มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1372

ปีศาจยักษ์ยู่หวูฉิวแววตาเปล่งประกาย เขาสามารถรับรู้ได้ ซิวหลัวในวินาทีนี้กับซิวหลัวก่อนที่จะเข้าไปในแดนปริศนา มีกลิ่นอายที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

หากเปรียบว่า ก่อนจะเข้าไปในแดนปริศนาเบญจธาตุ ออร่าของซิวหลัวราวกับกระบี่ที่กำลังจะออกจากฝัก ตอนที่สงบนิ่งเหมือนกับผิวน้ำบนผืนทะเลสาบ เมื่อเคลื่อนไหวก็ราวกับภูเขาไฟที่กำลังระเบิด

แต่ซิวหลัวในเวลานี้ กลับเหมือนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันกว้างใหญ่ ต่อให้เป็นแดนจ้าวนภาอย่างเขา ก็ยังเป็นการยากที่จะมองเขาให้ทะลุ ราวกับห้วงลึกไร้ที่สิ้นสุด เต็มไปด้วยความลึกลับ

ไม่ต้องสงสัย เจ้าหนุ่มผู้นี้ตอนที่อยู่ในแดนปริศนาเบญจธาตุต้องได้รับโอกาสที่ดีบางอย่างมาอีกเป็นแน่

“เจ้าหนูในที่สุดก็ออกมาเสียที”

เซียวจื่อเจี้ยนเมื่อเห็นหลัวซิวปรากฏตัว ในใจก็พลันผ่อนคลายคงทันที เดินเข้ามาพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง

“ให้ผู้อาวุโสทุกท่านต้องรอเสียนานเลย” หลัวซิวยิ้มบาง ๆ

สำหรับปีศาจทั้งเก้าแห่งหุบเขาปีศาจเก้า หลัวซิวค่อนข้างระมัดระวังตัวต่อปีศาจยักษ์ยู่หวูฉิวซึ่งเป็นผู้นำอยู่บ้าง นับตั้งแต่ผ่านเรื่องของเฟิ่งหวูซิน เขาก็ไม่ยินยอมที่จะไว้ใจใครง่าย ๆ อีกต่อไป

ในตอนนั้นเฟิ่งหวูซินก็ออกโรงช่วยเหลือตนที่เมืองแห่งแก้วเทว แต่ภายหลังเมื่อรู้ถึงความลับในตัวเขา ก็กลับลงมืออย่างไร้ความปราณี เกือบจะทำให้เขาตายตกอยู่ในอนัตตาไม่สิ้น

แต่ปีศาจยักษ์ยู่หวูฉิว ถึงแม้จะรักษาความเป็นศัตรูระหว่างตนกับซือถูเจิ้งเจี้ยน แต่คนผู้นี้ก็มีเป้าหมายของตนเองเช่นกัน นั่นก็เพื่อให้เขาเข้าไปฝ่าด่านในแดนปริศนาเบญจธาตุ และเอาวิชาหยางมหาเบญจธาตุเล่มที่เหลือออกมา

คนพวกที่นี่สามารถฝึกตนถึงแดนจ้าวนภา แต่ละคนต่างก็เป็นผู้ที่มีพรสวรรค์และกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม จิตใจยากที่จะหยั่งถึง จำเป็นต้องป้องกันตนเอาไว้

ที่โชคดีก็คือ เขาได้รับประโยชน์อย่างมากในครั้งนี้ โดยเฉพาะเมื่อเปิดใช้งานจุดลมปราณที่หนึ่งหล่อเลี้ยงโลกดาราแห่งหนึ่งแล้ว ต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับปีศาจยักษ์โดยตรง เขาก็ไม่เกรงกลัว

พลังก็คือความมั่นใจ ไม่เหมือนก่อนที่ราวกับกำลังเดินบนพื้นน้ำแข็งบาง ๆ