มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1247

พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคำพูดของเซียวจื่อเจี้ยนยังน่าโมโหมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย เป็นการยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดการต่อสู้

“ข้าอยากจะดูเสียหน่อยว่าน้องซิวหลัวมีความสามารถอย่างไร” เจ้าสำนักน้อยตวนมู่ยิ้มเยือกเย็น ลอยขึ้นไป และหยุดอยู่ที่กลางอากาศ

“ช้าก่อน!”

ตาเฒ่าประหลาดตวนมู่แห่งเขาปีศาจนรกอยู่ดี ๆ ก็เอ่ยปากพูด เขายิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นการเดิมพัน ย่อมต้องมีรางวัลของผู้ชนะสิ!”

สายตาของเขามองไปยังมารเก้าเซียวจื่อเจี้ยนด้วยแววตาเปล่งประกาย “เซียวจื่อเจี้ยน ว่ากันว่าเมื่อห้าพันปีก่อน เจ้าได้รับไส้กระบี่พรสวรรค์มาจากห้วงเหวแห่งความตายชิ้นหนึ่ง หากว่าเจ้าสำนักน้อยของข้าวันนี้ได้รับชัยชนะ เจ้าก็ต้องมอบไส้กระบี่พรสวรรค์ออกมา กล้าหรือไม่?”

ห้วงเหวแห่งความตายคือสถานที่ที่อันตรายและน่าหวาดกลัวที่สุดแห่งโลกาอสูรฟ้า ทั่วทุกที่ต่างก็ปกคลุมไปด้วยพลังแห่งกฎความตาย น้อยคนมากที่จะสามารถมีชีวิตเข้าไปและกลับออกมาได้

ไส้กระบี่พรสวรรค์ที่ถือกำเนิดขึ้นภายใต้สภาพแวดล้อมเช่นนี้ ย่อมต้องมีพรสวรรค์ที่เต็มไปด้วยความลึกลับของกฎความตายดั้งเดิม สำหรับนักยุทธ์ที่ฝึกตนกฎความตายแล้วนั้น เป็นสมบัติล้ำค่าที่หาไม่ได้อีกแล้ว

ที่สำคัญที่สุดคือ เพราะว่าเป็นไส้กระบี่ ยังไม่ได้กลายร่างอย่างสมบูรณ์ ก็มีมีความเป็นไปได้ในการเติบโตอย่างไม่จำกัด บางทีในอนาคตมันจะกลายเป็นอัญเทพฟ้าชิ้นหนึ่งที่เต็มไปด้วยกฎความตายก็เป็นได้

เซียวจื่อเจี้ยนส่งเสียงฮึในลำคอ “คิดอยากจะครอบครองไส้กระบี่พรสวรรค์ของข้า ดูท่าตาเฒ่าประหลาดตวนมู่คงจะเพียรพยายามเพื่อเจ้าสำนักน้อยไปไม่น้อยเลย”

เห็นได้ชัดเจน เจ้าสำนักน้อยตวนมู่เดินอยู่เส้นทางของกฎความตาย สามารถฝึกตนด้วยกฎชั้นยอดเช่นนี้จนบรรลุแดนเทพมาร ก็สามารถมองออกได้ว่าพรสวรรค์ของเขานั้นไม่ธรรมดา

ฝึกตนกฎความตาย หากได้รับไส้กระบี่พรสวรรค์ที่มีกฎAttrชนิดเดียวกันมาเพิ่ม ย่อมเป็นเหมือนเสือติดปีก พลังเพิ่มสูงขึ้นมหาศาล