มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1313

บนนภากว้างใหญ่ที่ไร้ขอบเขตของโลกาอสูรฟ้า ร่างแท้ราชาเทพของซือถูเจิ้งเจี้ยนสั่นสะเทือน มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากเล็กน้อย

“ร่างผันของข้าตายแล้วอย่างนั้นหรือ?!”

จิตที่จะฆ่าในแววตาของเขาไหลล้นออกมา ไอสังหารที่น่าสยดสยองประกอบเป็นออร่า ทำให้พายุในพื้นที่ที่ห่างออกไปไกลถูกบดอัดจนแตกกระจาย

ตั้งแต่ที่เขายึดครองร่างสำเร็จ หลังจากได้รับชีวิตใหม่อีกครั้ง เขายังไม่เคยเสียบเปรียบเช่นนี้มาก่อน!

ร่างผันร่างนั้นเป็นร่างที่เขาผนึกรวมขึ้นมาโดยการใช้ผลการฝึกตนหลายร้อยปี สิ่งที่แฝงอยู่ด้านในมีผลการฝึกตนและวิญญาณแยกของเขา หลังจากที่ถูกผู้อื่นสังหารไปแล้ว ร่างแท้ก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน น้อยสุดก็ต้องใช้เวลาหลายร้อยปีถึงจะฟื้นฟูกลับมาเป็นเช่นเดิมได้

โดยเฉพาะการสูญสิ้นของวิญญาณแยกยิ่งทำให้วิญญาณดั้งเดิมของตัวเขาได้รับผลกระทบด้วย ซึ่งนี่มีโอกาสส่งผลกระทบต่อสภาวะรากฐานของเขาสูงมาก เสียโอกาสที่จะบรรลุไปยังแดนมกุฎเทพในอนาคตไปหนึ่งก้าว

การสูญเสียที่ร้ายแรงเช่นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ซือถูเจิ้งเจี้ยนสามารถยอมรับได้อย่างแน่นอน เขาจึงรู้สึกเกลียดแค้นหลัวซิวถึงขั้นสุด!

“ฆ่าร่างผันของข้า ทำลายวิญญาณแยกของข้า และยิ่งแย่งเศษใจแห่งศุภรของข้าไปด้วย ข้ากับเจ้าอยู่ร่วมโลกกันมิได้!”

บนนภากว้างใหญ่ที่ไร้ขอบเขต ซือถูเจิ้งเจี้ยนโกรธเกรี้ยวจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ คลื่นไฟโกรธที่สูงเทียมฟ้าในใจสามารถเผาน้ำในมหาสมุทรที่กว้างใหญ่อย่างไร้ขอบเขตให้มอดไหม้ได้

เขาเข้าใจดีมาก ๆ ว่าฝ่ายตรงข้ามสามารถฆ่าร่างผันหนึ่งร่างของเขาได้ หากยอมเสียผลการฝึกตนและวิญญาณแยกมาผนึกรวมร่างผันอีก ไม่แน่อาจจะถูกฝ่ายตรงข้ามสังหารอีกก็เป็นได้ หากเป็นเช่นนั้นตัวเองก็จะเสียหายมากยิ่งขึ้น

มิหนำซ้ำการผนึกรวมร่างผันเทพฟ้าขั้น 3 หนึ่งร่างนั้น มันก็ส่งผลกระทบต่อร่างกายของตัวเขาไม่น้อยเช่นกัน หากผนึกรวมร่างผันที่แข็งแกร่งมากกว่าเดิมขึ้นมา แล้วสังหารฝ่ายตรงข้ามได้ค่อยว่าไปอย่าง หากดับสลายไปอีกครั้งละก็ ผลที่ตามมาใช่ว่าเขาจะสามารถแบกรับไหวเสมอไป

“หากข้ากดอัดผลการฝึกตนลงไปที่แดนเจ้านภา สามารถกวาดล้างทุกคนในโลกามนุษย์ได้ การกำจัดเจ้าเด็กเดรัจฉานนั่นก็ทำได้ง่ายดังปอกกล้วยเข้าปากเช่นกัน!”

มีรังสีแห่งความดุร้ายน่ากลัวกระพริบอยู่ในแววตาซือถูเจิ้งเจี้ยน เหมือนดั่งอสูรโหดที่กำลังจะเขมือบมนุษย์คนหนึ่งยังไงอย่างนั้น 

เขากดอัดผลการฝึกตนลงไปที่แดนเจ้านภา ก่อนจะพุ่งลงไปในโลกาอสูรฟ้าอย่างไม่ลังเลใจ

……

“เจ้าเด็กเดรัจฉาน แม้จะต้องขึ้นฟ้าลงดิน สุดหล้าฟ้าเขียว ข้าก็จะสับร่างเจ้าให้แหลกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น อีกทั้งตามหาญาติพี่น้อง สหายทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเจ้าให้พบ จากนั้นค่อยเอาพวกมันทุกคนมาเป็นทาสชั้นต่ำ ถูกเหยียดหยามไปชั่วนิรันดร์!”

ในขณะที่แก่นแท้ชีวีสุดท้ายในกมลโลกากำลังถูกหลัวซิวกลืนกินและกลั่นแปร เสียงสาปแช่งที่ดุร้ายของซือถูเจิ้งเจี้ยนก็ดังก้องกังวาลอยู่ในหัวเขา

เสียงฟึ่บดังขึ้น ตราชีวีถูกดูดซับจนดับสลายไปโดยสิ้นเชิง เมื่อสูญเสียแก่นแท้ชีวีไปแล้ว ตราประทับก็จะแตกสลายไปด้วยโดยปริยาย 

ณ เวลานี้ กมลโลกาใบนี้กลายเป็นวัตถุไร้เจ้าของแล้ว!