มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1386

“ทำอย่างไรดี?”

ภายในตำหนักวัฏสงสาร เหยียนเยว่เอ๋อร์และเหยียนซีโรว่ต่างพากันเผยสีหน้ากังวลและหนักใจขึ้นมา

เดิมทีคิดว่าเมื่อมายังโลกเสวียนเทียนอยู่ในสำนักเขาของสำนักศักดิ์สิทธิ์ สำนักไท่เสวียนก็จะสามารถสร้างรากฐานของตนเองขึ้นได้ในโลกเสวียนเทียน ค่อย ๆ เติบโตขึ้นไปทีละก้าว ๆ

แต่การเติบโตของเรื่องราวกลับมักจะเกินความคาดหมายของผู้คนอยู่เสมอ มาถึงโลกเสวียนเทียนได้ไม่นาน ก็เกิดเรื่องขึ้นอีกแล้ว

แต่สิ่งที่เหยียนเยว่เอ๋อร์และเหยียนซีโรว่เคร่งเครียดมากยิ่งกว่ากลับไม่ใช่ความเป็นความตายของสำนักไท่เสวียน แต่เป็นหลัวซิวที่ไม่รู้ว่าเกิดเจอกับปัญหาใดอยู่ในเวลานี้

“ซือถูเจิ้งเจี้ยน!”

ช่าจื่อเยียนยืนอยู่ด้านหน้าตำหนักวัฏสงสาร สายตามองทะลุผ่านค่ายใหญ่ของสำนักศักดิ์สิทธิ์ จ้องเขม็งไปยังวังเซียนนั้นที่ลอยเคว้งอยู่บนท้องฟ้าสูงนั้น

สำนักเทียนช่าในอดีต ก็เป็นกองกำลังภายใต้บัญชาของซือถูเจิ้งเจี้ยน แต่เพียงเพราะการสาบสูญของชิ้นส่วนใจแห่งศุภร จึงได้ถูกทำลายล้าง เป็นความแค้นที่จะคงอยู่ตลอดไปในใจของช่าจื่อเยียน

ผลการฝึกตนในวันนี้ของนางเพิ่งจะฟื้นฟูขึ้นมาถึงแดนเทพมารขั้นสอง พลังเช่นนี้ภายใต้กองกำลังใหญ่ตรงหน้า มันไม่สามารถทำสิ่งใดได้เลย

แม้กระทั่งทั่วทั้งสำนักเขาของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน ต่างก็ถูกล้อมปิดตายแม้แต่น้ำสักหยดยังเล็ดรอดออกไปไม่ได้ ความคิดที่จะหนีก็เป็นเพียงแค่ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เท่านั้น

อีกทั้งไม่เพียงแค่ซือถูเจิ้งเจี้ยนและสำนักเซียนไร้เจตสิก แม้แต่คนของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินก็ยังต้องการจะจับตัวพวกเขา เพื่อแลกมาซึ่งความสงบสุขของสำนักศักดิ์สิทธิ์

“หรือว่านี่จะเป็นโชคชะตาอย่างนั้นหรือ?” มุมปากของช่าจื่อเยียนเผยรอยยิ้มขมขื่นออกมา นางรู้ดีว่าในชาตินี้ของตนเกรงว่าจะไม่สามารถแก้แค้นให้กับพ่อบุญธรรมและศิษย์ของสำนักเทียนช่าได้แล้ว

ในเวลานี้เอง กลางอนัตตาก็พลันมีเสียงหัวเราะดังก้องขึ้นมา

“ไอ้หมาแก่ซือถู เจ้าต้องการพบข้าไม่ใช่รึ? ข้าอยู่ตรงนี้ ถ้ามีความสามารถเจ้าก็ตามมาสิ!”

ทันทีที่เสียงนั้นดังขึ้น สายตานับไม่ถ้วนมองขึ้นไปเป็นตาเดียว ณ สุดขอบฟ้าอันไกลโพ้น มีชายหนุ่มชุดขาวยืนอยู่กลางอากาศ เอามือไขว้หลังไว้ นั่นคือหลัวซิว!