อ่านสรุป บทที่ 1393 จาก มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม
บทที่ บทที่ 1393 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายประวัติศาสตร์ มหายุทธ์ สะท้านภพ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย หลงเซียว-มังกรคำราม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เมื่อหลายหมื่นปีก่อน เทพสงครามเอกภพถูกซือถูเจิ้งเจี้ยนพาคนไล่ตามฆ่า อีกทั้งตนเองยังถูกวางยาพิษ เขาใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีเพื่อแหวกพิภพอนัตตา เผาผลาญชีวิตมายังโลกแสงดาว ก็ได้มาตกลงมาที่นี่ จากนั้นก็เปิดแดนปริศนาไว้ และนั่งจนตายไปในที่แห่งนี้
หลายหมื่นปีต่อมา ชายหนุ่มคนหนึ่งของโลกแสงดาวได้รับสมบัติที่เทพสงครามเอกภพทิ้งเอาไว้ ต่อสู้กับซือถูเจิ้งเจี้ยน อีกทั้งยังมาถึงที่แห่งนี้ การต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่จะตัดสินความเป็นตายกำลังจะเกิดขึ้น
เหตุและผลเชื่อมต่อกัน ทุกสรรพสิ่งล้วนมีชะตาเป็นของตนเอง ดูเหมือนว่าทั้งหมดนี้ มันได้เป็นจุดจบที่ถูกลิขิตเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
“โครม!”
หลัวซิวร่วงหล่นลงมายังพื้นดิน ร่างเนื้อของเขาแข็งแกร่งจนสามารถเทียบเท่าสมบัติแห่งเทพฟ้า สองเท้าของเขาเยียบย่ำไปบนดินแดนที่แห้งแล้ง รอยแยกขนาดมหึมาที่ไร้ก้นบึ้ง คลื่นลมพัดไปทุกทิศทุกทาง พัดผงธุลีให้คละคลุ้งไปทั่วท้องฟ้า
หว่างคิ้วของเขาแยกออก สำนักเต๋าเสวียนเทียนบินออกมา ประตูที่ถูกปิดตายเปิดออก ซือถูเจิ้งเจี้ยนรีบรุดออกมาโจมตีทันที
ในขณะที่ผ่านทะลุชั้นพิภพ ผลการฝึกตนของซือถูเจิ้งเจี้ยนก็ได้ถูกกดให้อยู่ในระดับกึ่งเทพฟ้าแล้ว
เขาไม่ได้รู้สึกอ่อนแอเช่นนี้มานานแล้ว ไม่ว่าจะเป็นโลกเสวียนเทียนหรือว่าจะเป็นโลกาอสูรฟ้า ไม่ว่าจะเป็นเทพฟ้าคนใดก็สามารถฆ่าเขาในเวลานี้ให้ตายได้อย่างง่ายดาย
กึ่งเทพฟ้ากับเทพฟ้าจริง ๆ นั้นดูเหมือนไม่ต่างกันเท่าไร แต่พลังกลับต่างกันราวฟ้ากับเหว นอกจากปีศาจประหลาดอย่างหลัวซิวแล้ว เมื่อถึงระดับนี้เป็นเรื่องยากสำหรับคนทั่วไปที่จะมีความสามารถในการต่อสู้แบบข้ามแดน
ซือถูเจิ้งเจี้ยนเมื่อออกมาจากสำนักเต๋าแล้วก็ไม่ได้โจมตีในทันที สายตาจ้องเขม็งไปยังหลัวซิว พบว่าร่างของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยเลือด ร่างยุทธ์ร่างเนื้อดูเหมือนว่ากำลังจะแตกสลายไปอย่างไรอย่างนั้น
“เจ้าผนึกข้าเพื่อพามายังพิภพต่ำ คิดจะอาศัยการควบคุมของกฎพิภพเพื่อต่อกรกับข้า?”
“ตลอดทางที่ข้ามผ่านอนัตตาไม่สิ้นมานี้ ผลจากการโจมตีสำนักเต๋าเสวียนเทียนของข้าถูกเจ้ารับไว้ทั้งหมด เจ้ายังสามารถอดทนมาได้ถึงตอนนี้ ช่างน่าประทับใจเสียจริง!”
สายตาของซือถูเจิ้งเจี้ยนน่ากลัวถึงขีดสุด “เจ้าเข้าใจกฎเวลา ดูแล้วชิ้นส่วนของใจแห่งศุภร น่าจะอยู่ที่เจ้าเป็นแน่แล้ว”
ภายใต้การควบคุมของกฎพิภพ ความเร็วของซือถูเจิ้งเจี้ยนไม่สามารถตอบสนองได้ทัน ไหล่ขวาของเขาถูกหลัวซิวจับเอาไว้ เสียงฉึกดังขึ้น ดึงมันลงมาอย่างง่ายดาย
“อ้าก!……”
เสียงร้องที่น่าเวทนานั้นดังก้องไปทั่วทั้งดินแดนที่แห้งแล้ง เลือดสดร้อน ๆ ทะลักออกมา ย้อมผืนดินให้เป็นสีแดงสด สีหน้าของซือถูเจิ้งเจี้ยนบิดเบี้ยว นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวถึงขีดสุด
หลัวซิวกระอักเลือดอีกออกมาอีกครั้ง ภายใต้สภาวะที่บาดเจ็บสาหัส พลังของเขาก็ยังไม่อาจคาดเดาได้อยู่ดี ในตอนที่โจมตีซือถูเจิ้งเจี้ยน อาการบาดเจ็บในร่างกายของเขาได้รับผลกระทบด้วย
แต่ว่าภายในร่างกายของเขามีกฎชีวิตหมุนเวียนอยู่ พลังชีวิตที่แข็งแกร่งจนเรียกได้ว่าไม่ปกตินี้ ยังสามารถฝืนได้ไหว
“ตอนนี้เจ้าคิดว่า เจ้ายังจะมีโอกาสที่จะฆ่าข้าได้อีกหรือไม่?” มุมปากของหลัวซิวเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน เหมือนกับรอยยิ้มของปีศาจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
Good...
ทำไมอ่านต่อไม่ได้...
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...