มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1266

“ตราเปิดฟ้า!”

หลัวซิวใช้หมื่นจักรวาลไร้รูปวิวัฒนาการวิชาตราประทับดังกล่าวขึ้นมา เมื่อปล่อยพลังดังกล่าวออกมาผ่านหอกยุทธ์มังกรดำ พลานุภาพของมันจะยิ่งใหญ่อย่างไร้ขอบเขตเลย

“พลังอมตะไม่เลว เสียดายที่ผลการฝึกตนของเจ้าต่ำเกินไป”

เฒ่าประหลาดตวนมู่ทำเสียงหึอย่างเยือกเย็น กงล้อเทพโคตรสังหารที่อยู่ด้านหลังบินลอยขึ้นมาในชั่วครู่เดียว จิตที่จะฆ่าแผ่ขยายออกไป ต้านรับทุกการโจมตีเอาไว้ 

“โซนล้างโคตร!”

หลัวซิวตวาดเสียงดัง เศษปริภูมิทั้งหมดลอยมารวมตัวกัน ราวกับมังกรที่โกรธเกรี้ยวตัวหนึ่งกำลังม้วนตัวไปมาอยู่ในมหาสมุทรอาฆาตสีแดงเลือด จะทำให้จิตที่จะฆ่าทั้งหมดของเฒ่าประหลาดตวนมู่ดับสลายไป

“กฎปริภูมิของเจ้าอยู่ในแดนเทพมาร แต่กฎโคตรสังหารของข้ากลับอยู่ในแดนเทพฟ้า ช่วงระยะความต่างระหว่างทั้งสองแดนนี้ มันเป็นสิ่งที่เจ้าสามารถจินตนาการได้อย่างนั้นหรือ?”

เฒ่าประหลาดตวนมู่แสยะยิ้มอย่างเยือกเย็น“คอยดูข้าจะทำให้ปริภูมิของเจ้าสูญสิ้น”

เห็นเพียงเฒ่าประหลาดตวนมู่ยื่นนิ้วออกมาจิ้มลงบนอากาศที่ว่างเปล่า กงล้อเทพสีแดงเลือดขยายใหญ่ขึ้น รูปร่างมังกรที่เกิดจากการรวมตัวกันของเศษปริภูมิถูกฟันจนแตกสลาย หลัวซิวสามารถสัมผัสได้ว่าพลังแห่งกฎปริภูมิดั้งเดิมของตัวเองถูกกดอัดอย่างรุนแรง 

ซึ่งนี่คือการกดอัดจากแดนกฎ เทพฟ้ากดอัดเทพมาร ดุจช่องกว้างที่ไม่อาจก้าวล้ำหรือผ่านเข้าไปได้!

สีหน้าของหลัวซิวเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาทราบอยู่ว่าท้ายที่สุดตัวเองก็ดูถูกเทพฟ้าไป ที่เขาสามารถสร้างความเสียหายให้กับผู้อาวุโสไท่ซ่างในสำนักไร้เจตสิกได้นั้น ดูท่าน่าจะเป็นเพราะเปี่ยมล้นไปด้วยโชคและดวงจริง ๆ 

“เจ้าหนู รู้สึกสิ้นหวังมากเลยสินะ? เจ้าอยู่เพียงแดมหาจักรพรรดิยุทธ์ อย่างไรก็ยังเป็นมนุษย์ทั่วไปอยู่ ถึงแม้จะสามารถทวนกระแสสังหารเทพมาร แต่ถ้าหากอยากต่อกรกับเทพฟ้าละก็ กลับเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ!”