มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1273

“ไอ้เดรัจฉาน ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เฒ่าประหลาดตวนมู่โกรธเกรี้ยวถึงขั้นสุด นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาถูกผู้น้อยคนนี้โจมตีจนได้รับบาดเจ็บ

“นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะยึดกุมกฎเวลาด้วยอย่างนั้นหรือ? โชคดีที่ช่องจิตของข้ามิได้อยู่ในตัวหยั่งรู้ มิเช่นนั้นไม่แน่ข้าอาจจะได้ตายอยู่ในเงื้อมมือของเจ้าแล้ว……!”ใบหน้าของเฒ่าประหลาดตวนมู่ดูบ้าคลั่งอย่างดุร้ายน่ากลัว

“ตาแก่ เจ้าพูดมากเกินไปแล้ว”

หลัวซิวแสยะยิ้มอย่างดูหมิ่น เสียงกวงจากระฆังเทพฟ้ากำหนดดังก้องกังวานขึ้นมาอีกครั้ง 

“เจ้า......”

เฒ่าประหลาดตวนมู่ทันพูดเพียงคำเดียวเท่านั้น การเคลื่อนไหวของเวลาก็หยุดนิ่งลงไปอีกครั้ง 

ครั้งนี้หลัวซิวยกมือขึ้นไปกระชากเสื้อวิเศษเสว่โหลวที่อยู่บนตัวเขาลงมา

“กวง! กวง! กวง! ......”

ระฆังเทพฟ้ากำหนดดังก้องกังวานติดต่อกันหกครั้ง ร่างเนื้อของเฒ่าประหลาดตวนมู่ถูกหลัวซิวบดละเอียดเป็นเนื้อเละ ๆ ในที่สุดก็เจอตำแหน่งที่ซ่อนของช่องจิตสักที

ถึงแม้ผลการฝึกตนของเฒ่าประหลาดตวนมู่นี่จะเป็นเทพฟ้า แต่ทว่าเขาไม่ใช่นักยุทธ์กลั่นร่างแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นร่างเนื้อของเขาจึงเทียบเท่าร่างยุทธ์เทพมารขั้น 3 

สีสันของช่องจิตเทพฟ้าแวววาวจับตามาก แวววาวกว่าช่องจิตเทพของมารหลายเท่าตัวเลย พลังวิญญาณที่แฝงซ่อนอยู่ภายในก็ยิ่งใหญ่มหาศาลกว่าด้วย

หลัวซิวเก็บช่องจิตเข้าไปในวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพ ใช้ร่องรอยกฎการเวียนว่ายตายเกิดที่ผสมผสานกันอยู่บนวงล้อมากดอัดมันไว้ 

ถัดจากนั้นเขาก็เสกอัคคีเทพชิงเทียนออกมา แผดเผาเนื้อเละ ๆ ที่อยู่ตรงหน้าให้กลายเป็นเถ้าธุลี จากนั้นก็เก็บแหวนเก็บของและกระบี่ยุทธ์เทพฟ้าขึ้นมา ก่อนจะหันหลังแล้วบินจากไป 

ฟ้าดินสั่นคลอน!