บทที่ 1315 – ตอนที่ต้องอ่านของ มหายุทธ์ สะท้านภพ
ตอนนี้ของ มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายประวัติศาสตร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1315 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
การทำเช่นนี้เหมือนการขี่ช้างจับตั๊กแตน แต่ทว่าซือถูเจิ้งเจี้ยนจะไม่ยอมปล่อยให้มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นอีก เขาจะทุ่มสุดกำลังสามารถ ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามมีโอกาสพลิกตัวได้อีก
เขาเป็นราชาเทพที่กำเนิดจากโลกาอสูรฟ้า จึงสามารถออกคำสั่งให้ทุกคนในใต้หล้านี้ได้!
แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกกองกำลังในโลกาอสูรฟ้าจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา ยกตัวอย่างเช่นหุบเขาปีศาจเก้า เมืองปีศาจสงครามรวมไปถึงชนเผ่าใหญ่ขั้นสุดยอดหนึ่งถึงสองชนเผ่าของเผ่าปีศาจ ก็ไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาเช่นกัน
หลังจากที่ผ่านไปสักพัก มีเงาดำร่างหนึ่งปรากฏตรงหน้าซือถูเจิ้งเจี้ยน แล้วก้มคำนับอย่างนอบน้อม“กราบคารวะท่านราชาเทพขอรับ!”
ซือถูเจิ้งเจี้ยนมองไปข้างหน้า คนดังกล่าวก็คือจ้าวนภาปีศาจนรกนั่นเอง หลังจากที่ได้รับข่าวจากซือถูเจิ้งเจี้ยนแล้ว เขาก็มุ่งหน้าตรงมาในทันที
ซือถูเจิ้งเจี้ยนพยักหน้า“เจ้าไปยืนรอข้าง ๆ ก่อน”
ไม่นานนัก ผู้แข็งแกร่งจำนวนมากก็ทยอยมาถึง นอกจากจ้าวนภาปีศาจนรกแล้ว ยังมีเจ้านภาจากเผ่าปีศาจเขาเดียวด้วย นอกเหนือจากนี้แล้วยังมีเทพฟ้าอีกสี่คน
“ท่านราชาเทพ ไม่ทราบว่าที่เรียกพวกเราผู้ใต้บังคับบัญชามารวมตัวกันเพราะเหตุใดหรือขอรับ?”จ้าวนภาปีศาจนรกถามอย่างเคารพนอบน้อม
“พวกเจ้าไปสังหารคนคนหนึ่งพร้อมกับข้า”ซือถูเจิ้งเจี้ยนไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก
……
ตำแหน่งที่ตั้งของหุบเขาปีศาจเก้าอยู่ห่างไกลจากเหวมรณะมาก ๆ เดิมทีหลัวซิวคิดว่าการที่ตัวเองจะหลบหนีไปถึงหุบเขาปีศาจเก้าได้นั้นคงจะทำได้ยากมาก ๆ แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าซือถูเจิ้งเจี้ยนจะไม่ไล่ตามมา และไม่ได้รอลอบสังหารเขากลางทางเช่นกัน
“ข้าตัดทางหนีทีไล่ของมัน และแย่งใจแห่งศุภรกับเศษใจแห่งศุภรของมันมา แต่นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะอดกลั้นต่อเรื่องเช่นนี้ได้อย่างนั้นหรือ?”
หลัวซิวขมวดคิ้วลงเล็กน้อย หากเป็นเช่นนี้จริง ๆ ละก็ อย่างนั้นซือถูเจิ้งเจี้ยนก็เป็นบุคคลที่น่ากลัวมาก ๆ
หากเปลี่ยนเป็นตัวเขาเอง เขาต้องไม่มีทางแบกรับความเสียหายเช่นนี้ไหวแน่นอน สิ่งแรกที่เขาจะทำก็คือตามไล่ล่าคนที่แย่งทุกอย่างไปจากตน
เมื่อเงาร่างของหลัวซิวปรากฏอยู่เหนือนภาหุบเขาปีศาจเก้า เซียวจื่อเจี้ยนที่ลงมือบังคับบัญชาหุบเขาปีศาจเก้าอยู่ในตำหนักปีศาจก็สัมผัสได้ทันที
“ผู้อาวุโส ข้า……”หลัวซิวเอ่ยปากกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
“เจ้าไม่ต้องพูด!”ซือถูเจิ้งเจี้ยนโบกมือตัดบทเขาไปก่อน“ข้าทราบอยู่ว่าการที่เจ้าสามารถกระโดดโลดเต้นออกมาจากเหวมรณะได้นั้น เจ้าต้องไปรับผลดีอะไรบางอย่างกลับมาแน่นอน หากเจ้าอยากมอบบางอย่างให้แก่ข้าเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณก็เอาออกมาได้เลย ไม่ต้องพูด!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวซิวก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ หนังหน้าของเซียวจื่อเจี้ยนนี่ยังคงหนาถึงขั้นที่น่าทึ่งอยู่เช่นเคยเลยนะ หากเขาทราบว่าตัวเองหนีกลับมาที่นี่เพราะหลบการไล่ล่าจากราชาเทพคนหนึ่ง ก็ไม่ทราบเช่นกันว่าเขาจะคิดอย่างไร
“น้องเก้า พาเขามา”
และในตอนนี้เอง ก็มีเสียงที่เรียบนิ่งเสียงหนึ่งดังเข้ามาในหูเซียวจื่อเจี้ยน
“เจ้าหนูตามข้ามา ท่านพี่ใหญ่อยากพบเจ้า ไม่แน่วันนี้เจ้าอาจจะได้กลายเป็นปีศาจที่อายุน้อยที่สุดที่อยู่ด้านล่างข้าก็เป็นได้ ถึงครานั้นอย่าลืมมอบสมบัติดี ๆ ให้พี่เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณล่ะ!”เซียวจื่อเจี้ยนยิ้มตาหยีพลางพูด
ภายนอกของหมอนี่เหมือนจะดูหนุ่ม แต่ในความเป็นจริงเขามีอายุมานานเกือบแสนปีแล้ว แต่กลับไม่มีลักษณะท่าทางที่ดูเป็นคนสุภาพเรียบร้อยเลยแม้แต่น้อย อุปนิสัยแปลกประหลาด เดาความคิดเขาไม่ออก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
Good...
ทำไมอ่านต่อไม่ได้...
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...