดับนี้ ให้กลายเป็นมารที่สิบและนับพี่ถือน้องกับเทพฟ้า เห็นได้ชัดว่าหุบเขาปีศาจเก้าเรียกได้ว่ายอมเทหมดหน้าตักเพื่อดึงตัวเขา มั่นใจว่าในอนาคตเขาจะต้องสามารถบรรลุเป็นเทพฟ้าได้เป็นแน่

ในเมื่ออีกฝ่ายพูดออกมาถึงขนาดนี้แล้ว หากหลัวซิวยังคงดึงดันปฏิเสธต่อไป นั่นก็จะเป็นการไม่ไว้หน้ามารเก้าเซียวจื่อเจี้ยน ผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าอย่างเซียวจื่อเจี้ยนให้ความสำคัญกับชื่อเสียงอย่างมาก หากเกิดไปก้าวล่วงอีกฝ่ายขึ้นมา โลกาอสูรฟ้าแห่งนี้เกรงว่าคงจะไม่สามารถอยู่ต่อไปได้อีกแน่นอน

ความอันตรายของอนัตตาไม่สิ้น หลัวซิวคิดแล้วก็รู้สึกขนลุกขนพองขึ้นมา เพื่อที่จะสามารถอาศัยอยู่ที่โลกาอสูรฟ้าได้อย่างสบายใจสักเล็กน้อย เขาจึงทำได้แค่เพียงพยักหน้าตอบรับ

“น้อมส่งนายท่าน!”

ทุกคนในชนเผ่าของถูหมิงคุกเข่าคำนับลงกับพื้น หลัวซิวและหญิงสาวยื่นอยู่ด้านนบนนาเวศเซียนที่ค่อย ๆ ลอยสูงขึ้น ไม่นานก็หายลับจากขอบฟ้า

เป็นพิภพกลางเหมือนกัน ระดับโดยรวมของโลกาอสูรฟ้านั้น ค่อนข้างแข็งแกร่งกว่าโลกเสวียนเทียนอยู่เล็กน้อย

หุบเขาปีศาจเก้าไม่ใช่หุบเขาแห่งหนึ่ง แต่เป็นเกาะแห่งหนึ่งกลางมหาสมุทร

เกาะนั้นกว้างใหญ่ไพศาล เหมือนแผ่นดินขนาดเล็ก พระราชวังทั้งเก้าเรียงรายอยู่กลางอากาศ