มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1314

“ข้าไม่มีทางให้โอกาสเจ้าได้ทำเช่นนั้นหรอก!”

ใบหน้าของหลัวซิวไร้อารมณ์ เขาเข้าใจดีมาก ๆ ว่าตนและซือถูเจิ้งเจี้ยนอยู่ในสภาพการณ์ที่หากคนหนึ่งไม่ตายความแค้นนี้ก็ไม่จบ 

“เก็บ!”

ตรงหว่างคิ้วของเขาเปิดออก นำกมลโลกาที่ใหญ่โตดุจดวงดาวใบนี้เก็บเข้าไปในตัวหยั่งรู้ของเขา

ถัดจากนั้น เขาก็กระพือปีกเทพมังกรครามยักษ์ไร้มลทินที่อยู่ด้านหลัง พุ่งออกไปจากเหวมรณะด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด ก่อนจะบินตรงไปยังทิศทางของหุบเขาปีศาจเก้าอย่างรวดเร็ว

เขาเข้าใจดีมาก ๆ ว่าตัวเองได้ตัดทางหนีทีไล่ของซือถูเจิ้งเจี้ยนขาด ฝ่ายตรงข้ามต้องโกรธเกรี้ยวอย่างบ้าคลั่งแน่นอน มีความเป็นไปได้สูงมาก ๆ ที่เขาจะย่างกรายลงมาด้วยร่างแท้ของเขา! 

เนื่องจากการจำกัดจากกฎเกณฑ์ในพิภพ หากร่างแท้ของซือถูเจิ้งเจี้ยนจะย่างกรายลงมาในโลกามนุษย์ จำเป็นต้องกดอัดผลการฝึกตนลงมาที่แดนเทพฟ้า

อย่างไรก็ตามถึงแม้จะอยู่ในแดนเจ้านภาเหมือนกัน แต่ทว่าซือถูเจิ้งเจี้ยนมีการตระหนักรู้ในโลกแห่งยุทธ์และสิ่งที่พบเห็นรู้จักต่างอยู่ในผู้แข็งแกร่งระดับราชาเทพ เขาจึงแข็งแกร่างกว่าเจ้านภาทั่วไปมาก ๆ

หลัวซิวเข้าใจดีมาก ๆ ว่าตัวเองไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของซือถูเจิ้งเจี้ยนแน่นอน เพราะฉะนั้นจึงทำได้เพียงไปขอให้หุบเขาปีศาจเก้าช่วยคุ้มครอง 

เขาก็ไม่ทราบเช่นกันว่าหุบเขาปีศาจเก้าจะคุ้มครองตัวเองหรือไม่ เพราะผู้ที่พวกเขาต้องเผชิญด้วยคือราชาเทพคนหนึ่งที่ลงมาจากมหาโลกา!

ในความเป็นจริงในฐานะที่เป็นราชาเทพในโลกาชั้นฟ้า กองกำลังที่อยู่ใต้การบังคับบัญชาของซือถูเจิ้งเจี้ยนก็มีผู้แข็งแกร่งเทพจำนวนไม่น้อยให้เขาสั่งกางได้เช่นกัน

แต่ทว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้กะทันหันเกินไป เขามาด้วยร่างแท้ เนื่องจากตราชีวีถูกทำลายไปแล้ว เขาจึงบ้าคลั่งไปโดยสิ้นเชิง และสูญเสียจิตใจที่สงบนิ่ง 

“ตู้มต้าม……”