มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1263

มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เขายอมรับได้เล็กน้อยนั่นก็คือ มีเทพฟ้าสองคนไล่ตามไปแล้ว หมอนั่นต้องมีชีวิตรอดต่อไปไม่ได้แน่นอน 

มีพลังออร่าของผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าสองคนผนึกอยู่บนร่างตัวเอง ซึ่งหลัวซิวทราบเรื่องนี้อยู่

เขาสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ามีพลังออร่าของผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าสองคนกำลังไล่ทะลุผ่านอากาศที่ว่างเปล่ามา หนึ่งในนั้นคือเทพฟ้าจากเผ่าปีศาจงูเก้าหัว ส่วนอีกคนหนึ่งมาจากเผ่าพันธุ์มนุษย์!

หลัวซิวรู้สึกคุ้นเคยพลังออร่าของเทพฟ้าคนนั้นเล็กน้อย เมื่อลองนึกดูครู่หนึ่ง เขาก็ยืนยันตัวตนของคนดังกล่าวได้ ซึ่งเขาคนนั้นก็คือเฒ่าประหลาดตวนมู่จากเขาปีศาจนรก!

ตาแก่นั่นพ่ายแพ้การพนันและสูญเสียเกล็ดมังกรครามยักษ์ที่ล้ำค่ามาก ๆ ในงานสรรพปีศาจไปสามเกล็ด เขาไม่กล้าหาเรื่องเซียวจื่อเจี้ยน แต่กลับนำความเกลียดแค้นทั้งหมดมาลงที่ตัวหลัวซิว

“ความเร็วในการทะลุผ่านอากาศที่ว่างเปล่าของผู้แข็งแกร่งเทพฟ้านั้นรวดเร็วมากจริง ๆ แต่ทว่านอกเสียจากว่าจะเป็นเทพฟ้าที่เชี่ยวชาญกฎปริภูมิ มิเช่นนั้นความเร็วในการเคลื่อนที่จะอ่อนกว่าปีกเทพมังกรครามยักษ์ของข้าไปหน่อย”

หลัวซิวไม่ได้โคจรกฎปริภูมิ เนื่องจากแดนกฎของเขาค่อนข้างต่ำ อาศัยเพียงกฎความเร็วอันบริสุทธิ์ที่แฝงซ่อนอยู่ในปีกเทพมังกรครามยักษ์ก็สามารถมองเทพฟ้าส่วนมากอย่างเย้ยหยันได้แล้ว ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขารวดเร็วกว่าเทพฟ้าทั้งสองคนที่กำลังฉีกอากาศที่ว่างเปล่าออกเพื่อก้าวข้ามเขตแดนมาไล่ล่าเขาเสียอีก 

ภายในเวลาชั่วพริบตาเดียว ทั้งสองฝ่ายก็ไล่ตามกันมาหลายแสนไมล์แล้ว

“เหตุใดความเร็วของไอ้หมอนั่นถึงรวดเร็วเช่นนี้?”

เฒ่าประหลาดตวนมู่รู้สึกโมโหอย่างยิ่ง จ้องเขม็งไปทางปีกครามที่อยู่ด้านหลังหลัวซิวด้วยแววตาที่หม่นหมอง และสัมผัสได้ถึงพลังออร่าของเกล็ดมังกรครามยักษ์

“ไอ้เด็กเมื่อวานซืนชิบหาย ถึงกับกลั่นเกล็ดมังกรครามยักษ์ของข้าให้กลายเป็นสมบัติอย่างนั้นหรือ!”เฒ่าประหลาดตวนมู่รู้สึกว่าเลือดบนหัวใจตัวเองกำลังไหลหยด นั่นมันวัตถุดิบชั้นยอดที่สามารถนำไปฝึกเซ่นอัญเทพฟ้าได้เลยนะนั่น แต่นึกไม่ถึงเลยว่าหลัวซิวจะสิ้นเปลืองเช่นนี้ จึงทำให้เขาเจ็บปวดหัวใจอย่างมาก

บัดนี้มีเทพฟ้าสองคน หลัวซิวยังไม่อวดดีถึงขั้นสามารถต่อกรกับพวกเขาได้

หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง หลัวซิวก็หนีหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว ถึงแม้ตัวสำนึกของผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าสามารถผนึกศัตรูที่อยู่ในรัศมีหนึ่งหมื่นไมล์ได้ แต่ร่องรอยของหลัวซิวก็หายไปโดยสิ้นเชิงแล้ว 

“ให้ตายเถอะไอ้เวร!”

เทพฟ้าเผ่าปีศาจงูโกรธเกรี้ยวอย่างมาก ง้างมือขึ้นมาแล้วฟาดฝ่ามือลงไป ทำให้พื้นดินแตกสลายไปหลายพันไมล์ ทุกสิ่งทุกอย่างถูกบดละเอียดเป็นฝุ่นผง สรรพสิ่งนับหมื่นค่อย ๆ หายไป

เขาจึงรีบฉีกอากาศที่ว่างเปล่าออกเพื่อย้อนกลับไปเมืองม่านฉาโหลว ล้มเลิกการไล่ล่าหลัวซิวในครั้งนี้