มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1395

หลัวซิวกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง เขานั่งเอนหลังพิงเนินทรายเตี้ย ๆ รี่ตามองซือถูเจิ้งเจี้ยนที่ชั่วร้าย ความรังเกียจเผยขึ้นบนสีหน้าของเขา

“ที่มหาโลกาเจ้าคือราชาเทพ ที่พิภพกลางเจ้าคือกึ่งราชาเทพ แต่ที่พิภพต่ำ ข้าฆ่าเจ้าได้ง่ายดายเหมือนเชือดหมาตัวหนึ่งเท่านั้น!”

ภายในร่างกายของเขา พลังแห่งกฎชีวิตหมุนเวียน เวลายิ่งยืดเยื้อออกไปมากเพียงใด บาดแผลของเขาก็ยิ่งค่อย ๆ ฟื้นฟูมากขึ้นเรื่อย ๆ จะฆ่าซือถูเจิ้งเจี้ยนก็ยิ่งง่ายมากขึ้นไปอีก

สายตาของเขากวาดมองไปทั่วทั้งสี่ทิศ พูดเสียงเรียบ “หลายหมื่นปีก่อน เทพสงครามเอกภพถูกเจ้าส่งคนไล่ตามฆ่า ถูกวางยาพิษ เขาได้เผาผลาญชีวีดั้งเดิมทำลายอนัตตา มายังโลกแสงดาว และสิ้นชีวีอยู่ ณ ที่แห่งนี้!”

“แต่ด้วยวัฏจักรผลกรรม ที่นี่ก็จะกลายเป็นหลุมฝังศพของเจ้าด้วย วิญญาณที่อยู่บนสวรรค์ของเทพสงครามเอกภพ ดูแล้วคงจะสามารถไปสู่สุขคติได้แล้ว”

“ไร้สาระ! ข้าจะมาตายอยู่ในที่แบบนี้ได้เช่นไร? ในตอนนี้ข้าจะฆ่าเจ้า ไม่เพียงแต่จะเผาไหม้เจ้าให้เป็นเถ้าถ่านเท่านั้น ยังจะค้นหาโครงกระดูกของไอ้สวะเทพสงครามเอกภพนั่น บดขยี้กระดูกของเขาทุกชิ้นให้เป็นเถ้าถ่าน!”

ซือถูเจิ้งเจี้ยนคำรามเสียงดัง ในมือถือกระบี่ปีศาจ สาวเท้าก้าวใหญ่เข้ามา

“ปัง!”

วินาทีนี้เอง หลัวซิวใช้ผลการฝึกตนที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดนั้นขับเคลื่อนเกราะเทพเวหากาล เกราะนักยุทธ์ที่ราวกับหลอมขึ้นด้วยทองคำ ครอบคลุมทั้งตัว จิตวิญญาณของการต่อสู้พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!

“เทพสงครามไร้เทียมทาน!”

หลัวซิวตะโกนเสียงดัง หมุนเปลี่ยนพลังอมตะที่เข้ากันกับเกราะเทพเวหากาล พลังอำนาจที่ปะทุขึ้นจากเขาเพิ่มขึ้นเรื่อง ๆ ราวกับเทพสงครามได้เกิดขึ้นใหม่อีกครั้ง

เกราะเทพเวหากาล เทพสงครามไร้เทียมทาน วิธีการเหล่านี้ทั้งหมดมาจากเทพสงครามเอกภพ หลัวซิวในเวลานี้ต้องการจะยึดมันในเจตจำนงของเทพสงครามเอกภพ สังหารซือถูด้วยพลังของเกราะเทพเวหากาลและเทพสงครามไร้เทียมทาน!

พลังบนร่างของหลัวซิวยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ร่างของเขาดูเหมือนจะหลอมรวมเข้ากับหอกยุทธ์มังกรดำในมือเป็นร่างเดียวกัน ความน่าหวาดกลัวทุกพ่นออกมาจากปลายหอกรบ ณ จุดที่เป็นปลายแหลม ทะลุทะลวงทุกสิ่งในโลก เผยพลังที่ไม่อาจหยุดยั้งได้

“ตายซะ!”