มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1404

เฟิ่งหวูซินไม่ได้พูดสิ่งใด ร่างของเขาก้าวถอยหลังไป จากนั้นก็กลายเป็นลำแสงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

“น้องเก้า!”

เมื่อเห็นเฟิ่งหวูซินล่าถอยไปเอง ยู่หวูฉิวเดินออกมาจากตำหนักวัฏสงสาร คำรามเสียงดัง

ด้านบนของเรือรบดำสนิท ปีศาจเก้าเซียวจื่อเจี้ยนพยักหน้า เขาหมุนเวียนพลังแห่งโซนกฎดั้งเดิม ลดขนาดโซนที่ตั้งของสำนักเขาไท่เสวียน กลายเป็นลูกแก้วแดนปริศนาลูกหนึ่ง

“ปัง!”

เสียงดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและแผ่นดินเสียง กรีดร้องด้วยความหวาดกลัวก้องกังวาน ค่ายใหญ่อลวนไร้ผลที่แปรเป็นยักษ์จ้าวนภาตนหนึ่งถูกระเบิดออก นักยุทธ์จำนวนมากที่รวมตัวกันเป็นค่ายใหญ่ระเบิดกลายเป็นละอองเลือด

เฟิ่งหวูซินก้าวขึ้นไปในอากาศ ด้านบนของศีรษะของเขาปรากฏสำนักเต๋าเสวียนเทียน ปล่อยลำแสงศักดิ์สิทธิ์ลงมาเพื่อป้องกันตนเอง

ในมือของเขากำกระบี่ยาวสีทองเอาไว้เล่มหนึ่ง ทุกครั้งที่ฟาดฟันออกไปต่างทำลายอนัตตาให้ฉีกออก

ไม่ว่าจะเป็นสำนักเต๋าเสวียนเทียนหรือกระบี่ยาวสีทอง นักยุทธ์ทั้งสองชิ้นนี้ต่างเป็นอัญเทพฟ้า อีกทั้งยังเป็นรากฐานนับล้านปีของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน

อัญเทพฟ้าใหญ่ทั้งสองชิ้นอยู่ในมือ เฟิ่งหวูซินกวาดไปทั่วทุดทิศทาง โจมตียักษ์จ้าวนภาจนระเบิด เข่นฆ่ายอดฝีมือสำนักเซียนไร้เจตสิกมากมายนับไม่ถ้วน

“เฟิ่งหวูซิน คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า!”

จ้าวนภาไร้เจตสิกไม่สามารถนั่งมองอยู่เฉย ๆ ได้ เขาโบกมือครั้งหนึ่งอัญเชิญเตาเทพกับกระจกเทพออกมา ทั้งสองชิ้นเป็นอัญเทพฟ้าเหมือนกัน

“กบฏสำนักเทียนช่ารวมถึงคนจากสำนักไท่เสวียนของหลัวซิวต่างหนีไปจนหมดแล้ว ข้าจะรอดูว่าเจ้าจะอธิบายต่อราชาเทพซือถูอย่างไร!”

เฟิ่งหวูซินใช้ตัวสำนึกส่งเสียงหัวเราะเยือกเย็นไปทางจ้าวนภาไร้เจตสิก

ได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของจ้าวนภาไร้เจตสิกก็พลันเปลี่ยน มองเห็นสำนักเขาไท่เสวียนถูกเซียวจื่อเจี้ยนหลอมรวมเป็นลูกแก้วแดนปริศนาลูกหนึ่ง จากนั้นก็ขึ้นไปบนเรือของปีศาจทั้งเก้า แหวกอากาศออกไป