มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1281

เพื่อที่จะเอาชีวิตเขา ไม่นึกว่าเขาปีศาจนรกจะส่งเทพฟ้าออกมาถึงสองคน เทพมารระดับสูงสุดเจ็ดคน และยังมีเทพฟ้าของเผ่าปีศาจอีกหนึ่งคน!

“ไป!”

หลัวซิวไม่ได้ลังเลเลยสักนิด ปีกเทพมังกรครามยักษ์ไร้มลทินปรากฏออกมาที่ด้านหลังของเขา เสียงพรึบดังขึ้นและหายลับขอบฟ้าไปในทันที

แม้ว่าผลการฝึกตนของเขาจะบรรลุขั้น ความสามารถเพิ่มระดับขึ้น ถามตัวเองก็ไม่มีทางที่จะ อาศัยพลังของตนเพียงคนเดียวมารับมือกับเทพสามคน

โดยเฉพาะชายวัยกลางคนในชุดคลุมยาวสีเขียวผู้นั้น หลัวซิวรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้มากที่เขาจะเป็นเทพฟ้าระดับกลางผู้หนึ่ง

“เจ้าเดรัจฉานน้อย รู้ตั้งแต่ตอนที่อยู่แล้วว่าเมืองม่านฉาโหลวแล้วว่าเจ้าเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว พวกเราจะไม่มีการเตรียมการมาหรืออย่างไรกัน?”

ชายชราร่างกายผอมเล็กหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา เห็นเพียงเขาได้โบกมือ เรือรบสีดำลำหนึ่งถูกเขาเรียกออกมา เรือรบปรากฏขึ้นมาในอากาศ ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสิบคนกระโดดลอยตัวขึ้น และเหาะลงไปบนดาดฟ้าเรือรบ

บนเรือรบลำนี้ได้เขียนสลักลวดลายค่ายกลและสัญลักษณ์ยันต์เอาไว้มากมาย ชายชราร่างผอมเล็กได้หยิบเอาหินเทวออกมาจำนวนมากและขับเคลื่อนลวดลายค่ายกลและสัญลักษณ์ยันต์ เรือรบพลันเคลื่อนที่เร็วขึ้น ไล่ตามหลัวซิวไปอย่างรวดเร็ว

“เรือรบลำนี้ของข้ามีชื่อว่าเรือเซียนวาโย เป็นสมบัติแห่งเทพฟ้าที่ผสมผสานไว้ด้วยความมหัศจรรย์ของกฎธาตุลม ความเร็วในการเคลื่อนไหวนั้นไม่เป็นสองรองใคร เจ้าไม่มีทางที่จะหนีรอดไปได้อย่างแน่นอน!”

ภายใต้การเติมเต็มของพลังแห่งหินเทวจำนวนมาก การเคลื่อนไหวของเรือเซียนวาโยได้ถูกขับเคลื่อนให้เร็วที่สุด ไม่ด้อยไปกว่าปีกเทพมังกรครามยักษ์ไร้มลทินของหลัวซิวเลยสักนิด

หลัวซิวกระพือปีกเทพ เพียงชั่วพริบตาก็บินออกไปไกลเป็นพันลี้ ไม่นานนักก็ได้บินหนีห่างออกไปเป็นหมื่นลี้แล้ว

ทว่าพอเขาหันหลังกลับไปดู กลับพบว่าเรือเซียนวาโยที่ทั้งสิบคนนั่งอยู่นั้นตามมาติด ๆ