มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1320

เขาดูออกอยู่ว่าหุบเขาปีศาจเก้าที่ตั้งอยู่บนหมู่เกาะกว้างใหญ่ที่ลอยอยู่บนส่วนลึกของทะเลนี้ มีค่ายกลที่ใหญ่โตมหึมาจัดวางอยู่

ระดับของค่ายกลดังกล่าวสูงมาก ๆ อย่างน้อยก็เป็นค่ายเทพระดับ 6 มากกว่านั้นคืออาจจะเป็นค่ายเทพระดับ 6 ที่ค่อนข้างทรงพลังด้วย

หากระเบิดพลานุภาพทั้งหมดของค่ายเทพระดับ 6 หนึ่งค่ายออกมา พลังของมันสามารถเทียบทัดกับเจ้านภาได้ หากเป็นค่ายเทพระดับ 6 ขั้นสุดยอด พลานุภาพทั้งหมดที่ระเบิดออกมาเป็นภัยคุกคามต่อกึ่งราชาเทพได้เลย!

ถึงแม้หุบเขาปีศาจเก้าจะมีปีศาจยักษ์ยู่หวูฉิวที่เป็นเจ้านภาเพียงผู้เดียว แต่หากถ้ารวมค่ายเทพระดับ 6 นี้ด้วย ก็เท่ากับมีเจ้านภาสองคน

ทุกกองกำลังต่างเคร่งครัดและละเอียดถี่ถ้วนต่อการจัดค่ายกลในฐานที่มั่นของตัวเองมาก ๆ ไม่มีทางปล่อยให้คนนอกทำลายฐานที่มั่นของตนได้ง่าย ๆ เป็นธรรมดาอยู่แล้ว

สาเหตุที่ซือถูเจิ้งเจี้ยนขมวดคิ้วนั้น เป็นเพราะเขาไม่อยากเข้าไปในหุบเขาปีศาจเก้า เนื่องจากทันทีที่เข้าไป ก็จะถูกขอบเขตของค่ายเทพระดับ 6 ปกคลุม หากลงมือต่อสู้กันจริง ๆ ตนอาจเป็นฝ่ายเสียเปรียบ 

อย่างไรก็ตามซือถูเจิ้งเจี้ยนก็เข้าใจดีเช่นกันว่า ในฐานะที่เขาเป็นราชาเทพโลกาชั้นฟ้าผู้สง่าผ่าเผย หากไม่กล้าเข้าไปแม้กระทั่งสำนักเขาของฝ่ายตรงข้าม เช่นนั้นหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปละก็ มันต้องทำให้พลังออร่าของเขาลดลงอย่างแน่นอน

เมื่อคิดเช่นนี้ได้ เขาจึงควบคุมเรือรบอสูรโหด บินเข้าไปในสำนักเขาของหุบเขาปีศาจเก้า

“ท่านราชาเทพ……”

ไปถึงหน้าตำหนักปีศาจยักษ์ ซือถูเจิ้งเจี้ยนเก็บเรือรบอสูรโหด ในขณะที่เขากำลังจะเดินเข้าไปอยู่นั้น จู่ ๆ จ้าวนภาปีศาจนรกที่อยู่ด้านหลังก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา: “ปีศาจยักษ์เป็นผู้ที่ลึกซึ้งคาดเดาได้ยาก ท่านอย่าได้ลองเอาตัวเข้าไปเสี่ยงเลยนะขอรับ”

ซือถูเจิ้งเจี้ยนหัวเราะอย่างเยือกเย็น“ข้านั้นเป็นราชาเทพโลกาชั้นฟ้าผู้สง่าผ่าเผย หรือข้ายังต้องเกรงกลัวกองกำลังกระจอก ๆ หนึ่งในโลกามนุษย์อีกหรือ?”

อีกทั้งซือถูเจิ้งเจี้ยนก็มั่นในศักยภาพความสามารถของตนเช่นกัน ถึงแม้จะไม่เก่งกาจถึงขั้นไร้เทียมทานในโลกามนุษย์ แต่อย่างน้อยก็ไม่มีผู้ใดสามารถคุกคามตัวเองได้