มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1394

ซือถูเจิ้งเจี้ยนสามารถพูดได้ว่าหลังจากก้าวเข้าสู่เส้นทางการฝึกยุทธ์ หลัวซิวคือศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เคยเจอมา

ในตอนแรกที่โลกแสงดาวนั้น เขาได้รับการสืบทอดชิ้นส่วนของใจแห่งศุภรและเกราะเทพเวหากาล เทพสงครามเอกภพก็เคยวิงวอนว่าหากมีวันใดที่เขาได้ครอบครองพลังที่แข็งแกร่งมากพอ สามารถช่วยให้เขาได้เขาฆ่าซือถูเจิ้งเจี้ยนเพื่อสะสางความแค้น

ต่อมาก็เพราะเรื่องนี้ สำนักเทียนช่าจะต้องพบเจอกับหายนะ ช่าจื่อเยียนหายตัวไปไร้ร่องรอย ทำให้หลัวซิวสาบานอยู่ภายในใจ ว่าหากมีโอกาส จะต้องสังหารอีกฝ่ายให้ได้

จากโลกแสงดาว ถึงโลกเสวียนเทียน และไปยังโลกาอสูรฟ้าเขาได้พบเจออุปสรรคมากมาย เดิมทีคิดว่าอย่างน้อยก็จะรอให้กลายเป็นเทพฟ้าหรือกระทั่งราชาเทพเสียก่อน จึงจะไปเผชิญหน้ากับศัตรูผู้นี้อย่างซือถูเจิ้งเจี้ยน แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะปรากฏตัวขึ้นเร็วขนาดนี้ ทำให้ต้องเผชิญกับวิกฤตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

โชคดีที่สิ่งต่าง ๆ สถานการณ์พลิกกลับอีกครั้ง เขาเข้าสู่วิถีหยินหยาง อาศัย แหล่งแห่งกฎไท่หยินและกฎไท่หยินวิถีหยินหยางของขั้นที่หนึ่ง ฝึกเป็นวิชาอาถรรพณ์จุดลมปราณ เปิดใช้งานความลึกลับของจุดลมปราณร่างกายขั้นที่หนึ่ง กำเนิดเป็นพิภพภายในร่างกาย

ถึงจะเป็นเช่นนี้ เขายังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซือถูเจิ้งเจี้ยนอยู่ดี เนื่องจากพลังระหว่างทั้งสองนั้นมันแตกต่างกันมาเกินไป

ดังนั้นหลัวซิวจึงได้คิดแผนเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว กำหนดเป้าหมายสนามรบเอาไว้ที่โลกแสงดาว

ภายใต้การควบคุมของกฎพิภพ ซือถูเจิ้งเจี้ยนไม่สามารถสู้ได้เลย ถูกเขาใช้สำนักเต๋าเสวียนเทียนผนึกควบคุมเอาไว้ บังคับพามายังโลกแสงดาว ผลการฝึกตนถูกกดลงไปอยู่ที่แดนกึ่งเทพฟ้าทันที

แต่ในทางกลับกันตัวหลัวซิวเอง กลับไม่ได้รับผลกระทบจากกฎพิภพใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นที่พิภพต่ำหรือพิภพกลาง พลังของเขาก็ไม่ได้มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย