มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1312

“ไอ้ชาติชั่ว!”

ซือถูเจิ้งเจี้ยนตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว เขาเข้าใจดีมาก ๆ ว่าเสี้ยววินาทีที่ตัวเองสติหลุด ทำให้ผู้น้อยคนนี้มีโอกาสลงมือ

“นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะมีร่างผันแดนเทพมารหนึ่งร่างด้วย แต่ทว่ามีศักยภาพแค่นี้ ก็อย่าให้คิดเพ้อเจ้อสังหารร่างผันของข้าเลย!”

ซือถูเจิ้งเจี้ยนกระอักพลังและเลือดออกมาจากปาก พลังและเลือดก่อตัวกันเป็นกฎพลังเทพ กลายเป็นปราณกระบี่ที่น่าสยดสยอง แล้วพุ่งเข้าไปฆ่าหลัวซิว

พลังโจมตีที่เอาเป็นเอาตายนี้ หากหลัวซิวต้านทานปราณกระบี่นี้ได้ เขาก็ต้องเก็บสำนักเต๋ากลับมา มิเช่นนั้นละก็ ถึงแม้สำนักเต๋าของเขาจะสังหารซือถูเจิ้งเจี้ยนได้ เขาก็ต้องถูกปราณกระบี่ที่น่าสยดสยองนี้ฆ่าจนสูญสิ้นอย่างแน่นอน

ซือถูเจิ้งเจี้ยนไม่ยี่หระ เนื่องจากเขาในตอนนี้เป็นเพียงร่างผันร่างหนึ่งเท่านั้น ถึงแม้จะถูกสังหารไปแล้ว เขาก็แค่ต้องสูญเสียผลการฝึกตนห้าร้อยปีเท่านั้น

แต่ถ้าหากฝ่ายตรงข้ามถูกฆ่าจนดับสลาย ก็จะเป็นการตายอย่างแท้จริง มากสุดเขาก็แค่ผนึกรวมร่างผันออกมาอีกหนึ่งร่าง แล้วมาเก็บสมบัติที่เป็นของเขา ณ ที่แห่งนี้ 

“โครมคราม…..”

ภายใต้การกดอัดจากน้ำหนักที่น่าสยดสยองของสำนักเต๋า อากาศบริเวณรอบ ๆ ต้านทานน้ำหนักดังกล่าวไม่ไหวจนระเบิดแตกออกมา หลัวซิวไม่มีท่าทีที่จะเรียกสำนักเต๋ากลับมาเพื่อป้องกันตัวเองเลยแม้แต่น้อย กระตุ้นสำนักเต๋าอย่างสุดความสามารถ ทำให้ความเร็วในการร่วงหล่นลงมาของมันเร็วมากยิ่งขึ้น 

“ปัง!”

สำนักเต๋ากระแทกลงบนศีรษะซือถูเจิ้งเจี้ยนอย่างเต็มแรง พลานุภาพที่น่าสยดสยองปะทุออกมา ศีรษะของซือถูเจิ้งเจี้ยนระเบิดแตกออกมาภายในพริบตาเดียว แม้กระทั่งร่างเนื้อของเขาก็ถูดกดอัดจนกลายเป็นเนื้อเละ ๆ เช่นกัน!

ในขณะเดียวกัน ปราณกระบี่สีเลือดที่น่าสยดสยองก็กำลังจะฟันลงบนตัวหลัวซิวแล้ว