มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1357

“ฟึ่บ!”

ชายเกราะดำเคลื่อนไหวในชั่วพริบตาเดียว กระบี่ที่อยู่ในมือฟันตรงมาทางหลัวซิว กระบี่เฉียบคมสีดำขลับดุจหมึกนั่นมีออร่าที่น่ากลัวแฝงซ่อนอยู่ ราวกับทั่วทั้งฟ้าดินกลายเป็นความมืดที่ไร้ขอบเขต วันสิ้นโลกกำลังมาเยือน 

หลัวซิวสุขุมเรียบนิ่ง ยกมือขึ้นมาแล้วจิ้มนิ้วลงบนอากาศที่ว่างเปล่า มังกรกระบี่สีดำตัวหนึ่งกระโจนออกมาพร้อมกับเสียงคำราม 

ยังคงเป็นกระบี่มังกรอมตะเช่นเคย แต่พลังที่ใช้โคจรและกระตุ้นไม่ใช่กฎควายตายแต่อย่างใด แต่เป็นกฎไท่หยินอันบริสุทธิ์!

กฎไท่หยินเป็นกฎแขนงย่อยของกฎความตาย และแดนกฎความตายของหลัวซิวบรรลุถึงบริบูรณ์ใหญ่ขั้นสูงสุดแล้ว เหลือเพียงเสี้ยวเดียวก็ได้รับการยอมรับจากกฎดั้งเดิมแล้ว

หากบอกว่ากฎความตายเป็นร่างหลักของเขา เช่นนั้นแม้แต่ร่างหลักยังบรรลุขึ้นมาถึงแดนระดับนี้แล้ว แขนงย่อยของร่างหลักก็ต้องตระหนักรู้ถึงแดนที่เท่ากันได้ง่ายดังพลิกฝ่ามืออยู่แล้ว

สรรพสิ่งทั้งหลายในจักรวาลนี้หลุดพ้นจากชะตาของวัฏจักรการเวียนว่ายตายเกิดไม่ได้ พูดได้เลยว่ากฎการเวียนว่ายตายเกิดครอบคลุมความเร้นลับของกฎทั้งปวงในสรรพโลกแล้ว

ขอเพียงตระหนักรู้กฎการเวียนว่ายตายเกิดทั้งสองกฎให้บรรลุถึงขั้นสุด ก็จะสามารถมองทะลุความเร้นลับของจักรวาลดั้งเดิม

กฎการเวียนว่ายตายเกิดมีแขนงย่อยเยอะมาก ๆ หลัวซิวยากที่จะตามหาจุดหัวเลี้ยวหัวต่อของการตระหนักรู้กฎการเวียนว่ายตายเกิด จึงทำได้เพียงตระหนักรู้แขนงย่อยของกฎการเวียนว่ายตายเกิด มาอนุมานความเร้นลับของกฎการเวียนว่ายตายเกิดในทิศทางตรงกันข้าม 

ถึงแม้เขายังมีผังกฎการเวียนว่ายตายเกิดดั้งเดิม แต่ยังคงอยู่ในระดับรูปที่ 4 หลักการและร่องรอยที่แฝงซ่อนอยู่ภายในลึกซึ้งมากเกินไป ความเร็วในการตระหนักรู้ก็ช้ามาก ๆ ด้วย 

เพราะฉะนั้น ฐานหยินหยางถือเป็นจุดหัวเลี้ยวหัวต่อหนึ่งสำหรับหลัวซิว จากการยืนยันของกฎไท่หยิน ทำให้เขาอนุมานกฎความตายในทิศทางตรงกันข้าม และมีโอกาสสูงมาก ๆ ที่จะได้รับการยอมรับจากกฎดั้งเดิม แดนกฎก้าวขึ้นไปสู่ระดับเทพมาร

“ตู้มม!”