มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1352

เขาย่างเท้าก้าวเดินไปข้างหน้า เมื่อเดินไปถึงสุดปลายเส้นทาง ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าบนฟ้ามีระลอกคลื่นสองคลื่นปรากฏ

ระลอกคลื่นทั้งสองนั้น คลื่นหนึ่งขาวคลื่นหนึ่งดำ

ถัดจากนั้นระลอกคลื่นทั้งสองนั้นก็ค่อย ๆ จางหายไป ปรากฏเป็นดวงอาทิตย์สีดำหนึ่งดวงและสีขาวหนึ่งดวง

ดวงอาทิตย์สีดำและดวงอาทิตย์สีขาว ดวงหนึ่งอยู่ฝั่งซ้าย อีกดวงหนึ่งอยู่ฝั่งขวา เหมือนดั่งตัดแบ่งพื้นที่ที่หลัวซิวกำลังยืนอยู่ให้ออกเป็นสองฝั่งยังไงอย่างนั้น ฝั่งหนึ่งสีดำ ส่วนอีกฝั่งหนึ่งคือสีขาว 

หลัวซิวสัมผัสได้ถึงออร่ากฎไท่หยินที่เข้มข้นจากดวงอาทิตย์สีดำ มีออร่าที่ร้อนรุนและแรงของกฎไท่หยินแผ่กระจายออกมาจากดวงอาทิตย์สีขาว 

หลัวซิวในตอนนี้เป็นร่างแยกกฎความตาย จึงเข้ากับกฎไท่หยินได้ดีกว่า สำหรับออร่าของกฎไท่หยินนั้น ทำให้เขารู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว มากกว่านั้นคือเขามีความรู้สึกเหมือนกำลังถูกไฟลุกโหมแผดเผาร่างกายตัวเองอยู่ยังไงอย่างนั้น 

ความรู้สึกเหล่านี้แทบจะเกิดจากสัญชาตญาณ หลัวซิวเดินเข้าไปในเขตพื้นที่สีดำที่ถูกกฎไท่หยินปกคลุมโดยตรง เดินไปถึงด้านล่างดวงอาทิตย์สีดำที่มีกฎไท่หยินแฝงซ่อนอยู่ 

แหงนหน้ามองขึ้นไป เขาผนึกรวมตัวสำนึกไว้ที่ดวงตาทั้งสองข้าง พบว่าดวงอาทิตย์สีดำดวงนี้ประกอบมาจากร่องรอยกฎ

ร่องรอยกฎทั้งหมดนี้มีเกือบพันร่องรอย ทุก ๆ ร่องรอยกฎล้วนมีความลึกลับและมหัศจรรย์ซ่อนอยู่ อีกทั้งร่องรอยกฎที่แตกต่างกันตัดสลับไปมาจนประกอบเป็นวิธีที่แตกต่างกัน ความลึกลับและมหัศจรรย์ที่แฝงซ่อนอยู่ก็แตกต่างออกไปด้วย 

และนี่ก็คือความเร้นลับในขั้นที่ 1 ของกฎไท่หยิน หากสามารถตระหนักรู้ความเร้นลับของร่องรอยกฎนับพันนี้ได้โดยสิ้นเชิง ก็จะสามารถฝึกกฎไท่หยินขั้น 1 ให้บรรลุถึงแดนบริบูรณ์ได้

“ฐานหยินหยางเป็นสถานที่แห่งการตระหนักรู้ที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ เสียดายที่มีเวลาเพียงสิบวันเท่านั้น อย่าว่าแต่ร่องรอยกฎนับพันเลย แม้จะเป็นเพียงสิบกว่าร่องรอย ข้าก็ไม่สามารถตระหนักรู้โดยสิ้นเชิงได้”