มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1405

ร่างยุทธ์ร่างเนื้อของเขาเทียบเท่าเทพฟ้า ผลการฝึกตนของเขามากมายสามารถเทียบเท่าเทพมารช่วงปลาย ตัวสำนึกของเขาก็บรรลุถึงขีดจำกัดเทพมาร

เรียกได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นผลการฝึกตน ร่างเนื้อ วิญญาณ ระดับของเขามีความสูงเท่ากับผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าแล้ว

แดนกฎของผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าทั่วไปล้วนต้องบรรลุถึงดั้งเดิมขั้นที่สาม แต่ว่ากฎเวลา ชีวิต ความตายของเขา ยังคงอาศัยโลกดาราของการเปิดจุดลมปราณ เพิ่งจะบรรลุถึงแดนดั้งเดิมขั้นที่หนึ่ง เทียบเท่ากับเทพมารทั่วไปเท่านั้น

การเพิ่มขึ้นของแดนกฎ จำเป็นต้องมีโชคดี ความเข้าใจ พรสวรรค์ การสืบทอด ค่อนข้างลำบากกว่าการเพิ่มพลังผลการฝึกตนอย่างมาก แต่ที่เวลาที่เขาฝึกตนที่จริงก็ยังไม่ถึงร้อยปี สามารถบรรลุถึงแดนดั้งเดิมขั้นที่หนึ่งได้ พูดได้ว่ามันไม่ง่ายเลย

สติจมลงในความมืด ผู้เป็นอมตะถูกกระตุ้น บาดแผลของหลัวซิวถึงแม้จะสาหัสมาก แต่ก็ไม่ถึงชีวิต เพียงแต่การฟื้นฟูให้สมบูรณ์ และเกิดใหม่อีกครั้ง ไม่รู้ว่ามันจะเป็นเมื่อไหร่

ความเงียบในจิตสํานึกของร่างหลัก แม้แต่ร่างกลวัฏสงสารก็ยังหมดสติไปตามไปด้วยเช่นกัน กลางทางปริภูมิที่มืดมิด เงียบสนิทไร้ซึ่งเสียงใด ๆไม่สามารถรู้สึกได้ถึงกาลเวลา

ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหนแล้ว รอบตัวหลัวซิวหนึ่งแสนแปดหมื่นรูขุมขนทั้งหมดเปล่งแสงเรืองรอง เบ่งบานด้วยออร่าชีวิตที่หนาแน่น

ภายใต้การกระตุ้นของผู้เป็นอมตะ แดนกฎชีวิตได้ยกระดับขึ้นด้วยตัวเอง

นักยุทธ์ในภาวะหมดสติ แดนกฎยังคงสามารถเพิ่มขึ้นได้ด้วยตัวเองนี้ สิ่งนี้ดูเหมือนน่าเหลือเชื่อเกินไป แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ของหลัวซิวกลับแตกต่างจากคนอื่น ๆ เพราะเขาไม่ได้ใช้ความคิดของตัวเองไปกับสัมผัสรู้ขัดเกลาแดนกฎ แต่ใช้ร่างกายของตนเองสลักร่องรอยของกฎดั้งเดิมแทน

ขณะที่ออร่าชีวิตที่พลุ่งพล่านในตัวเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ร่างเนื้อที่แตกร้าวก็สมานรวดเร็วขึ้นด้วย เลือดที่ไหลออกจากร่างกายของเขา ก็ลอยขึ้นมา ทุก ๆ หยดก็กลับคืนสู่ร่างกายของเขา

แก่นแท้ของชีวิตที่อุดมสมบูรณ์ผสมผสานเข้ากับเลือด กล้ามเนื้อ และกระดูกของเขา ทำให้ร่างกายของเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างละเอียดอ่อน